PAKIKIPAG-UGNAYAN SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

27 Hulyo 2025 

Ika-17 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Genesis 18, 20-32/Salmo 137/Colosas 2, 12-14/Lucas 11, 1-13 

Larawan: Jacopo Ligozzi (1547–1627), The Agony in the Garden (c. 1587). Private Collection via Web Gallery of Art. Public Domain. 

Mayroong dalawang bahagi ang Ebanghelyo. Sa unang bahagi ng tampok na salaysay sa Ebanghelyo, itinuro ng Poong Jesus Nazareno ang panalanging kilala nating lahat bilang "Ama namin." Bilang tugon sa hiling ng isa sa Kaniyang mga alagad, itinuro ng Poong Jesus Nazareno ang panalanging kilala natin sa tawag na "Ama namin." Iyon nga lamang, ang bersyong matatagpuan sa Ebanghelyo ni San Lucas ay mas maiksi kung ikukumpara ito sa bersyong ating matatagpuan sa Ebanghelyo ni San Mateo. Sa ikalawang bahagi ng Ebanghelyo, ang Poong Jesus Nazareno ay nangaral tungkol sa taos-pusong pag-asa sa Diyos. Iyan ang diwa ng pananalangin sa Diyos araw-araw. Lagi tayong nananalangin sa Diyos dahil taos-puso tayong umaaasa sa Kaniya. Dahil dito, hindi tayo natatakot makipag-usap at makipag-ugnayan sa Kaniya nang tapat at taos-puso. Binubuksan natin sa Diyos ang ating mga puso dahil dito. 

Buong linaw na ipinahayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Noong ako ay tumawag, tugon Mo'y aking tinanggap" (Salmo 137, 3a). Ang Diyos ay laging maaasahan. Nararapat lamang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso. Ito ang puntong isinalungguhit ng Poong Jesus Nazareno noong itinuro Niya ang panalanging kilala sa tawag na "Ama namin" sa unang bahagi ng Ebanghelyo at noong nangaral Siya tungkol sa diwa ng panalangin sa ikalawang bahagi ng Ebanghelyo. 

Hindi natakot ang ama ng pananampalataya na si Abraham na manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso sa salaysay na tampok sa Unang Pagbasa. Ipinakita niya ito sa pamamagitan ng pananalangin para sa Sodoma at Gomorra, lalung-lalo na para sa kaniyang pamangkin na si Lot na nakatira roon kasama ang kaniyang pamilya. Dahil taos-puso siyang nanalig at umasa sa Diyos, hindi natakot si Abraham na dumulog sa Kaniya para sa ikaliligtas nina Lot at ng kaniyang pamilya. 

Ipinaliwanag ni Apostol San Pablo sa kaniyang pangaral sa Ikalawang Pagbasa kung bakit ipinagkaloob ang Poong Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas. Dahil sa hangad ng Diyos na magkaroon tayo ng ugnayan sa Kaniya, ipinasiya Niyang iligtas tayo sa pamamagitan ng ipinangakong Mesiyas at Tagapagligtas na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. Ang Diyos ay ang unang naghangad na mapalapit tayo sa Kaniya. Hinangad Niyang maka-ugnay tayo. 

Nais ng Diyos na magkaroon tayo ng ugnayan sa Kaniya. Hinahanap Niya ang mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya. Ito rin nawa ang maging hangad natin bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang tatag mismo ng Poong Jesus Nazareno, ang ipinangakong Mesiyas at Manunubos. 

ITURO ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

26 Hulyo 2025 

Paggunita kina San Joaquin at Santa Ana, mga magulang ng Mahal na Birheng Maria 

Sirak 44, 1. 10-15/Salmo 131/Mateo 13, 16-17 

Larawan: Francisco Camilo (–1673), San Joaquín, Santa Ana y la Virgen (c. 1652). Museo del Prado. Currently at Museum of Huesca. Public Domain.

