WALANG HANGGANG KAGALAKAN MULA SA PANGINOONG MULING NABUHAY

31 Marso 2016 
Huwebes sa Walong Araw na Pagdiriwang ng Pasko ng Muling Pagkabuhay 
Mga Gawa 3, 11-26/Salmo 8/Lucas 24, 35-48 

Patuloy nating pinagninilayan ang tema ng kagalakang nagmumula sa Panginoong Muling Nabuhay sa mga araw ng Oktaba ng Pasko ng Pagkabuhay. Kagalakan ang hatid at ibinabahagi ng Panginoong Muling Nabuhay, hindi lamang sa Mahal na Birheng Maria o sa Kanyang mga alagad at tagasunod, kundi sa lahat. Sapagkat sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay, pinaligaya ni Hesus ang mundo. Nagtagumpay si Hesus laban sa kasamaan at kamatayan, at ito ay naghatid ng walang sawang kagalakan para sa lahat. Kaya, hindi lamang isang araw, ang Linggo ng Pasko ng Muling Pagkabuhay, ang ibinibigay sa atin ng Simbahan upang pagnilayan ito, kundi walong araw. Katunayan nga, ang panahon ng Pasko ng Muling Pagkabuhay ay tumatagal hanggang Linggo ng Pentekostes. 

Sa Unang Pagbasa, patuloy na nangaral si San Pedro Apostol sa kanyang mga kababayan patungkol kay Hesus. Kakatapos lang pagilingin nina San Pedro at San Juan ang isang lalaking ipinanganak na lumpo. Nagulat ang lahat ng mga taong nakasaksi sa pangyayaring iyon. Ang inaakala nilang mananatiling lumpo habambuhay ay nakakalakad na. Hindi nila lubusang maisip at maisalarawan sa kanilang mga isipan na makakalakad ang isang lumpo. 

Paliwanag ni Pedro sa mga tao, hindi kapangyarihan nila ang nagpagaling sa lumpong iyon. Hindi nagmula sa kanila ang kapangyarihang magpagaling. Bagkus, pinagaling ang lalaking ipinanganak na lumpo sa pamamagitan ng Pangalan ni Hesukristo. Si Kristo ang nagpagaling sa lalaking ipinanganak na lumpo. Sina San Pedro at San Juan Apostol ay mga instrumento lamang ni Kristo. Ang dalawang ito ay ginamit ni Kristo bilang Kanyang mga instrumento. At may kapangyarihang magpagaling ang mga alagad dahil kasama nila si Kristo saanman sila pumunta, katulad ng Kanyang ipinangako sa kanila. 

Noong ipinagaling ang lalaking ito, siya'y nagkaroon ng matinding kagalakan. Hindi mapapalitan ng pera o limos ang kagalakang natanggap niya. Oo, masaya siya noong nakakatanggap siya ng pera o limos. Subalit, hindi mapapantayan ng pera o limos ang kagalakng nararamdaman niya sa mga oras na iyon. At ang kagalakang ito ay nagmula sa Panginoong Hesukristo na nagpagaling sa kanya. Hindi man nakita ng lumpong ito ang Panginoong Hesukristo nang personalan, naranasan niya ang Kanyang kapangyarihan noong siya'y pinagaling nina San Pedro at San Juan Apostol, ang Kanyang mga instrumento dito sa lupang ibabaw. 

Sa Ebanghelyo, nagpakita ang Panginoong Muling Nabuhay sa mga alagad sa silid na kanilang pinagtitipunan. Kakatapos lang din Niya magpakita sa dalawang alagad na naglalakbay patungo sa Emaus. Bumalik ang dalawang alagad na ito sa iba upang ibalita sa iba na tunay ngang muling nabuhay ang Panginoon. Hindi nila nakilala ang Panginoon noong una, subalit, nakilala nila Siya noong pinaghati-hati Niya ang tinapay. Subalit, nagdulot ito ng pag-aalinlangan sa pagitan ng mga alagad. Hindi sila makapaniwala na buhay nga ang Panginoon. 

Ang Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay ay nagpakita sa kanila. "Sumainyo ang kapayapaan!" ang bati Niya sa mga alagad. Kahit na iniwanan ng mga alagad ang Panginoon sa Getsemani, kapayapaan pa rin ang pagbati ng Panginoon sa kanila. Hindi nagpakita ng galit o paghihiganti ang Panginoon sa mga alagad noong Siya'y magpakita sa kanila. Bagkus, kapayapaan at kagalakan ang hatid ng Panginoon sa mga alagad noong Siya'y magpakita. Hinayaan pa nga Niyang tingnan at hawakan nila ang Kanyang mga kamay at paa upang maniwalang Siya nga ang nakikita nila. Kumain pa nga Siya sa kanilang harapan. 

Hindi na pag-aalinlangan ang naghari sa puso ng mga alagad. Kagalakan ang naghari sa kanilang mga puso. Ang mga alagad ay nagalak dahil sa Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesus. Noong nagpakita ang Panginoong Hesus na Muling Nabuhay sa kanila, nagkaroon sila ng kagalakan. Nagalak sila sapagkat nakita nila ang Panginoong Muling Nabuhay. Ang kagalakang nararamdaman nila noon ay nagmula sa Panginoong Muling Nabuhay na nagpakita sa kanila. 

Inaanyayahan tayong lahat na magalak sapagkat ang Panginoong Hesukristo ay Muling Nabuhay. Pinaligaya ng Panginoong Hesus ang buong santinakpan sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay. Ang kagalakang iyon ay hindi katulad ng kagalakang nagmumula sa sanlibutan. Bagkus, walang hanggan ang kagalakan at kaligayahang dulot ng Panginoong Muling Nabuhay. Ang kagalakan at kaligayahang walang hanggan na nagmumula sa Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay ay isa sa Kanyang mga pagpapala sa ating lahat. 

KAGALAKANG NAGMUMULA SA PANGINOONG MULING NABUHAY

29 Marso 2016 - Martes sa Walong Araw na Pagdiriwang ng Pasko ng Muling Pagkabuhay 
Mga Gawa 2, 36-41/Salmo 32/Juan 20, 11-18

Sa Unang Pagbasa, nanawagan si Apostol San Pedro sa kanyang mga tagapakinig tungkol sa pagsisisi at pagtalikod sa mga kasalanan. Kinakailangan ng mga tao upang magsisi at tumalikod sa kanilang mga kasalanan at magpabinyag sa pangalan ni Hesus. Makakamit nila ang kaligtasan at kapatawaran mula sa Diyos. Dahil doon, marami sa mga tagapakinig nina Pedro at ng iba pang mga apostol ang nagpabinyag sa Pangalan ni Hesukristo. Dagdag pa nga ng Unang Pagbasa, ang bilang mga taong bininyagan ay tatlong libong sa araw na iyon. 

Ang pagsisi't pagtalikod sa mga kasalanan at ang pagbibinyag sa Pangalan ni Kristo ang nagbigay ng matinding kagalakan sa kanila. Ang kagalakang ito ay hindi nagmula sa mundong ito kundi sa Panginoong Muling Nabuhay. Nagdulot ng matinding kagalakan para sa mga tao ang kanilang pagsisi't pagtalikod sa mga kasalanan at ang pagbibinyag sa Pangalan ni Hesukristong Muling Nabuhay. Ang dati nilang makasalanang pamumuhay ay kanilang tinalikuran at pinagsisihan. Nagkaroon sila ng bagong buhay mula sa Panginoong Muling Nabuhay noong sila'y nagpabinyag sa Kanyang Pangalan. At dahil sa bagong buhay na iyon, nagkaroon sila ng matinding kagalakan mula sa Kanya. 

Sa Ebanghelyo, isang pagpapakita ng Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay ang ating matutunghayan. Nagpakita ang Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay kay Santa Maria Magdalena. Umiiyak si Maria Magdalena dahil nawala ang bangkay ni Hesus. Wala nang laman ang libingan ni Hesus. Akala ni Maria Magdalena na ninakaw ang bangkay ni Hesus. Akala ni Maria Magdalena na walang awa ang mga kaaway ni Hesus sa Kanya. Akala ni Maria Magdalena na dahil sa matinding galit at poot ng mga kaaway ni Hesus laban sa Kanya, ninakaw nila ang bangkay ni Hesus mula sa libingan. 

Paano nagpakilala si Hesus kay Maria Magdalena? Tinawag Niya si Maria sa pamamagitan ng kanyang pangalan, "Maria!" Akala ni Maria Magdalena na si Hesus ay isang tagapag-alaga ng halamanan noong una niya itong nakita. Subalit, nagalak si Maria Magdalena nang marinig niya ang pagbati ni Hesus sa kanya. Mula sa pagiging malungkot, nagkaroon si Maria Magdalena ng matinding kagalakan at katuwaan. Ang sanhi ng kagalakan at katuwaang naramdaman ni Maria Magdalena ay si Hesus na Muling Nabuhay. 

Kagalakan ang dulot ng Panginoong Muling Nabuhay. Kagalakan ang kaloob sa atin ng Panginoong Muling Nabuhay. Pinapawi Niya ang ating mga kalungkutan at takot. Ang lahat ng ating takot at kalungkutan ay binabago ni Kristong Muling Nabuhay. Nawawala ang ating mga kalungkutan at takot dahil sa Awa ng Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay. Ano ang kapalit nito? Kagalakan at kapayapaan mula sa Panginoong Muling Nabuhay. Si Hesus, na Muling Nabuhay, ang nagbibigay sa atin ng kagalakan at kapayapaan sa ating buhay. At ang dahilan ng pagbabahagi sa atin ng Panginoong Muling Nabuhay ng kapayapaan at kagalakang mula sa Kanya ay ang Kanyang Awa at Habag sa ating lahat.