Isinilang ang Mahal na Birheng Maria sa daigdig na ito na walang bahid o dungis ng kasalanang mana. Nang ipaglihi siya sa sinapupunan ng kaniyang inang si Santa Ana, ang Mahal na Birheng Maria ay iniligtas na ng Diyos mula sa kasalanan. Dahil dito, malinis, busilak, dalisay, at banal ang Mahal na Birheng Maria. Alam nating lahat ito bilang mga bumubuo sa Simbahan sapagkat ipinaliwanag ito sa dogma ng Kalinis-Linisang Paglilihi sa Mahal na Birheng Maria na tiyak na mas kilala ng marami sa atin sa tawag na Inmaculada Concepcion. Bago pa man siya isilang ng kaniyang ina, ang Diyos ay nagpasiyang ipagkaloob sa Mahal na Birheng Maria ang biyaya ng Kaniyang pagliligtas na nagdudulot ng tunay na pag-asa sa lahat sa daigdig sa pamamagitan ng pagligtas sa Mahal na Birheng Maria sa sandaling ipinaglihi siya ni Santa Ana. 

Bagamat ipinagkaloob ng Diyos ang biyaya ng Kaniyang pagliligtas na nagdudulot ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya sa Mahal na Birheng Maria, hindi ito nangangahulugang wala nang kinailangang gawin ang kaniyang mga magulang na sina San Joaquin at Santa Ana. Tinuruan pa rin siya ng kaniyang mga magulang na walang iba kundi ang San Joaquin at Santa Ana kung paanong manalig at umasa sa Diyos na nagligtas sa kaniya bago siya isilang sa daigdig na ito nang taos-puso. Ang halaga ng pamumuhay nang banal at kalugud-lugod sa Diyos bilang tanda ng taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli ay itinuro nina San Joaquin at Santa Ana sa Mahal na Birheng Maria. 

Sa Unang Pagbasa, pinarangalan ang lahat ng mga nanalig at umasa sa Diyos nang tapat at taos-puso sa bawat sandali ng kanilang buhay. Buong linaw na inilarawan ng mga taludtod ng awit ng papuri sa Salmong Tugunan ang walang maliw na katapatan ng Diyos. Hindi nagmamaliw ang katapatan ng Diyos. Ang kasaysayan ng daigdig na rin ang magpapatunay nito. Lumipas man ang maraming taon, tapat pa rin ang Diyos. Buong linaw na inihayag ng Poong Jesus Nazareno sa mga apostol sa Ebanghelyo na hinangad ng lahat ng mga nauna sa kanila sa Lumang Tipan na makita Siya na buong puso at katapatan nilang pinanaligan at inasahan. 

Hindi sinayang ng Mahal na Birheng Maria ang biyayang ipinagkaloob sa kaniya ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos dahil sa mga aral na itinuro sa kaniya ng kaniyang mga magulang na sina San Joaquin at Santa Ana. Bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag mismo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, dapat natin ituro sa lahat ng tao ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi Siya. Sa Kaniya dapat manalig at umasa nang taos-puso ang tanan. Ipakilala natin Siya sa lahat. 

UMAASA DAHIL UMIIBIG NANG TAOS-PUSO

25 Hulyo 2025 

Kapistahan ni Apostol Santiago 

2 Corinto 4, 7-15/Salmo 125/Mateo 20, 20-28 

Larawan: Carlo Maratta (1625–1713), Saint James the Greater (c. 1661). Temple Newsam House, Leeds Museums and Galleries via Art UK. Public Domain. 

Ang Ebanghelyo ay tungkol sa tunay na dahilan kung bakit lagi tayong dapat umasa sa Diyos bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang tatag mismo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Matapos ang Kaniyang pasiyang huwag pagbigyan ang hiling ng ina ng dalawang anak ni Zebedeo na tinawag at hinirang Niya upang maging Kaniyang mga alagad na sina Apostol Santo Santiago at Apostol San Juan, ipinaliwanag ng Mahal na Poong Jesus Nazareno kung bakit ang Diyos ay dapat lagi nating asahan. Hindi tayo dapat umasa sa Diyos sapagkat mayroon tayong mga hinihiling na kapalit mula sa Kaniya. Bagkus, dapat lagi tayong umasa sa Diyos dahil tunay nga natin Siyang iniibig, pinananaligan, at sinasamba nang taos-puso. 