SUMAKSI KAY KRISTONG MULING NABUHAY

28 Marso 2016 - Lunes sa Walong Araw na Pagdiriwang ng Pasko ng Muling Pagkabuhay 
Mga Gawa 2, 14. 22-33/Salmo 15/Mateo 20, 8-15 

Sa Unang Pagbasa, ipinangaral ni San Pedro Apostol sa kanyang mga kababayan at sa iba pang mga Hudyo na nasa Herusalem noong araw ng Pentekostes ang Mabuting Balita tungkol kay Hesus. Noong si Hesus ay dinakip at pinatay ng Kanyang mga kaaway, ang mga alagad ay naduwag at nagtago sa isang silid. Takot sila sa mga Hudyo. Ayaw nilang madakip at patayin ng mga autoridad dahil sila'y mga tagasunod ni Hesus. Dahil doon, nagtago sila sa isang silid. Subalit, noong si Hesus ay muling nabuhay, nagpakita sa Kanya, at umakyat sa langit, nagkaroon sila ng lakas ng loob. Pagkatapos umakyat si Hesus sa langit, bumaba ang Espiritu Santo mula sa langit upang palakasin ang loob ng mga alagad. Dahil sa biyaya ng Awa ng Diyos na pinagkalooban sa kanila ng Espiritu Santo, ang mga apostol ay nagkaroon ng lakas ng loob upang ipangaral ang Mabuting Balita at sumaksi sa Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay. 

Isinalaysay ni Pedro sa mga Hudyo ang kwento ni Hesus. Isinalaysay ni Pedro kung paano nangaral si Hesus sa iba't ibang lugar sa lupain ng Judea at gumawa ng mga kababalaghan, katulad ng paggaling sa mga maysakit. Isinilaysay din ni Pedro kung paanong pinatay si Hesus ng Kanyang mga kaaway. Pinatay si Hesus sa krus ng Kanyang mga kaaway dahil akala nila mawawala si Hesus sa kanilang lipunan. Gusto nilang tanggalin si Hesus. Gusto nilang umalis si Hesus. Kaya, dahil sa pagnanais nilang alisin si Hesus sa kanilang mga buhay at lipunan, Siya'y pinatay nila. Subalit, binaliktad ng Diyos ang masamang ginawa laban kay Hesus. Ang masamang balak ng mga kaaway ni Hesus ay binaliktad ng Diyos. Muling binuhay ng Diyos si Hesus sa ikatlong araw. At noong muling nabuhay si Hesus, nagpakita Siya sa mga alagad. Ito naman ang pinapatotoo nina Pedro at ng mga alagad sa kanilang pagsaksi sa Panginoong Muling Nabuhay. 

Sa Ebanghelyo, isinalaysay ni San Mateo ang isa sa mga pagpapakita ni Hesus noong Siya'y mabuhay na magmuli. Ayon kay San Mateo, nagpakita si Hesus sa dalawang babae. Nagpakita si Hesus kina Santa Maria Magdalena at sa isa pang Maria. Ayon pa nga kay San Mateo, takot at galak ang naramdaman ng dalawang Mariang ito sa kanilang nakita. Natatakot sila sapagkat wala nang laman ang libingan ni Hesus at baka hindi sila paniwalaan ng mga alagad. Nagagalak din sila sapagkat nabalitaan nilang muling nabuhay si Hesus. Papunta ang dalawang babaeng ito pabalik sa mga alagad noong nakasalubong nila si Hesus sa daan. 

"Kapayapaan" ang pagbati ni Kristo sa dalawang babaeng ito. Muling sinabi ng Panginoong Hesus sa dalawang Maria na ibalita sa mga alagad na Siya'y mauuna sa kanila sa Galilea at doon nila Siyang makikita na muling nabuhay. Nais ng Panginoong Hesus na malaman ng mga alagad na Siya'y muling mabuhay. Nais ng Panginoon na maniwala ang mga alagad sa balitang muli Siyang nabuhay upang pagdating ng itinakdang panahon, sila'y makakasaksi sa Kanyang Muling Pagkabuhay. Ito ang Mabuting Balita na ipangangaral at patotohanan ng mga alagad - si Kristo ay namatay, ngunit muling nabuhay sa ikatlong araw. 

Ang hamon ng panahon ng Muling Pagkabuhay ay sumaksi kay Hesukristong Muling Nabuhay. Ito ang rurok ng ating pananampalataya. Ang Muling Pagkabuhay ni Hesus ang sentro ng ating pananampalataya. Tayong lahat ay bayan ng Muling Pagkabuhay. Aleluya ang ating awitin. Ito ang dahilan kung bakit tayo ay sumasampalataya kay Kristong Tagapagligtas. Ito ang dahilan kung bakit tayo ay nananalig sa Awa ng Diyos. Sa pamamagitan ng Krus at Muling Pagkabuhay ni Hesus, niligtas Niya ang sangkatauhan mula sa kasalanan at kasamaan. Ito rin ang Mabuting Balita na nagdudulot ng kagalakan at kaligayahan. Dapat tayong maging mga saksi ng Mabuting Balitang ito. 

MULING PAGKABUHAY NI HESUKRISTO: TAGUMPAY NG AWA NG DIYOS

27 Marso 2016 
Linggo ng Pasko ng Muling Pagkabuhay
[Pagmimisa sa Araw] 
Mga Gawa 10, 34a. 37-43/Salmo 117/Colosas 3, 1-4 (o kaya: 1 Corinto 5, 6b-8)/Juan 20, 1-9

"Araw ngayon ng Maykapal, magalak tayo't magdiwang."

Kagalakan ang handog ng Panginoong Muling Nabuhay. Pagkatapos ng mga kapighatian at pagdurusa, muling nabuhay ang Panginoong Hesukristo. Ang Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesus ay nagdulot ng kagalakan sa lahat. Hindi nagtapos ang lahat para kay Hesus sa kamatayan. Hindi nanatiling patay si Hesus. Tatlong araw makalipas ang Kanyang pagkamatay, Siya'y bumangon at lumabas nang matagumpay mula sa Kanyang libingan. Lumabas si Hesus mula sa Kanyang libingan taglay ang buong kaningningan at kaluwalhatian. Sa pamamagitan ng Muling Pagkabuhay, pinawi ni Hesus ang lahat ng hapis at lumbay at pinalitan Niya ito ng kagalakan. Ang kagalakang kaloob ng Panginoong Muling Nabuhay ay iba sa kagalakang dulot ng mundo. Mas malaki, mas matindi, at mas malalim ang kagalakang kaloob ng Panginoong Muling Nabuhay. 

Subalit, sa Ebanghelyo, pagdududa ang nanaig sa puso't isipan ng mga alagad ni Hesus. Noong pumunta si Maria Magdalena sa libingan ni Hesus, nagduda siya. Nagtaka si Maria Magdalena kung bakit walang laman ang libingan. Hindi niya alam kung bakit wala na ang bangkay ni Hesus sa libingan. Hindi niya alam na muli Siyang nabuhay. Ang akala ni Maria Magdalena, isang pagnanakaw ang naganap. Ninakaw ang bangkay ni Hesus. Hindi pa nila nauunawaan nang lubusan ang mga pangyayaring naganap. Una, si Hesus ay namatay. Pangalawa, wala nang laman ang libingan ni Hesus. Hindi nila naintindihan o naunawaan na si Kristo'y kailangang mamatay at muling mabuhay. 

Tumakbo si Maria Magdalena pabalik sa mga alagad at ibinalita kung ano ang kanyang nakita. Nagulat din ang mga alagad sa ibinalita ni Maria Magdalena. Hindi nila maunawaan kung bakit may nagnakaw ng bangkay ni Hesus. Hindi sila makapaniwala sa balitang hatid ni Maria Magdalena. Hindi sila makapaniwalang wala nang laman ang libingan ng Panginoon. 

Dalawa sa mga alagad ang nagtakbuhan patungo sa libingan - sina Pedro at Juan, ang alagad na minamahal ni Hesus. Naunahan ni Juan si Pedro. Unang nakarating si Juan sa libingan ni Hesus. Pero, hinayaan niya munang pumasok si Pedro bago siya tuluyang makapasok. Nakita ng dalawang alagad na ito ang dalawang kayong lino na pambalot sa katawan ni Hesus. Ang mga kayong lino na pambalot sa ulo at paa ni Hesus ay magkahiwalay, ngunit nakatiklop. Hindi isang pagnanakaw ang naganap. Kung may nagnakaw man sa bangkay ni Hesus, maaaring kinuha niya ang bangkay kasama ang mga kayong lino o kaya'y tinanggal ang mga kayong lino mula sa bangkay at iniwan ang mga kayong lino na nagkakalat-kalat. 

Si San Juan Apostol, ang alagad na minamahal ni Hesus, ang unang alagad na naniwalang muling nabuhay ang Panginoong Hesus. Kahit hindi niya lubusang naintindihan kung paano nangyari iyon, katulad ng mga kapwa niyang alagad, naniwala si Juan na nabuhay na mag-muli si Hesus. Magulo ang mga naganap na pangyayari. Mahirap maunawaan kung bakit naganap ang mga pangyayaring ito. Subalit, sa kabila ng mga ito, naniwala agad si Juan na muling nabuhay si Hesus. Kahit nahirapan siya sa pag-unawa sa mga pangyayaring naganap, si Juan ay naniwalang nabuhay na magmuli si Kristo. 

Walang kaso ng pagnanakaw na naganap. Hindi ninakaw ang bangkay ni Kristo. Bagkus, si Kristo ay bumangon at lumabas mula sa libingan. Sa Kanyang paglabas mula sa libingan, tinaglay Niya ang Kanyang kaningningan at kaluwalhatian. Hindi pinigilan ang paglabas ni Hesus mula sa libingan. Kahit ginawa ng mga kaaway ni Hesus ang lahat upang mapanatili Siyang patay, hindi sila nagtagumpay. Walang nakapigil sa matagumpay at maluwalhating pagbangon at paglabas ni Hesus mula sa libingan. Hindi pinigilan ang paglabas ni Hesus mula sa libingan. Bagkus, tuloy-tuloy Siya sa paglabas mula sa libingan. 

Ang Muling Pagkabuhay ni Hesus ay gawa ng Awa ng Diyos. Niloob ng Diyos na si Kristo ay mamatay at muling mabuhay pagkaraan ng tatlong araw. Ipinakita ng Diyos sa pamamagitan ni Hesukristo ang kapangyarihan ng Kanyang Awa. Sa pamamagitan ng Krus at Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesukristo, ipinakita ng Diyos kung gaanong kadakila at makapangyarihan ang Kanyang Mabathalang Awa. Sa pamamagitan ng Krus at Muling Pagkabuhay ni Kristo, ipinamalas ng Diyos sa daigdig ang kapangyarihan at kadakilaan ng Kanyang Awa. 

Nagtagumpay ang Awa ng Diyos laban sa kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan sa pamamagitan ng Krus at Muling Pagkabuhay ni Hesukristo. Hinding-hindi magtatagumpay ang kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan laban sa kapangyarihan at kadakilaan ng Awa ng Diyos. Kahit sa unang tingin, mukhang mananaig ang kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan laban sa kapangyarihan ng Awa at Habag ng Diyos, hinding-hindi mananaig ang ito laban sa Awa ng Diyos. Sapagkat higit na dakila at makapangyarihan ang kapangyarihan ng Awa at Habag ng Diyos kaysa sa kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan. 

Hindi kinamit ng Panginoon ang tagumpay na ito para sa ganang sarili lamang, kinamit Niya ito para sa ating lahat. Tayo ang dahilan kung bakit mayroong Krus at Muling Pagkabuhay. Tayo ang dahilan kung bakit ipinamalas ng Diyos ang Kanyang Awa at Habag sa pamamagitan ng Krus at Muling Pagkabuhay ni Kristo. Kung hindi dahil sa Awa ng Diyos, walang Krus at Muling Pagkabuhay. At kapag walang Krus at Muling Pagkabuhay, walang kaligtasan para sa ating lahat. Tayong lahat ay iniligtas ng Diyos dahil sa Kanyang Awa at Habag sa atin. At ito'y ipinakita Niya sa Krus at Muling Pagkabuhay ni Hesukristo. 

Ang Pasko ng Muling Pagkabuhay ay araw ng tagumpay. Dahil araw ng tagumpay ang Pasko ng Pagkabuhay, dapat tayong magalak at magdiwang. Sa Pasko ng Pagkabuhay, nagtagumpay ang Panginoon. Nagtagumpay ang Panginoon dahil sa Kanyang Dakilang Awa at Habag sa ating lahat. Ang Kanyang Awa at Habag ay ang Kanyang sandata laban sa kasamaan at kasalanan. Ipinakita ng Panginoon ang kapangyarihan ng Kanyang Awa at Habag sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay. At sa Muling Pagkabuhay ni Hesukristo, nagtagumpay ang Awa ng Diyos laban sa kasamaan at kasalanan. Pinatunayan ng Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesukristo na mas makapangyarihan ang Awa ng Diyos kaysa sa kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan. At hindi mananaig kahit kailan ang kapangyarihan ng kasalanan at kasamaan laban sa kapangyarihan ng Awa ng Diyos na nagdudulot ng tagumpay at kagalakan sa lahat. 

MALIGAYANG PASKO NG PAGKABUHAY SA INYONG LAHAT! 

KAISA NI MARIA, MAKIHATI TAYO SA KAGALAKANG DULOT NG TAGUMPAY NG MULING NABUHAY NA SI HESUS

26 Marso 2016 
Sabado de Gloria - Magdamagang Pagdiriwang ng Pasko ng Muling Pagkabuhay (K) 
Genesis 1, 1-2, 2 (o kaya: 1, 1. 26-31a)/Salmo 103 (o kaya: 32)/Genesis 22, 1-18 (o kaya: 22, 1-2. 9a. 10-13. 15-18)/Salmo 15/Exodo 14, 15-15, 1/Exodo 15/Isaias 54, 5-14/Salmo 29/Isaias 55, 1-11/Isaias 12/Baruc 3, 9-15. 32-4, 4/Salmo 18/Ezekiel 36, 16-17a. 18-28/Salmo 41 (o kaya: 50)/Roma 6, 3-11/Salmo 117/Lucas 24, 1-12 

Kagalakan ang tema ng Bihiliya ng Pasko ng Pagkabuhay. Sa gabing ito, tinitipon ng Inang Simbahan ang kanyang mga anak upang ipagdiwang nang may buong kagalakan ang Muling Pagkabuhay ni Hesus. Ang Muling Pagkabuhay ni Hesus ang rurok ng ating pananampalataya. May kabuluhan ang ating pananampalataya dahil sa Muling Pagkabuhay ni Hesus. Kung hindi muling nabuhay si Hesus, walang kabuluhan ang ating pananampalataya ngayon. 

Ang kapighatian at hapis dulot ng Pagpapakasakit at Pagkamatay ni Hesus noong Biyernes Santo ay napawi ng Muling Pagkabuhay ni Hesus. Tapos na ang pagdurusa at kapighatian. Tapos na ang hapis at lumbay. Pinawi ni Hesus sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay ang lahat ng hapis, pagdurusa, at kapighatian. Pinalitan at binago ni Hesus ang hapis, lumbay, at kapighatian. Ginawa Niyang kagalakan ang hapis, lumbay, at kapighatian dala ng Kanyang Pagpapakasakit at Pagkamatay. Ang mga taong punung-puno ng hapis at lumbay ay nagdiriwang at nagbubunyi nang may kagalakan dahil sa Muling Pagkabuhay ni Hesus. Ang Muling Pagkabuhay ni Hesus ang dahilan kung bakit nagdiriwang ang Simbahan nang may kagalakan at pagbubunyi sa gabing ito.  

Isa sa mga nakaranas ng matinding kagalakan dahilan sa Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesus ay ang Mahal na Birheng Maria. Ayon sa tradisyon, unang nagpakita ang Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay sa Mahal na Inang Maria. Ito ay ating ginugunita sa Salubong na isinasagawa sa madaling araw ng Linggo ng Pagkabuhay o kaya pagkatapos ng Bihiliya ng Pagkabuhay. Tahimik ang mga Ebanghelista tungkol sa pagtatagpong ito. Subalit, ayon sa Ebanghelyo, hindi sumama ang Mahal na Ina kina Maria Magdalena at sa kanyang mga kasama papunta sa libingan ni Kristo. Masasabi nating kaya hindi na sumama ang Mahal na Ina kina Maria Magdalena sa libingan ni Kristo dahil alam na niyang muling nabuhay si Kristo. At alam ni Maria na muling nabuhay si Kristo sapagkat nakita at nakatagpo niya ang Kristong Muling Nabuhay. 

Nagdulot ng matinding kagalakan para kay Maria ang kanyang pagtatagpo kay Hesus pagkatapos ng Kanyang Muling Pagkabuhay. Matapos ang matinding hapis at lumbay dahil sa Pagpapakasakit at Pagkamatay ni Hesus, nagalak si Maria nang makita niya si Hesus na Muling Nabuhay. Napawi ang lahat ng kalungkutan na naramdaman sa kanyang puso. Ang hapis ni Maria ay naging kagalakan noong nakatagpo niya si Hesus na Muling Nabuhay. Ang Pagpapakasakit at Pagkamatay ni Hesus ay nagdulot ng hapis at sakit sa puso ni Maria. Katulad ng hula ni Simeon kay Maria noong inihandog si Hesus sa Templo, ang puso ni Maria ay parang tinarakan ng balaraw noong nagdurusa at namatay si Hesus. Nasugatan ang puso ni Maria dahil sa pagpapakasakit at pagkamatay ni Hesus. Subalit, hinilom ang mga sugat sa puso ni Maria ng Panginoong Muling Nabuhay. Hinilom ni Hesus na Muling Nabuhay ang sugatang puso ni Maria noong sila'y nagkatagpo matapos ang Kanyang maluwalhating paglabas mula sa libingan. 

Paulit-ulit na ipinahayag ni Hesus sa Kanyang mga alagad noong kasa-kasama pa Niya sila na kinakailangan Niyang magpakasakit at mamatay bago Niya makamit ang kaluwalhatian sa Kanyang Muling Pagkabuhay. Hindi naunawaan ng mga alagad ang sinabi ni Hesus noon. Pero, nagkatotoo ang mga sinabi ni Hesus sa kanila. Katulad ng Kanyang sinabi, muling nabuhay ang Panginoong Hesus tatlong araw makalipas ang Kanyang Pagpapakasakit at Pagkamatay sa krus. Hindi nagtapos ang lahat sa krus at kamatayan. Hindi nagtapos ang lahat sa kamatayan ni Hesus sa krus. Muling nabuhay si Hesus tatlong araw matapos Siyang mamatay sa krus sa Kalbaryo, katulad ng Kanyang sinabi.

Sa Muling Pagkabuhay ni Hesus, nagwakas ang mga sandali ng hapis at lumbay ni Maria. Nagwakas ang pagluluksa ni Maria sa pagkamatay ni Hesus. Tapos na ang panahon ng pagluluksa. Winakasan ni Hesus ang pagluluksa ng Mahal na Birheng Maria noong Siya'y muling nabuhay. Sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay, pinawi ni Hesus ang lahat ng lumbay, sakit, at hapis sa puso ni Maria at ng lahat ng mga mananampalataya. Ang lahat ng mga lumbay, sakit, at hapis dulot ng Pagpapakasakit at Pagkamatay ni Hesus ay napawi na Niya. Pinawi ni Hesus ang lahat ng hapis, sakit, at lumbay sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay. Ang Muling Pagkabuhay ni Hesus ay nagdulot ng kagalakan kay Maria at sa bawat isa na sumasampalataya sa Kanya.

Sabado de Gloria. Sabado ng Kaluwalhatian. Sabado ng Kagalakan. Nakamit ni Hesukristo ang Kanyang kaluwalhatian sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay. Nagtagumpay si Hesus sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay At ang Muling Pagkabuhay ng Panginoong Hesukristo ay nagdulot ng malaking kagalakan sa lahat. Kaya, kaisa ng Mahal na Birheng Maria, makihati tayo sa kagalakang dulot ng Panginoong Hesukristong Muling Nabuhay. Tapos na ang mga sandali ng hapis at pagluluksa. Panahon na upang magdiwang nang may kagalakan. Magalak tayong lahat sapagkat ang Panginoong Hesukristo ay Muling Nabuhay. Nagtagumpay ang Panginoon! Nabuhay na mag-uli ang Panginoon! Magdiwang at magalak tayong lahat dahil nagtagumpay ang Panginoong Hesukristo sa pamamagitan ng Kanyang Muling Pagkabuhay. 