Sa Unang Pagbasa, inilarawan ni Apostol San Pablo ang kaniyang mga dinanas bilang isang apostol at misyonero ng Poong Jesus Nazareno sa mga Hentil. Ang buhay niya bilang isang apostol at misyonero ng Poong Jesus Nazareno sa mga Hentil ay hindi puspos ng rosas, kulay, at ginhawa. Bagkus, marami siyang hinarap, dinanas, at tiniis na hirap, sakit, at pag-uusig sa kamay ng mga may kapangyarihan dahil sa kaniyang tapat at taos-pusong pagsaksi sa Poong Jesus Nazareno. Sa kabila ng lahat ng mga hirap, pagdurusa, sakit, at pag-uusig, ipinasiya pa rin ni Apostol San Pablo na manalig at umasa sa Diyos. Kahit na napakahirap itong gawin, ito pa rin ang kaniyang pasiya. Bagamat hindi madaling manalig at umasa sa Diyos nang tapat at taos-puso dala ng mga hirap, pagdurusa, sakit, at pag-uusig, ginawa pa rin ito ni Apostol San Pablo. Ang lahat ng mga hirap, pagdurusa, sakit, at pag-uusig ay kaniyang tiniis alang-alang sa Diyos. Isinabuhay niya ang mga salitang inihayag sa Salmong Tugunan. 

Hindi tayo dapat manalig at umasa sa Diyos dahil mayroon tayong mga hinihiling at makukuhang kapalit mula sa Kaniya. Bagkus, dapat manalig at umasa tayo sa Diyos dahil tunay nga natin Siyang iniibig at sinasamba. Dalisay at busilak ang mga puso ng lahat ng mga nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso dahil sa kanilang tapat at taos-pusong pag-ibig at pagsamba sa Kaniya. 

DAPAT NATING PANABIKAN ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

22 Hulyo 2025 

Kapistahan ni Santa Maria Magdalena 

Awit ni Solomon 3, 1-4a (o kaya: 2 Corinto 5, 14-17)/Salmo 52/Juan 20, 1-2. 11-18 

Larawan: Lelio Orsi (1508–1587), Noli me tangere (c. 1575). Wadsworth Atheneum Museum of Art. Public Domain.

Ipinapaalala sa ating lahat ng Simbahan sa araw na ito na inilaan para sa Kapistahan ni Santa Maria Magdalena na ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay dapat nating panabikan sa bawat oras at sandali ng ating pansamantalang paglalakbay sa lupa. Si Santa Maria Magdalena na kinikilala ng Inang Simbahan bilang Apostol sa mga Apostol (Apostola Apostolorum) ay isang huwaran ng pananabik para sa Diyos. Ang kaniyang palagiang pasiyang panabikan ang Panginoon ay umudyok sa kaniya na laging ipahayag na tunay nga niyang iniibig, sinasamba, pinananaligan, at inaaasahan ang Panginoon sa pamamagitan ng kaniyang mga salita at gawa. Bilang mga Kristiyanong bumubuo sa Simbahan, lagi nating dapat kasabikan ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoon sa bawat yugto at sandali ng pansamantala nating paglalakbay dito sa daigdig gaya na lamang ng pinararangalan at kinikilala ng Simbahan bilang Apostol sa mga Apostol na walang iba kundi si Santa Maria Magdalena. 

Sa Ebanghelyo, umiyak si Santa Maria Magdalena dahil inakala niyang ninakaw ang bangkay ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Hinanap niya ang bangkay ng Mahal na Poong Jesus Nazareno dahil tunay niyang iniibig ang Panginoon. Kahit na patay ang minamahal niyang Panginoon at Guro na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno, nais pa rin niyang ipahayag kung gaano niya kamahal ang Poon. Dahil dito, labis ang kaniyang pagtangis. Ang pagtangis at pagluha ni Santa Maria Magdalena ay tuluyang napawi nang magpakilala ang Muling Nabuhay na Poong Jesus Nazareno sa huling bahagi ng salaysay na tampok sa Ebanghelyo.

Makikita nang buong linaw kay Santa Maria Magdalena sa salaysay na itinampok at inilahad sa Ebanghelyo ang pananabik na buong linaw na inilarawan ng mga salita sa Unang Pagbasa at Salmong Tugunan. Ang kaniyang kinasabikan nang buong puso ay walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. Ito ang pumukaw sa kaniya na piliin ang kabanalan araw-araw. Sa pamamagitan nito, ipinahayag ni Santa Maria Magdalena na nananalig at umaaasa siya sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno na kaniyang iniibig nang taos-puso. 

Gaya na lamang Apostol San Pablo sa alternatibong Unang Pagbasa, lubusang naakit at napukaw ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ang puso at loobin ni Santa Maria Magdalena. Dahil sa Panginoong unang nagpakita ng tapat at dalisay na pag-ibig para sa Kaniya sa pamamagitan ng kusang-loob na pagdulot ng biyaya ng tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula, naudyok si Santa Maria Magdalena na mamuhay nang banal sa bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa. 

Ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay ang dapat nating panabikan sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. Buong linaw nating ipinapahayag sa pamamagitan ng taos-pusong pananabik sa Diyos sa bawat yugto at sandali ng buhay natin sa lupa ang ating taos-pusong pasiyang mahalin, sambahin, manalig, at umasa sa Kaniya. 

TAOS-PUSONG PAGTANGGAP SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

20 Hulyo 2025 

Ika-16 na Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Genesis 18, 1-10a/Salmo 14/Colosas 1, 24-28/Lucas 10, 38-42 

Larawan: Giovanni Bernardino Azzolini (1572–1645), Christ in the House of Mary and Martha (c. 17th century). Sotheby's. Public Domain.

Ang mga Pagbasa para sa Linggong ito ay nakasentro sa taos-pusong pagtanggap sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Bilang tugon sa pasiya ng Diyos na kusang-loob na ipagkaloob sa ating lahat ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula, nararapat lamang na tanggapin natin Siya nang taos-puso. Sa pamamagitan ng taos-pusong pagtanggap sa Kaniya, ipinapahayag nating tunay nga tayong nananalig at umaaasa sa Kaniya nang taos-puso. Dahil taos-puso nga tayong nananalig at umaaasa sa Diyos, pinahihintulutan natin Siyang maging ating Hari. 

Sa Unang Pagbasa, tatlong mahiwagang lalaki ang tinanggap ni Abraham bilang mga bisita. Bagamat hindi kilala ni Abraham ang tatlong lalaking ito noong una, hindi niya ipinagkait sa tatlong lalaking ito ang isang mainit na pagtanggap. Inasikaso niya ang kaniyang mga bisita. Nabunyag sa huling bahagi ng salaysay na itinampok sa Unang Pagbasa kung sinu-sino ang tatlong mahiwagang lalaking dumalaw sa kaniya. Ang tatlong mahiwagang lalaking dumalaw kina Abraham at Sara ay walang iba kundi ang Diyos at ang dalawa sa Kaniyang mga anghel. 

Nakasentro sa pagtanggap ng Panginoong Diyos sa Kaniyang mga tapat na lingkod ang awit ng papuring itinampok at inilahad sa Salmong Tugunan. Bagamat hangad ng Diyos na tanggapin ang lahat sa Kaniyang Templo, pinahihintulutan lamang Niya ang lahat ng mga naglilingkod sa Kaniya nang may taos-pusong katapatan hanggang sa huli. Ito ay dahil inihahayag nilang taos-puso silang nananalig at umaaasa sa Kaniya sa pamamagitan ng kanilang pasiyang paglingkuran Siya nang buong katapatan sa bawat sandali ng kanilang buhay. 