MISTERYO PASKWAL NI HESUS: MISTERYO NG DAKILANG AWA NG DIYOS

25 Marso 2016
Biyernes Santo sa Pagpapakasakit ng Panginoon 
Isaias 52, 13-53, 12/Salmo 30/Hebreo 4, 14-16; 5, 7-9/Juan 18, 1-19, 42 

Tuwing sasapit ang Biyernes Santo, inaanyayahan ng Simbahan ang lahat upang pagnilayan ang Misteryo Paskwal ng Panginoong Hesukristo. Ang Misteryo Paskwal ng Panginoong Hesus ay ang Kanyang Pagpapakasakit, Pagkamatay, at Muling Pagkabuhay. Sa pamamagitan ng Misteryo Paskwal ni Hesus, nasaksihan ng buong sanlibutan ang pinakadakilang Gawa ng Awa na nagmula sa Diyos. Ipinamalas ng Panginoong Diyos ang Kanyang Dakilang Awa at Habag na walang pagmamaliw sa pamamagitan ng Misteryo Paskwal ni Kristo.

Sa Unang Pagbasa, ipinahayag ni propeta Isaias ang mangyayari sa Panginoon. Ang Panginoong Hesus ang nagdurusang lingkod ng Diyos, ayon sa propesiya ni propeta Isaias. Dahil sa kasalanan ng sangkatauhan, nagdusa at nagpakasakit si Hesus. Dinanas ng Panginoong Hesukristo ang mga pagdurusang na dapat pagdanasin natin. Ibinigay at inihandog ng Panginoong Hesus ang Kanyang sarili bilang ating kapalit. Tinanggap ng Panginoon ang pagdurusang dapat tayo ang magdanas. Ang mga pagdurusang dapat pagdanasin natin ay naranasan at tiniis ni Kristo alang-alang sa ating lahat. Ang dahilan kung bakit pinili ni Hesukristo na magtiis ng hirap at pagdurusa alang-alang sa atin ay dahil sa Kanyang Awa at Habag sa ating lahat, mga abang makasalanan. 

Ipinakilala din ng manunulat ng sulat sa mga Hebreo sa Ikalawang Pagbasa si Hesus bilang Dakilang Saserdote. Kung ang mga saserdote sa tradisyon ng mga Hudyo ay naghahain ng mga tupang walang kapintasan o pinsala alang-alang sa kasalanan ng bayan, gayon din naman, inihain ni Kristo ang Kanyang sariling buhay alang-alang sa ating lahat. Dumaloy ang Kanyang dugo mula sa Kanyang Katawan. Sa pamamagitan ng dugo ni Kristo, tayo ay nililinis at napapawalang-sala sa harapan ng Diyos. Sa pamamagitan ng Kanyang dugo na dumaloy mula sa Kanyang Katawan, pinatawad at tinubos tayong lahat ng Panginoon. Sa pamamagitan ng dugo ng Panginoong Hesukristo, tayong lahat ay naligtas. 

Sa salaysay ng Pasyong Mahal ayon kay San Juan, ipinakita ni Hesus ang Kanyang Awa at Habag sa sangkatauhan. Unang ipinakita ni Hesus ang Kanyang Awa at Habag noong pinagsabihan Niya ang mga dadakip sa Kanya na pabayaan ang Kanyang mga alagad. Hindi nagtago si Hesus mula sa mga bantay at mga kawal na dadakip sa Kanya.  Alam ni Hesus na Siya'y dadakipin, subalit hindi Siya tumakas o nagtago. Bagkus, kusang-loob na ipinakilala ni Hesus ang Kanyang sarili at humarap sa mga kawal at bantay. Ipinakita ni Hesus na handa Siyang ibigay ang Kanyang sarili alang-alang sa Kanyang mga minamahal, lalung-lalo na kapag mapanganib ang Kanyang hinaharap. 

Ang ikalawang pagkakataong ipinakita ni Hesus ang Kanyang Awa at Habag ay noong inutos Niya sina Pedro at ang mga alagad. Ipagtatanggol na sana nina Pedro at ng mga alagad ang Panginoon mula sa Kanyang mga kaaway. Tinaga pa nga ni San Pedro Apostol ang tainga ng alipin ng pinakapunong saserdote na si Malco. Pinagsabihan ni Hesus si Pedro dahil tinaga niya ang tainga ni Malco. At bagamat tahimik si San Juan patungkol sa pagpapagaling sa tainga ni Malco, alam natin na pinagaling ni Hesus ang tainga ni Malco (Lucas 22, 51). Kahit sa harapan ng Kanyang mga kaaway, awa ang ipinapakita ng Panginoon sa kanila. Kahit galit, poot, inggit, kabastusan, at iba't ibang uri ng kasamaan ang ipinapakita ng Kanyang mga kaaway, awa ang iginaganti ng Panginoon sa kanila. 

Sa mga huling sandali ng Kanyang buhay, awa ang ipinapakita ni Hesus. Awa ang ipinapakita at ipinapadama ni Hesus, kahit hinaharap Niya ang landas ng pagdurusa at kamatayan. Kahit sari-sari ang kasamaang ipinapakita ng Kanyang mga kaaway, awa ang Kanyang iginanti sa Kanyang mga kaaway. Hindi nagtanim ng galit si Hesus sa Kanyang mga kaaway. Kahit Siya'y kinutya, hinampas, pinutungan ng koronang tinik, tinadyakan, hindi nagtanim ng galit si Hesus. Bagkus, awa ang ipinakita at ginanti ni Hesus sa Kanyang mga kaaway. 

May ugnayan ang Misteryo Paskwal ni Hesus sa Misteryo ng Dakilang Awa ng Diyos. Sa pamamagitan ng paghahain ni Hesus ng Kanyang sarili sa krus, ipinakita ng Diyos ang Kanyang Dakilang Awa sa sangkatauhan. Ang paghahain ni Hesus ng Kanyang sarili sa krus ay ang pagsasalarawan at pagpapahayag ng Mabathalang Awa ng Diyos. Kung hindi dahil sa Awa ng Diyos, hindi iaalay ni Hesus ang Kanyang sariling buhay alang-alang sa ating kaligtasan. Kung hindi dahil sa Awa ng Diyos, hindi tayo maliligtas ni Hesus. Hindi tayo magkakaroon ng kaligtasan kung hindi dahil sa Awa ng Diyos sa ating lahat. 

Niloob ng Diyos na ialay ni Kristo ang Kanyang buhay sa krus alang-alang sa kaligtasan ng sangkatauhan. Sa gayon, ipinakita at ipinahayag ng Diyos ang Kanyang Awa at Habag sa sangkatauhan. Awa ang dahilan kaya tayo ay iniligtas ng Diyos. Awa ang dahilan kaya ipinadala ng Diyos si Hesus sa sanlibutan upang maging Tagapagligtas ng sangkatauhan. Awa ang dahilan kaya merong Misteryo Paskwal. Awa ang dahilan kaya si Hesus ay nagpakasakit, namatay, at muling nabuhay alang-alang sa atin. Awa ang dahilan kaya naganap ang pinadakilang sakripisyong naganap sa kasaysayan ng daigdig - ang pag-aalay ni Hesukristo ng Kanyang buhay sa krus alang-alang sa sangkatauhan. Sa pamamagitan ng paghahaing ito ng Panginoong Hesus, tayong lahat ay nagkaroon ng kaligtasan. 

PITONG HULING WIKA (Espesyal na Pagninilay para sa Mahal na Araw 2016)

Marso 25, 2016 - Biyernes Santo

Unang Wika (Lucas 23, 34) 

"Ama, patawarin Mo sila sapagkat hindi nila nalalaman ang kanilang ginagawa." 

Buong buhay ni Hesus, awa ang Kanyang ipinakita. Hindi Siya nagtanim ng galit sa sinumang tao kahit kailan. Kahit noong Siya'y pinalayas ng Kanyang mga kababayan sa Nazaret, hindi Siya nagtanim ng galit sa kanila. Hindi hinangad ni Hesus na sumpain ang Kanyang mga kababayan sa Nazaret dahil doon. O kaya noong ginawang palengke o pugad ng mga magnanakaw ang Templo, hindi nagtanim ng galit sa mga tindero't tindera at sa mga namamalit ng salapi si Hesus. Nagalit nga si Hesus noon, pero ang ikinagalit Niya ay ang kanilang ginawa, hindi ang mga tao mismo. Ginawang palengke at pugad ng magnanakaw ang Templo, ang Tahanan ng Diyos - iyon ang Kanyang ikinagalit. At kahit noong malaman ni Hesus na may mga masamang binabalak ang Kanyang mga kaaway laban sa Kanya, hindi Siya nagtanim ng galit sa kanila. Bagkus, iisa lamang ang ipinakita at ipinadama ni Hesus sa bawat isa sa mga iyon - awa. 

Karamihan din sa mga itinuturo ni Hesus sa Kanyang ministeryo ay tungkol sa awa at habag. Sa ilan sa Kanyang mga pagtuturo, binigyang-diin ni Hesus ang pagiging mahabagin katulad ng Amang nasa langit. Nagturo din Siya tungkol sa pag-ibig sa kaaway at pananalangin para sa mga tagausig. Ang tinuturo ni Hesus ay kabaligtaran ng tinuturo ng mundo. Kung ang turo ng mundo ay gamitin ang karahasan bilang pagganti sa mga ginawang masama laban sa iyo, ang turo naman ni Hesus ay gantihan ng awa at pag-ibig ang ating mga kaaway at ang mga gumawa ng masama laban sa atin.  Ang turo ng sanlibutan - gamitin ang dahas bilang pagganti sa mga nagkamali sa iyo. Ang turo ni Hesus - gantihan ng awa at pagmamahal ang mga nagkamali o nagkasala laban sa iyo, gaano mang kalaki o kabigat ang kasalanang ginawa laban sa iyo. 

Marami ding pinatawad si Hesus sa Kanyang ministeryo. Sa pamamagitan ng pagpapatawad, ipinadama ni Hesus sa mga makasalanan ang Awa at Habag ng Diyos. Naranasan ng mga pinatawad ni Hesus ang Kanyang awa noong sila'y pinatawad Niya. Isang halimbawa ay ang babaeng nahuling nakikiapid. Sa batas ng mga Hudyo, ang pakikiapid ay isang napakabigat na kasalanan. Napakabigat ng kaparusahang sasapitin ng mga nahuling nakikiapid - babatuhin sila hanggang kamatayan. Subalit, sa halip na hatulan ang babae, pinatawad ni Hesus ang babaeng iyon. Awa ang ipinakita at ipinadama ni Hesus sa babae sa pamamagitan ng pagpapatawad sa kanya. Hinikayat din ni Hesus ang babae na Kanyang pinatawad na magbagong-buhay at huwag nang magkasala muli. 

Sa mga huling sandali ng Kanyang buhay sa daigdig, awa pa rin ang ipinakita ni Hesus. Noong Siya'y ipinako sa krus, ipinagdasal ni Hesus ang Kanyang mga kaaway at tagausig. Sa Kanyang panalangin sa krus, hiniling ni Hesus sa Ama na patawarin ang Kanyang mga kaaway at tagausig. Hindi hiniling ni Hesus ang kapahamakan ng Kanyang mga kaaway. Hindi hiniling ni Hesus ang pagdurusa ng Kanyang mga kaaway. Hindi nanalangin si Hesus upang parusahan ng Ama ang mga nagpako sa Kanya sa krus. Hindi hinangad ni Hesus na magdusa ang Kanyang mga kaaway at tagausig. Bagkus, awa at kapatawaran ang hiniling ni Hesus sa Ama para sa sa mga umuusig sa Kanya. 

Patuloy na humihingi ng awa at kapatawaran si Hesus sa Ama para sa ating lahat. Tayo ang dahilan kaya Siya ipinako sa krus. Nagdusa at namatay si Hesus sa krus dahil sa ating mga kasalanan. Ang ating mga kasalanan ang nagpako sa Kanya sa krus. Sa tuwing nagkakasala tayo, dinadagdagan natin ang pagdurusa ni Hesus. Nagdurusa si Hesus sa tuwing tayo ay nagkakasala. Subalit, hindi nagsasawa si Hesus sa paghingi ng awa at kapatawaran sa Ama para sa ating lahat. Paulit-ulit Siyang humihingi ng awa at kapatawaran mula sa Ama para sa ating lahat. 

Tayong lahat ay mga makasalanan, hindi tayo karapat-dapat na makinabang sa Awa ng Diyos. Bilang tao, tayong lahat ay marupok at nagkakamali. Nagkakasala tayo dahil sa ating karupukan bilang tao. Dahil sa paulit-ulit nating pagkakasala, nagdurusa ang Panginoon. Hindi tayo karapat-dapat na makinabang sa Awa ng Panginoon. Sino tayo upang pahintulutan ng Panginoon na maranasan ang Kanyang Awa at makinabang dito? Mga abang makasalanan lamang tayo. Bakit pahihintulutan ng Panginoon na makinabang tayo sa Kanyang Awang walang hanggan, kahit alam Niyang tayong lahat ay mga abang makasalanan? 

Gaano mang karami ang ating mga kasalanan at gaano mang kabigat ang mga ito, hindi mapapantayan ng mga ito ang lalim at kadakilaan ng Awa ng Diyos. Mas makapangyarihan ang Awa ng Diyos kaysa sa kapangyarihan ng kasalanan. Hindi mananaig ang kasalanan laban sa Awa ng Diyos. Laging magtatagumpay ang Awa ng Diyos. Ipinapakita ito ng Panginoong Hesus noong Siya'y ipinako sa krus. Humingi si Hesus ng kapatawaran para sa Kanyang mga kaaway, kahit gaano mang kasakit ang ginagawa nilang pagpako sa Kanya sa krus. Humingi din Siya ng kapatawaran para sa mga paglilibak na ginawa ng Kanyang mga kaaway habang Siya'y nakabayubay sa krus. Awa ang iginanti ng Panginoong Hesukristo sa Kanyang mga kaaway na nagpako at nanira sa Kanya.

Magkakatugma ang mensahe ng Mahal na Araw at ang tema ng Banal na Taon ng Awa. Ang Diyos ay maawain at mahabagin. Dahil sa Awa ng Diyos, inihain ni Hesus ang Kanyang sarili sa krus para sa kapatawaran ng mga kasalanan ng sangkatauhan. Si Kristo ay nag-alay ng Kanyang buhay sa krus upang ipakita kung gaanong kadakila at kung gaanong kalalim ang Awa ng Diyos. Ang pag-aalay ng Panginoong Hesukristo ng Kanyang sarili sa krus ay tanda ng Awa at Habag ng Diyos sa sangkatauhan. Sa pamamagitan ng paghahain ng Panginoong Hesukristo sa krus, ipinakita at ipinahayag ng Diyos sa sangkatauhan kung gaanong kadakila at kalalim ang Kanyang Awa. Ito ang ating ginugunita sa mga Mahal na Araw. Ito ang ating inaalala at pinagninilayan sa pagdiriwang ng Mahal na Araw. 

AWIT SA PAGNINILAY: "Pagkabighani" 

Ikalawang Wika (Lucas 23, 43) 

"Sinasabi Ko sa iyo: Ngayon di'y isasama Kita sa Paraiso."

May isang adbokasiyang inilunsad ng Romanong Katolikong Arkidiyosesis ng Maynila sa pakikipagtulungan ng Pamantasang Adamson. Ito ang Ikapitong Utos: Huwag Kang Magnakaw. Hango ito sa ikapitong utos sa Sampung Utos ng Diyos - Huwag kang magnakaw. Ang layunin ng adbokasiya o kampanyang ito ng Simbahan sa Pilipinas ay labanan ang iba't ibang uri ng pagnanakaw sa lipunan - katulad ng katiwalian, kurapsyon, kasinungalingan, at pagdaraya. Mayroon silang ibinebentang mga damit kung saang nakaukit ang mga salitang Huwag Kang Magnakaw upang maipalaganap ang adbokasiya ng Simbahan laban sa iba't ibang uri ng pagnanakaw, bukod pa sa pisikal na pagnanakaw. 

Hindi lamang iisa ang pamamaraan ng pagnanakaw. May iba't ibang uri ng pagnanakaw sa panahon ngayon. Laganap na sa lipunan ngayon ang iba't ibang uri ng pagnanakaw. Halimbawa, ang kasinungalingan. Sa pagsisinungaling, ninanakaw ang tiwala ng tao. Ninanakaw ang karapatan ng tao na malaman ang katotohanan. Ang pakikiapid ay isa ring uri ng pagnanakaw. Ninanakaw ang kabiyak ng puso o esposo ng isang tao mula sa iba. Ang pagpatay ay isa ring uri ng pagnanakaw. Kapag nakapatay ka ng isang tao, ninanakaw mo ang karapatan nila upang mabuhay. Sari-sari ang mga uri ng pagnanakaw sa ating lipunan. Iisa lamang ang layunin ng mga ito - magnakaw. 

Ipinangako ni Hesus ang Paraiso sa isang magnanakaw na kilala sa tradisyong bilang si Dimas. Ayon sa mga dalubhasa sa Bibliya at sa pananampalatayang Katoliko, ito ay maituturing na kauna-unahang kanonisasyong isinagawa. Ang mga kanonisasyon ay isinasagawa ng Santo Papa at kadalasan itong ginaganap sa Basilika ni San Pedro Apostol sa Lungsod ng Vaticano. Sa bawat seremonya ng kanonisasyon, ipinapahayag ng Santo Papa sa harap ng mga Katoliko mula sa iba't ibang dako ng daigdig na ang isang tao ay isang ganap na santo. Pero sa dinami-daming mga kanonisasyong naganap sa kasaysayan, ito lang ang katangi-tanging kanonisasyong hindi isinagawa ng isang Santo Papa. Ang Panginoong Hesukristo ang nagsagawa at namuno sa kanonisasyong ito. 

Kataka-taka. Ang Simbahan ay nakikipagdigma laban sa pagnanakaw, katiwalian, at kurapsyon. Subalit, ang unang santong itinanghal sa hanay ng mga banal ay isang magnanakaw. Kataka-taka ito. Ibig bang sabihin nito na ang langit ay tahanan ng mga magnanakaw pagkatapos ng kanilang pagpanaw? Paano nakapasok ang isang magnanakaw sa langit? Sabi pa nga ni Apostol San Pablo, "Walang pakinabang ang mga magnanakaw, masakim, mapaglasing, mapanlait, magdaraya, nakikiapid, sumasamba sa diyus-diyusan, o nakikiapid sa kapwa-lalaki o kapwa-babae sa kaharian ng Diyos." (1 Corinto 6, 10) Kakaiba. Isang tao na naging magnanakaw buong buhay niya ay ginawang santo ni Kristo.

Paano nakapasok ang isang magnanakaw katulad ni Dimas sa langit? Paanong naging santo o banal ang isang katulad ni Dimas? Dahil sa Awa ng Diyos. Ang Awa ng Diyos ang gumabay sa isang taong katulad ni Dimas na lumapit sa Kanya upang humingi ng awa at kapatawaran, kahit sa mga huling sandali ng kanyang buhay. Namulat ang mga mata ni Dimas sa Dakilang Awa ng Diyos. Nakita ni Dimas ang Awa ng Diyos sa pamamagitan ni Hesus. Inakay siya ng Awa ng Diyos patungo kay Hesus, ang Mukha ng Awa ng Diyos. 

Noong nakipagtitigan si Dimas kay Hesukristo, ano ang kanyang nakita sa mga mata ni Hesukristo? Awa. Awa ang nakita ni Dimas sa mga mata ni Kristo sa mga sandaling iyon. Tiningnan ng Panginoong Hesus si Dimas na punung-puno ng awa. Walang galit ang makikita sa mga mata ni Hesus sa mga sandaling iyon. Bagkus, awa ang makikita sa Kanyang mga mata. Sa kabila ng mga paglilibak at pag-iinsultong ginawa ng mga tao at ng masamang magnanakaw na si Hestas laban kay Hesus, awa ang makikita sa Kanyang mga mata. At ito ang ipinakita ng Panginoong Hesukristo kay Dimas nang makipagtitigan Siya sa kanya. 