Isang halimbawa ng mga nagpasiyang tanggapin ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos sa pamamagitan ng kaniyang pasiyang paglingkuran Siya nang buong katapatan hanggang sa huli ay walang iba kundi si Apostol San Pablo. Sa simula ng kaniyang pangaral na itinampok at inilahad sa Ikalawang Pagbasa, buong linaw na inihayag ni Apostol San Pablo na nagtitiis at nagbabata siya ng maraming hirap, sakit, at pag-uusig alang-alang sa Panginoong Diyos. Handa siyang mamatay bilang isang martir dahil naakit siya sa dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoon. 

Dumalaw ang Panginoong Jesus Nazareno sa bahay ng Kaniyang mga minamahal na kaibigang sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro ng Betania sa Ebanghelyo. Sa salaysay ng kaganapang ito, inilarawan kung paano Siya tinanggap nina Santa Marta at Santa Maria. Inasikaso ni Santa Marta ang handa para sa mga bisita, lalung-lalo na para sa pangunahing bisita na walang iba kundi ang Panginoong Jesus Nazareno na naghatid ng tunay na pag-asa sa lahat. Ang kapatid niyang si Santa Maria naman ay hindi nawala sa paanan ng Panginoong Jesus Nazareno dahil ipinasiya niyang maging isang tagapakinig. Nais niyang pakinggan at sundin ang Panginoong Jesus Nazareno. 

Laging handang makinig at sumunod sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ang lahat ng mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya. Sa pamamagitan nito, buong linaw nilang ipinapahayag ang taos-puso nilang pagtanggap sa Kaniya bilang Hari. 

DAHIL SA HABAG AT AWA NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

18 Hulyo 2025 

Biyernes ng Ika-15 Linggo sa Karaniwang Panahon (II) 

Exodo 11, 10-12,14/Salmo 115/Mateo 12, 1-8 

Larawan: Book of Exodus Chapter 13-2 (Bible Illustrations by Sweet Media). Biblical illustrations by Jim Padgett, courtesy of Sweet Publishing, Ft. Worth, TX, and Gospel Light, Ventura, CA. Copyright 1984. Licensed under CC BY-SA 3.0 license.

Ang mga Pagbasa para sa araw na ito ay nakasentro sa dahilan kung bakit ipinasiya ng Diyos na dulutan tayo ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Lagi tayong dinudulutan ng Diyos ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. Hindi Siya napipilitan gawin ito. Bagkus, ang Kaniyang pasiyang idulot sa atin ang tunay na pag-asang nagmumula sa Kaniya ay bukal sa Kaniyang kalooban. Isa lamang ang dahilan kung bakit lagi Niyang ginagawa ito. Tunay nga Siyang maawain at mahabagin. 

Sa Unang Pagbasa, itinampok ang kasaysayan ng pagdiriwang ng Paskuwa. Dahil sa habag at awa ng Diyos, ipinasiya Niyang idulot sa bayang Israel ang biyaya ng tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng pagligtas at pagpapalaya sa kanila mula sa pagkaalipin sa ilalim ng Faraon sa bansang Ehipto. Ito ang dahilan kung bakit ang Paskuwa ay isang pagdiriwang ng pag-asa. Ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay nagpasiyang palayain ang bayang Israel mula sa pagkaalipin sa Ehipto.

Nagpatotoo tungkol sa habag at awa ng Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa, ang mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan. Sa bawat taludtod ng awit ng papuri na itinampok at inilahad sa Salmong Tugunan, ipinahayag nang buong linaw ng mang-aawit na tampok na tunay ngang mahabagin at maawain ang Diyos. Ito ang dahilan kung bakit ang tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ay nanalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. Bilang tugon sa pasiya ng Diyos na ipagkaloob ang dakilang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya, ang mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ay nagpasiyang manalig at umasa sa Diyos.