Ginamit ni Dimas ang pagkakataong iyon upang hingin ang awa ng Diyos sa pamamagitan ni Hesus. At pinagbigyan ni Hesus ang kahilingan ni Dimas - ipinangako Niya kay Dimas ang biyaya ng Paraiso. Makakapiling na ni Dimas ang Panginoong Hesus sa Paraiso. Kahit napakabigat ng mga kasalanang ginawa ni Dimas, nakamit niya ang biyaya ng Paraiso. Kahit napakarami siyang ninakaw buong buhay niya, makakasama niya ang Panginoon sa Paraiso. Bakit? Ginamit ni Dimas ang mga huling sandali ng kanyang buhay upang magsisi at magbalik-loob sa Diyos. Humingi si Dimas ng awa mula kay Hesus, kahit siya ay nasa bingit ng kamatayan sa mga sandaling yaon, at ito'y pinagkalooban ni Hesus.

Kung ginamit ni Dimas ang huling pagkakataong binigay ng Diyos sa kanya upang magsisi at humingi ng awa at kapatawaran, paano naman tayo tutugon sa bawat pagkakataong ibinigay ng Diyos upang pagsisihan ang ating mga kasalanan at magbalik-loob sa Kanya? Paano ba tayo tutugon sa paanyaya ng Diyos na magsisi at magbagong-buhay? Gagamitin ba natin ang bawat pagkakataong ibinigay ng Diyos sa atin upang magsisi at magbalik-loob sa Kanya? Binibigyan tayo ng Diyos ng pagkakataong magsisi at magbalik-loob sa Kanya. Tayo ang papasiya kung gagamitin natin ang pagkakataong iyon upang pagsisihan ang ating mga kasalanan, magbagong-buhay, at magbalik-loob sa Diyos. 

Lubhang maawain ang Panginoong Diyos. Hindi Siya nagsasawa sa pagbibigay ng awa at kapatawaran sa mga makasalanan. Kahit paulit-ulit na nagkakasala ang tao, nakahanga ang Panginoon upang ipagkaloob sa tao ang Kanyang Awa at Kapatawaran. Kaya, huwag tayong matakot na lumapit sa Kanya upang humingi ng awa mula sa Kanya. Walang makasalanang lumalapit sa Panginoon upang magsisi at magbalik-loob sa Kanya na Kanyang itinakwil. Ipagkakaloob ng Diyos ang Kanyang Awa sa sinumang humihiling at nagnanais nito, kahit sa pinakamasahol na makasalanan. Ang pagsisisi at pagbabalik-loob ng isang makasalanan ay nakakapagbigay ng matinding kagalakan para sa Diyos. 

AWIT SA PAGNINILAY: "Pag-Ibig Ko" 

Ikatlong Wika (Juan 19, 25-27)

"Ginang, narito ang iyong anak... Narito ang iyong ina!"

Marami sa mga tagasunod ng Panginoong Hesus ang tumalikod sa Kanya. Ang una ay si Hudas Iskariote. Ipinagkanulo at ipinagbili ni Hudas si Hesus kapalit ng tatlumpung piraso ng pilak. Tinalikuran ng mga alagad (maliban kay San Juan Apostol) si Hesus sa Halamanan ng Getsemani. Nangako sila noong gabing iyon na ipagtatanggol nila ang Panginoon, subalit nang dumating ang oras, sila'y naduwag at nagsitakas. Iniwanan at pinabayaan nilang mag-isa ang Panginoon dahil sa tindi ng takot. Si San Pedro Apostol din ay tumalikod kay Hesus. Tatlong ulit niyang ipinagkaila si Hesus, kahit na sinabi niya noong una na hindi niya gagawin iyon. Ang mga taong sumalubong at nagbunyi sa Panginoong Hesukristo noong Linggo ay tumalikod sa Kanya. Noong hinarap ni Pilato si Hesus sa taong-bayan, hiniling ng taong-bayan ang Kanyang kamatayan sa krus. 

Sa kabila ng mga ginawang pagtalikod kay Hesus, may mga nanatiling tapat sa Kanya. May mga taong hindi tumalikod at hindi nagpabaya sa Kanya. Kabilang na rito ang Mahal na Ina, ang Birheng Maria. Hindi pinabayaan ni Maria si Hesus sa mga huling sandali ng Kanyang buhay. Sinamahan ni Maria si Hesus hanggang sa Kalbaryo. Iwanan man ng lahat ng tao si Hesus, hinding-hindi iniwanan ni Maria si Hesus. Mamukhaan o makilala man si Maria ng mga opisyal at mga tao bilang ina ni Hesus, hinding-hindi niya pababayaan ang kanyang anak. 

Makikita ang katatagan ng Mahal na Birheng Maria sa mga huling sandali ng buhay ni Hesus. Nang marinig ni Maria ang mga paratang at paglilibak ng taong-bayan kay Hesus, tiniis niya ang lahat ng iyon. Tiniis niya ang sakit dulot ng mga paglilibak at pag-iinsultong ginawa ng mga tao kay Hesus noong araw na iyon. Napakasakit para kay Maria na marinig ang mga paglilibak at pag-iinsulto ng taong-bayan laban kay Hesus. Pinapatay na nga ng mga tao si Hesus, nililibak pa nila Siya. Nadagdagan ang pagdurusa ni Maria sa kanyang puso't kalooban. Masakit na para kay Maria ang masaksihan ang kamatayan ng kanyang anak na si Hesus. Dinagdagan ang sakit ni Maria nang marinig niya ang paglilibak at pag-iinsultong ginawa ng taong-bayan laban kay Hesus. 

Ang katapangan ng Mahal na Ina ay nakita rin natin sa pagpapakasakit at pagkamatay ng Panginoong Hesukristo. Iniwanan at pinabayaan ng mga alagad si Hesus sa Halamanan ng Getsemani dahil sa matinding takot sa mga opisyal. Natatakot sila dahil baka dakipin din sila kasama ni Hesus. Ayaw pa nilang mamatay. Subalit, hindi natakot si Maria sa mga opisyal at sa mga tao. Hindi natakot si Maria na baka makilala at mahuli dahil siya ang ina ni Hesus. Hindi siya natakot na makilala ng mga opisyal at mga tao. Bagkus, naglakas-loob si Maria na samahan si Hesus sa Kanyang pagdurusa. Balewala sa kanya ang mga posibleng mangyayari sa kanya. Ang mahalaga para kay Maria sa mga sandaling yaon ay samahan ang kanyang anak na si Hesus sa mga huling sandali ng Kanyang buhay. Kung iniwanan at pinabayaan ng mga alagad si Hesus sa halamanan, sinamahan naman ni Maria si Hesus hanggang sa huli. 

Kasama ni Maria sa mga sandaling iyon si San Juan Apostol. Si San Juan Apostol ang nag-iisang alagad na naglakas-loob upang samahan ang Mahal na Birheng Maria sa kanyang pakikiisa sa pagdurusa ng Panginoong Hesus. Takot din siguro ang nararamdaman ni San Juan Apostol sa mga sandaling iyon, katulad ng mga kapwa niyang apostol. Subalit, kinailangang lakasan ni Juan ang kanyang loob para samahan si Maria at si Hesus sa kanilang pagdurusa. 

Nang makita ni Hesus sina Maria at Juan, naawa Siya sa Kanyang nakita. Naawa si Hesus kay Maria sapagkat wala nang mag-aalaga para sa kanya. Wala nang mag-aalaga at mag-aaruga kay Maria kapag wala na si Hesus. Kahit nakita ni Hesus ang katatagan, katapatan, at katapangan ng Mahal na Birheng Maria sa mga sandaling iyon, naaawa Siya sa mangyayari sa Mahal na Birheng Maria kapag wala na Siya. Naawa din si Hesus kay San Juan Apostol. Kahit nagpupumilit si San Juan Apostol na magpakatatag sa mga sandaling iyon, nakikita ni Hesus ang takot na nararamdaman niya. Alam ni Hesus na natatakot si Juan sa mga sandaling iyon. Kaya, inihabilin ni Hesus sina Maria at Juan sa isa't isa. 

Si San Juan Apostol ang nagsilbing kinatawan sa lahat ng mga mananampalataya kay Kristo sa mga sandaling iyon. Hindi lamang kay San Juan Apostol inihabilin ang Mahal na Birheng Maria, kundi sa lahat ng mga Kristiyano sa mundo. Tayong lahat ay inihabilin ni Kristo sa maka-inang pag-aalaga at pag-aaruga ni Maria. At bilang Ina ng Sambayanang Kristiyano, hinding-hindi iiwanan o pababayaan ni Maria ang kanyang mga anak. Bagkus, sasamahan ni Maria ang lahat ng kanyang mga anak hanggang sa huli, katulad ng ginawa niya para kay Kristo. 

Inihabilin ni Hesus ang mga kaanib ng Kanyang Simbahan sa pag-aalaga ng Mahal na Birheng Maria. Alam ni Hesus na magsisilbing huwaran ng katapatan, katatagan, at katapangan si Maria sa mga kaanib ng Simbahan. Alam ni Hesus na ang paghahabilin sa mga kaanib ng Kanyang Simbahan sa maka-inang pag-aalaga ng Mahal na Ina ay makabubuti para sa mga kanila. Kung paanong hindi pinabayaan ni Maria si Hesus sa mga huling sandali ng Kanyang buhay, gayon din naman, hinding-hindi rin tayo pababayaan ni Maria sa bawat sandali ng ating buhay. Patuloy tayong ipagdadasal ng Mahal na Inang Maria sa ating kapatid at Panginoong Hesukristo sa bawat sandali ng ating buhay. 

AWIT SA PAGNINILAY - "Stabat Mater Dolorosa" (Pergolesi) 

Ikaapat na Wika (Mateo 27, 45; Marcos 15, 34)

"Diyos Ko, Diyos Ko, bakit Mo Ako pinabayaan?"

Si Hesus ay naging tao katulad natin, maliban sa kasalanan. Kahit si Hesus ay Diyos, buong pagpapakumbaba Niyang piniling maging tao. Pinili Niyang maging taong katulad natin upang ipakita sa tao ang Awa at Habag ng Diyos. Ang Diyos ay nagkatawang-tao at namuhay dito sa mundo katulad natin, maliban na lamang sa kasalanan, sa pamamagitan ni Hesukristo. Sa pagkakatawang-tao ng Panginoong Hesukristo, ipinapakita ng Diyos na Siya ay kaisa at karamay ng sangkatauhan sa lahat ng bagay, maliban na lamang sa kasalanan. 

Bilang Diyos na naging tao, naranasan ni Hesus ang pag-iisa, lalung-lalo na sa mga huling sandali ng Kanyang buhay. Mag-isa lamang si Hesus sa Kanyang pagdurusa sa kadiliman sa Halamanan ng Getsemani. Hindi dumamay ang Kanyang mga alagad sa Kanyang pag-iisa sa kadiliman ng Getsemani. Tinulugan ng mga alagad si Hesus sa Getsemani at pinabayaang manalangin nang mag-isa. Walang dumamay kay Hesus noong Siya'y nagdurusa sa Getsemani. Mag-isa lamang hinarap ni Hesus ang mga huling sandali ng Kanyang buhay. 

Noong dinakip si Hesus ng mga kawal at opisyal sa halamanan, pinabayaan Siyang muli ng mga alagad. Tumakas ang mga alagad dahil sa matinding kaduwagan. Ang mga alagad na nangakong ipagtatanggol nila ang Panginoon ay tumalikod sa Kanya. Iniwanan ng mga alagad ang Panginoon na nag-iisa sa Halamanan. Pinabayaan nilang maidakip ng mga kawal at opisyales ang Panginoon. Ayaw nilang maidakip sila ng mga kawal. Ayaw pa nilang mamatay. Takot na takot silang mamatay. Kaya, iniwanan at pinabayaan ng mga alagad ang Panginoong Hesukristo sa Halamanan ng Getsemani. 

Sa krus, isinambit ng Panginoong Hesus ang mga unang kataga ng Salmo 22. Ang Salmo 22 ay isang awit-panalangin patungkol sa isang taong nagdurusa. Sa simula ng Salmong ito, mapapakinggan natin ang pagdurusang dinanas ng taong ito. Subalit, sa bandang huli, ipinapahayag ng taong nagdurusa ang kanyang pananalig sa Diyos. Sa kabila ng mga pagdurusa at kapighatian sa buhay, hindi nawalan ng tiwala at pananalig ang taong ito sa Diyos. Kahit nasa harap ng pagdurusa ang taong ito, nananalig at nagtitiwala pa rin siya sa Panginoon. 

Ang tinutukoy ng manunulat ng Salmo 22 ay si Hesus. Kahit Siya'y pinabayaan at tinalikuran ng Kanyang mga tagasunod, hindi nawalan ng tiwala si Hesus sa Diyos. Bagkus, nanatiling tapat at masunurin si Hesus sa Diyos. Matatag pa rin ang pananalig at tiwala ni Hesus sa Diyos. Talikuran man Siya ng Kanyang mga alagad at tagasunod, pabayaan man Siyang mag-isa sa Kanyang pagdurusa, nananalig at nagtitiwala pa rin si Hesus sa Ama. Nananalig si Hesus sa presensya ng Ama, sa kabila ng matinding pagdurusa. Lubos na nananalig at nagtitiwala si Hesus na kasama at karamay Niya ang Ama sa mga sandaling iyon. 

Hinding-hindi nagpapabaya ang Diyos. Laging nating kasama at karamay ang Diyos. Kasama natin ang Diyos sa hirap at ginhawa. Hinding-hindi tayo pababayaan ng Diyos, lalung-lalo na sa mga sandali ng matitinding pagdurusa. Maaaring pababayaan tayo ng Diyos, kung naisin Niya. Subalit, ayaw ng Diyos na tayo ay magdusang mag-isa. Hindi papayag ang Diyos na pabayaan tayong magdurusa. Bagkus, pinili ng Diyos na samahan at damayan tayo sa bawat yugto ng ating buhay, sa pagdurusa at kaginhawaan. Sa pamamagitan ng pananatiling kasama natin sa bawat sandali ng ating buhay, ipinapakita at ipinapadama ng Diyos ang Kanyang Awa at Habag sa ating lahat. 

Kung hindi nagpapabaya ang Diyos, nasaan Siya sa mga sandali ng pagdurusa at kapighatian? Kaisa natin Siya sa ating pagdurusa. Nararamdaman ng Diyos ang bawat sakit na ating nararamdaman. Nakikiisa ang Diyos sa ating pagdurusa. Ang Diyos ay nagdurusa sa katahimikan kasama natin. Tahimik ang Diyos sa mga sandali ng pagdurusa at kapighatian sapagkat nararamdaman din Niya ang sakit at kapighatiang ating nararamdaman. Tahimik na nakikiisa at nakikiramay ang Diyos sa ating mga pagdurusa sa buhay, ang ating mga "Kalbaryo". 

Huwag tayong mawalan ng pananalig at tiwala sa Diyos. Lagi nating tandaan na hindi nagpapabaya ang Diyos. Lagi nating kasama at karamay ng Diyos sa hirap at ginhawa. Sa bawat sandali ng ating buhay, kasama natin ang Diyos. Sa hirap at ginhawa, nandiyan ang Diyos kasama natin. Dahil sa Kanyang Awa at Habag sa atin, lagi tayong sinasamahan at dinadamayan ng Diyos sa bawat sandali ng ating buhay. Nagtiwala at nanalig si Hesus na kasama Niya ang Ama sa mga huling sandali ng Kanyang buhay. Manalig at magtiwala din nawa tayo na kasama at karamay natin ang Diyos sa bawat sandali ng ating buhay. 

AWIT SA PAGNINILAY - "Huwag Kang Mangamba" 

Ikalimang Wika (Juan 19, 28) 

"Nauuhaw Ako!" 

Marami ang kinauuhawan ng tao ngayon, bukod pa sa literal na pagkauhaw. May mga pagkauhaw ang tao na hindi mapapawi ng tubig lamang. May mas malalim na hinahangad ang tao kaysa sa tubig. Nandiyan ang pagkauhaw para sa atensyon. Nauuhaw ang tao upang mapansin sila ng iba. Gagawin nila ang lahat, mapansin lamang nila ang iba. May mga tao din na uhaw sa pagmamahal. Gusto nila maramdaman ang pagmamahal ng iba. Para sa kanila, walang nagmamahal sa kanila. Walang makakapagbigay ng pagmamahal na hinahanap nila. 

Ganun din ang naramdaman ni Hesus noong Siya'y ipinako sa krus. May pagkauhaw na naramdaman si Hesus noong Siya'y ipinako sa krus. Bukod pa sa literal na pagkauhaw dala ng pagbawas ng dugo mula sa Kanyang Katawan, may pagkauhaw din si Hesus na hindi mapapawi ng tubig o ng anumang inumin. Ang kinauuhawan ni Hesus ay ang pananalig at pagtitiwala ng sangkatauhan sa Kanya. Hangad ni Hesus ang pananalig at pagtitiwala ng tao sa Kanya. Ang tao ang dahilan kaya inihain ni Hesus ang Kanyang sarili sa krus. 

Nais ni Hesus na manalig ang sangkatauhan sa Awa ng Diyos. Awa ng Diyos ang dahilan kaya dumating si Hesus sa sanlibutan. Naparito si Hesus sa sanlibutan upang ipakita at ipadama sa sangkatauhan ang Awa ng Diyos. Kung hindi dahil sa Awa ng Diyos, hindi bababa si Hesus mula sa langit upang maging Tagapagligtas ng sangkatauhan. Hindi tatawid si Hesus mula langit patungong lupa upang maging Manunubos ng sangkatauhan kung hindi dahil sa Awa ng Diyos. Si Hesus ay pumarito sa sanlibutan bilang ating Tagapagligtas upang ipakita at ipadama sa lahat ang Awa ng Diyos na nagdudulot ng kaligtasan para sa ating lahat. 

Ayaw ni Hesus na mawalan ng saysay ang Awa ng Diyos. Ayaw ni Hesus na mawalan ng kabuluhan ang Kanyang paghahain sa krus. Kaya, dalawang salita ang binigkas ni Hesus upang makuha Niya ang pansin ng sangkatauhan. "Nauuhaw Ako!" Uhaw Siya para sa pananalig ng sangkatauhan sa Kanya. Ang ating pananalig sa Kanya ang tinutukoy ng Panginoon noong binigkas Niya ang mga katagang, "Nauuhaw Ako!" Tayo ang kinauuhawan ng Panginoon. Uhaw ang Panginoong Hesus para sa ating pananalig at pagtitiwala sa Kanya. 

Maraming mga "Gawa ng Awa" ang ginawa ni Hesus para sa atin. Isa na roon ang Kanyang pagparito sa lupa bilang Tagapagligtas ng sangkatauhan. Alam ni Hesus na matindi ang pangangailangan ng sanlibutan para sa isang tagapagligtas. Kaya, bilang tugon sa matinding pangangailangang iyon, ang Ikalawang Persona ng Banal na Santatlo na si Hesukristo ay bumaba mula sa langit, nagkatawang-tao, at ibinigay ang Kanyang sarili sa sangkatauhan bilang Tagapagligtas. 

Si Kristo naman ang humihingi sa wikang ito. Matindi ang pangangailangan ni Kristo. Tayo lamang ang makakatugon sa matinding pangangailangang ito ni Kristo. May isang bagay na hinihingi Niya sa atin - ang ating pananalig. Manalig at magtiwala tayo sa Panginoon. Manalig at magtiwala sa Awa ng Panginoon. Sa pamamagitan ng panananalig at pagtitiwala sa Panginoon, pinapawi natin ang Kanyang pagkauhaw. Ang ating pananalig at pagtitiwala sa Panginoon ang nagbibigay ng kabuluhan sa Kanyang paghahain sa krus. 

Ibinigay ni Hesus ang Kanyang sarili sa ating lahat bilang Tagapagligtas. Ito'y bilang tugon sa matinding pangngailangan ng sangkatauhan para sa isang tagapagligtas. Sa pamamagitan nito, ipinakita ni Hesus ang Kanyang Awa at Habag sa ating lahat. Hinahamon naman tayo ni Hesus na tumugon sa Kanyang pangangailangan. Kailangan ni Hesus ang ating pananalig at pagtitiwala sa Kanya upang magkaroon ng saysay ang Kanyang pag-aalay ng sarili sa krus. Katulad ni Hesus, magkaroon nawa tayo ng awa at habag at ibigay natin sa Kanya ang ating buong pananalig at pagtitiwala sa Kanya upang mapawi ang Kanyang pagkauhaw. 