Ipinakita ng Panginoong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo ang Kaniyang habag at awa sa mga apostol. Bilang tunay na Diyos, ang mga apostol ay Kaniyang pinahintulutang mangitil ng uhay at kainin ang mga butil sa isang triguhan. Ang mga apostol ay hindi pinagkaitan ng Panginoong Jesus Nazareno ng habag at awa. Katunayan, ipinakilala nang buong linaw ng Panginoong Jesus Nazareno ang Kaniyang sarili bilang tunay na Diyos na mahabagin at maawain nang sabihin Niya sa mga Pariseo na nasa ilalim ng kapangyarihan ng Anak ng Tao ang Araw ng Pamamahinga (Mateo 12, 8). 

Tunay ngang mahabagin at maawain ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Ito ang dahilan kung bakit lagi Niyang idinudulot sa ating lahat ang biyayang ito. Bilang tugon, manalig at umasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Ang pasiyang ito ay kailangan rin nating isabuhay sa bawat sandali ng ating buhay. 

ANG TUNAY NA DIYOS NA NAGDUDULOT NG TUNAY NA PAG-ASA

16 Hulyo 2025 

Paggunita sa Mahal na Birheng Maria ng Bundok del Carmen 

Zacarias 2, 14-17/Lucas 1/Mateo 12, 46-50 

Larawan: The Virgin of the Carmelitas (c. 1500). Museo Lázaro Galdiano. Public Domain. 

Ang Bundok del Carmen o ang Bundok ng Carmelo ay isang napakahalagang lugar sa kasaysayan ng pagtubos ng Diyos sa sangkatauhan. Sa bundok na iyon, pinatunayan ng Diyos na walang ibang Diyos kundi Siya lamang. Nagpababa Siya ng apoy mula sa maluwalhati Niyang kaharian sa langit bilang tugon sa panalangin ni Propeta Elias na hinirang at itinalaga Niya bilang Kaniyang tagapagsalita sa Kaniyang bayan. Kahit na si Propeta Elias ay nagmukhang dehado sa paningin ng marami dahil sa dami ng mga propeta ng diyus-diyusang si Baal na kaniyang nakaharap sa nasabing bundok, hindi iniwan o pinabayaan ng Diyos ang Kaniyang lingkod. Bagkus, tinugunan ng Diyos ang taimtim na panalangin ng Kaniyang lingkod na si Propeta Elias. Dahil dito, sa huli, ang Diyos ay kinilala, pinarangalan, at sinamba ng lahat ng mga Israelita na nagtungo sa bundok na iyon bilang tunay na Diyos matapos masaksihan ang Kaniyang tagumpay.

Tiyak na may mga mapapatanong kung ano ang ugnayan ng Mahal na Birheng Maria sa Bundok ng Carmelo. Wala ngang nasusulat sa Bagong Tipan tungkol sa anumang peregrinasyong isinagawa ng Mahal na Birheng Maria patungo sa nasabing bundok. Bakit nga ba nating kinikilala ang Mahal na Birheng Maria bilang Birhen ng bundok na ito gayong walang nakatala sa Banal na Bibiliya, lalung-lalo na sa Bagong Tipan, na si Mariang Birheng Ina ng Diyos ay nagtungo sa nasabing bundok? 

Sa Bundok ng Carmelo, nagpababa ng apoy mula sa langit ang Diyos bilang tugon sa taimtim na panalangin ni Propeta Elias sa harap ng mga propeta ng diyus-diyusang si Baal at ng lahat ng mga Israelita na naroon para saksihan ang pagtutuos sa pagitan ng Diyos at ng diyus-diyusang si Baal na ito upang patunayan sa kanila na walang ibang bathala kundi Siya lamang. Pinatunayan Niya sa bundok na ito na Siya lamang ay ang tunay na Diyos. Ang Mahal na Inang si Mariang Birhen ay hinirang at itinalaga upang maging Ina ng Diyos. Mula noong tinanggap ng Mahal na Birheng Maria ang misyong ibinigay sa kaniya ng Diyos bilang Ina ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, wala siyang ibang naging hangarin o layunin kundi ang ipakilala sa lahat ng tao ang Diyos bilang tunay na Diyos. 

Bilang tapat na lingkod ng Diyos na Kaniyang hinirang at itinalaga upang maging Ina ng Nuestro Padre Jesus Nazareno, ang Bugtong na Anak ng Diyos na kusang-loob na dumating sa lupa bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos, ang tanging layunin at hangarin ng Mahal na Inang si Mariang Birhen ay makilala ng lahat ang Diyos bilang tunay na Diyos na nagdudulot ng tunay na pag-asa. Laging inilaan ng Mahal na Inang si Mariang Birhen ang bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa sa pagpapahayag sa lahat na iisa lamang ang tunay na Diyos at iyon ay walang iba kundi ang Panginoon. 

Isinabuhay ng Mahal na Birheng Maria sa bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa hanggang sa sandaling iniakyat ng Diyos ang kaniyang katawan at kaluluwa sa langit ang mga salita sa mga Pagbasa. Sa Unang Pagbasa, inihayag ng Diyos nang buong linaw na makakapiling Niya ang Kaniyang bayan. Darating ang Diyos upang idulot ang tunay na pag-asang nagmumula sa Kaniya sa Kaniyang bayan. Tinupad Niya ito sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, ang Kaniyang Bugtong na Anak na naging Anak rin ng Mahal na Birheng Maria. Buong linaw na inihayag ng Panginoong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo na binubuo ng mga tapat at taos-pusong nakikinig at sumusunod sa kalooban ng Amang nasa langit ang Kaniyang pamilya. Ang mga tapat at taos-pusong nakikinig at sumusunod sa kalooban ng Amang nasa langit ay hindi nahihiyang ipagmalaki ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. Katunayan, hinihimok nila ang lahat na manalig at umasa sa tunay na Diyos na laging nagdudulot ng tunay na pag-asa Walang sawa nilang sinisikap na mamuhay ayon sa kalooban ng Diyos, gaya ng Mahal na Inang si Mariang Birhen. Lagi rin nilang ipinapahayag sa pamamagitan ng mga salita kanilang binibigkas at pati na rin sa mga ginagawa nila na walang ibang Diyos kundi ang Panginoon, gaya ng ginawa ng Mahal na Birheng Maria sa Salmong Tugunan. 

Walang ibang Diyos maliban sa Panginoon. Ang Panginoon ay ang tunay na Diyos. Ito ang laging ipinahayag ng Mahal na Birheng Maria sa pamamagitan ng kaniyang mga salita at gawa sa bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa. Kung tunay at taos-puso nga tayong nananalig at umaaasa sa Diyos, ito rin ang lagi nating gagawin.

PAGPAPALAGANAP NG TUNAY NA PAG-ASANG MULA SA LANGIT

13 Hulyo 2025 

Ika-15 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Deuteronomio 30, 10-14/Salmo 68 (o kaya: Salmo 18)/Colosas 1, 15-20/Lucas 10, 25-37 

Larawan: Balthasar van Cortbemde (1612–1663), The Good Samaritan tends the wounds of the wounded traveller (c. 1647). Royal Museum of Fine Arts Antwerp. Public Domain. 

Ang mga Pagbasa para sa Linggong ito ay nakatuon sa pagpapalaganap ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos. Bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay na Simbahang itinatag ni Jesus Nazareno, ito ang ating misyon. Kinakailangan nating ibahagi at ipalaganap ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos sa bawat sandali ng ating buhay sa daigdig. Sa pamamagitan ng ating mga salita at gawa, ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos ay ating maipapalaganap. 