AWIT SA PAGNINILAY: "Awit ng Paghahangad" 

Ikaanim na Wika (Juan 19, 30)

"Naganap na!"

Napakahirap ng mga pinagdaanan ni Hesus. Sa mga huling sandali ng Kanyang buhay, napakaraming hirap at pagdurusa na Kanyang tiniis at dinanasan. Pinagtiisan Niya ang sakit dulot ng paghahagupit sa Kanya. Maraming dugo ang dumaloy mula sa Kanyang Katawan dahil sa paghahagupit sa Kanya. Tiniis din Niya ang sakit dulot ng koronang tinik. Lalo pang dumami ang dugong dumaloy mula sa Kanyang Katawan. Pinasan Niya ang isang mabigat na krus mula sa palasyo ni Pilato hanggang sa Golgota. Tiniis din Niya ang sakit dulot ng mga pako. At higit sa lahat, tiniis Niya ang lahat ng mga paglilibak at pag-iinsultong ginawa ng Kanyang mga kalaban sa Kanya habang Siya'y nakabayubay sa krus. 

Sulit ang mga pagdurusang tiniis at dinanas ni Hesus. Papalapit na ang wakas ng Kanyang misyon. Matatapos na ang Kanyang misyon. Makikita na Niya ang tagumpay sa gitna ng pagdurusa. Alam ni Hesus na makukumpleto na ang Kanyang misyon bilang Tagapagligtas ng sangkatauhan. Kaya, kahit Siya ay naghihingalo sa krus, buong tagumpay Niyang isinambit ang mga salitang "Naganap na!" Ang mga salitang iyon ang nagpahayag ng tagumpay ni Hesus, sa kabila ng pagdurusa at hapis sa mga sandaling iyon. 

Ipinahayag ni Hesus sa salitang ito ang tagumpay ng Awa ng Diyos. Nagtagumpay ang Awa ng Diyos laban sa kasamaan at kasalanan. Sa digmaan laban sa kasamaan at kasalanan, nagtagumpay ang Awa ng Diyos. Nakamit ni Hesus ang tagumpay nang hindi dinadaanan sa dahas. Hindi dinaanan sa dahas ang pakikipagdigma ni Hesus sa kasalanan at kasamaan. Bagkus, dinaanan ni Hesus ang Kanyang pakikipaglaban sa kasalanan at kasamaan sa awa at habag. Awa, habag, at pagmamahal ang naging sandata ni Hesus sa Kanyang pakikipagdigma sa kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan. 

Tagumpay sa gitna ng pagdurusa. Kahit nagdusa si Hesus, nakamit Niya ang tagumpay. Nakamit Niya ang tagumpay sa pamamagitan ng pagiging masunurin at tapat sa Diyos. Ani San Pablo Apostol, "Naging masunurin si Hesus hanggang kamatayan, oo, hanggang kamatayan sa krus." (Filipos 2, 8) Dahil sa pagsunod ni Hesus sa kalooban ng Diyos hanggang sa huling sandali ng Kanyang buhay, nagtagumpay Siya laban sa kasamaan at kasalanan. Nakamit ni Hesus ang tagumpay dahil Siya ay sumunod at naging tapat sa kalooban ng Diyos. 

Sa pamamagitan ng tagumpay ni Hesus laban sa kasamaan at kamatayan, nagkaroon ng kalayaan ang sangkatauhan. Naging malaya na ang sangkatauhan. Mula sa pamumuhay bilang mga alipin ng kasamaan at kasalanan, tayo ay namumuhay nang may kalayaan bilang mga inampong anak ng Diyos. Salamat sa Diyos para sa tagumpay! Salamat sa Diyos at nagtagumpay ang Kanyang Awa! Salamat sa Diyos para sa Kanyang Awa! Salamat sa Diyos at dahil sa Kanyang Awa, namumuhay tayo ngayon nang may kalayaan. 

Binago ni Kristo ang sagisag ng krus noong nakamit Niya ang tagumpay sa krus. Ang krus, na dating tanda ng kapahamakan at kamatayan, ay naging tanda ng Awa ng Diyos para sa ating lahat. Ang isinasagisag ng krus ngayon ang tagumpay na nakamit ni Kristo sa pamamagitan ng paghahain ng Kanyang buhay. Ito ang dahilan kaya ipinagmamalaki ng mga tunay na Kristiyano ang krus ni Kristo. Ipinagmamalaki ng mga tunay na sumasampalataya kay Kristo ang krus ni Kristo. Sapagkat sa pamamagitan ng paghahain ng Kanyang sariling buhay sa krus, iniligtas ni Kristo ang buong sangkatauhan. 

Magpasalamat tayo sa Panginoon sa Kanyang Awa at Habag sa atin. Ipinakita at ipinadama ng Panginoong Hesukristo ang Kanyang Banal na Awa at Habag sa atin sa pamamagitan ng pag-aalay ng sariling buhay sa krus. Sa pamamagitan ng paghahain ng sariling buhay sa krus, pinalaya tayo ni Kristo mula sa kaalipinan. Pinalaya tayo ng Panginoon mula sa kapangyarihan ng kasamaan at kasalanan. Tayo ngayon ay namumuhay nang may kalayaan dahil sa tagumpay na nakamtan ni Kristo sa krus para sa ating kaligtasan. Salamat sa Diyos para sa krus! Salamat sa Diyos para sa pag-aalay ni Kristo sa krus para sa atin! 

AWIT SA PAGNINILAY: "Hesus ng aking buhay" 

Ikapitong Wika (Lucas 23, 46) 

"Ama, sa mga kamay Mo'y ipinagtatagubilin Ko ang Aking Espiritu!"

Makapangyarihan ang kamay. Marami ang nagagawa ng mga kamay. Kung ang utak ang nag-iisip at nagpaplano, ang mga kamay naman ang gumagawa. Maaaring gamitin sa mabuti o masama ang kamay. Ang kamay ay maaaring maging sanhi ng kabutihan. Halimbawa, ginagamit ang mga kamay sa pagkakawanggawa at pagtulong. Maaari din naman maging sanhi ng kasamaan ang kamay. Halimbawa, ginagamit ang kamay upang magnakaw at mang-abuso. Nasa utak ng tao ang iniisip at pinaplano, nasa mga kamay ng tao ang paggawa. Tayo ang magpapasya kung gagamitin natin sa kabutihan o sa kasamaan ang ating mga kamay. Iba talaga ang kapangyarihan ng mga kamay. 

Ginamit ng Panginoong Hesus ang Kanyang mga kamay upang gumawa ng kabutihan para sa kapwa. Ginamit ni Hesus ang Kanyang mga kamay upang magpagaling ng mga maysakit, magpatawad ng mga kasalanan, magturo tungkol sa Awa ng Diyos, at buhayin ang mga patay katulad ni Lazaro. Sa pawang kabutihan lamang ginamit ni Hesus ang Kanyang mga kamay. Maraming kabutihang ginawa si Hesus gamit ang Kanyang mga kamay. Hindi ginamit ni Hesus ang Kanyang mga kamay sa kasamaan. Bagkus, ginamit ni Hesus ang Kanyang mga kamay para sa pawang kabutihan lamang. 

Taliwas naman ang ginawa ng mga kaaway ni Hesus. Kung ginamit ni Hesus ang Kanyang mga kamay para gumawa ng kabutihan, ginamit naman ng mga kaaway ni Hesus ang kanilang mga kamay upang gumawa ng masama. Ginamit nila ang kanilang mga kamay upang dakipin si Hesus sa Halamanan ng Getsemani. Kaya nga, sinabi ni Hesus bago Siya dakipin, "Dadakipin at ibibigay ang Anak ng Tao sa kamay ng mga makasalanan, at hahatulan ng kamatayan." 

Hindi ginamit ni Poncio Pilato ang kanyang mga kamay upang gawin ang tama. Kahit nababatid ni Pilato sa kanyang isipan na wala namang masamang ginawa si Hesus, hindi niya magamit ang kanyang mga kamay upang mapalaya si Hesus. Kahit siya ang pinakamataas na opisyal sa lungsod noon, ang kumakatawan sa Cesar sa Roma noon, hindi niya magamit ang kanyang kapangyarihan upang mapalaya si Hesus. Ninais ni Pilatong mapalaya si Hesus, pero hindi niya magawa iyon dahil baka maghimagsik ang mga tao. Kaya, ginamit ni Pilato ang kanyang mga kamay upang pahintulutan ang taong-bayan na gawin nila ang kanilang naisin. Hinugasan pa nga ni Pilato ang kanyang mga kamay upang ipakita na wala siyang kinalaman sa kamatayan ni Hesus. 

Sa tuwing tayo ay nagdedesisyon, ang ating mga kamay ang huling ginagamit. Kapag gumagawa tayo ng mga desisyon, ang una nating ginagamit ay ang ating isipan. Ang mga kamay ang nagbibigay ng kumpirmasyon sa ating mga desisyon. Kaya nga, sinasabi ng karamihan, darating ang panahon kung kailan mawawala ng bisa ang mga salitang namutawi mula sa ating mga bibig. Pero, ang mga isinulat ay hindi mawawalan ng bisa. Mas paniniwalaan pa raw ng mga tao ang mga isinulat kaysa sa mga salitang namutawi sa bibig ng isa't isa. 

Tunay ngang makapangyarihan ang mga kamay. Mayroon tayong tinataglay na kapangyarihan sa ating mga kamay. Kinukumpirma ng ating mga kamay ang ating mga desisyon. Marami tayong napapasiyahan gamit ang ating mga kamay. Ang ating mga kamay ay napakahalaga sa pagpapasya natin araw-araw. Maaaring magmula ang kabutihan mula sa ating mga kamay. Maaari din namang magmula ang kasamaan mula sa ating mga kamay. Paano ba nating gagamitin ang ating mga kamay? Gagamitin ba natin ang ating mga kamay sa paggawa ng kabutihan o gagamitin ba natin ang ating mga kamay sa paggawa ng mga kamay? 

AWIT SA PAGNINILAY: "Sumasamba, Sumasamo"