Sa Unang Pagbasa, si Moises ay nangaral sa mga Israelita tungkol sa kahalagahan ng pagtupad at pagsunod sa mga utos ng Diyos. Ipinaliwanag ni Moises na ipinapahayag nila sa pamamagitan ng tapat na pagtupad at pagsunod sa mga utos ng Diyos ang kanilang tapat na pag-ibig, pananalig, at pagsamba sa Kaniya. Ang pagsunod sa mga utos ng Diyos ay pagpapahayag na tunay nga silang umiibig, sumasamba, nananalig, at umaaasa sa Kaniya. 

Ipinakilala ni Apostol San Pablo ang Poong Jesus Nazareno bilang larawan ng Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa, sa kaniyang pangaral sa Ikalawang Pagbasa. Dahil sa dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, ang Diyos ay dumating sa lupa upang ipagkaloob sa atin ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya sa pamamagitan ng Poong Jesus Nazareno. Kaya naman, inanyayahan ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ang lahat upang manikluhod sa Diyos nang kaniyang bigkasin ang mga salitang ito: "Dumulog tayo sa Diyos upang mabuhay nang lubos" (Salmo 68, 33). Ang lahat ng ito ay dahil sa pag-ibig at kabutihan ng Diyos.

Tampok sa Ebanghelyo ang talinghaga tungkol sa Mabuting Samaritano. Isa lamang ang layunin ng Mahal na Poong Jesus Nazareno nang ipinasiya Niyang isalaysay ang nasabing talinghaga. Nais ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na ituro sa lahat kung gaano kahalaga ang pagsasabuhay ng pasiyang manalig at umasa sa Diyos sa bawat oras at sandali. Hindi ipinagdadamot ng mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Diyos ang lahat ng mga biyayang ipinagkaloob sa kanila. Bagkus, ibinabahagi nila ang mga nasabing biyaya. Sa pamamagitan nito, ang tunay na pag-asang nagmumula sa langit ay kanilang ipinapalaganap at ibinabahagi. Nais ng Diyos na gawin natin ito. 

Buong linaw na nasasaad sa alternatibong Salmong Tugunan: "Ating kabutiha't lugod ay nasa loobin ng Diyos" (Salmo 18, 9a). Ito ang dahilan kung bakit nais ng Diyos na ipalaganap natin ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Nais Niya tayong gamitin bilang Kaniyang mga instrumento upang lalo Siyang makilala ng lahat ng tao bilang bukal ng tunay na pag-asa. 

Nais ng Diyos na makilala Siya ng lahat bilang bukal ng tunay na pag-asa. Ito ang dahilan kung bakit nais ng Diyos na ipalaganap natin ang tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula. Kung tunay ngang ananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso ang bawat isa sa atin, ang Diyos ay pahihintulutan nating gamitin tayong lahat bilang Kaniyang mga instrumento. Sa gayon, ang Diyos ay ating naipapakilala bilang bukal ng tunay na pag-asa. 

HINDI PAAASA

11 Hulyo 2025 

Paggunita kay San Benito, abad 

Genesis 46, 1-7. 28-30/Salmo 36/Mateo 10, 16-23 

Larawan: Triumph of faith - christian martyrs in the time of Nero by Eugene Thirion (c. 19th century). Public Domain. 

Nakasentro sa mga salitang binigkas ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ang taimtim na pagninilay ng Simbahan sa araw na ito. Inihayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Nasa D'yos ang kaligtasan ng mga matuwid at banal" (Salmo 36, 39a). Buong linaw na ipinahayag ng mang-aawit sa Salmong Tugunan sa pamamagitan ng mga salitang ito na ililigtas ng Diyos ang lahat ng mga matuwid at banal. Katunayan, ipinaliwanag ng mga taludtod ng awit ng papuri ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan ang dahilan kung bakit ito ay gagawin ng Diyos. Ang lahat ng mga matuwid at banal ay nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso. 

Sa Unang Pagbasa, inilahad ang salaysay ng muling pagtatagpo ni Israel na tiyak na mas kilala ng marami sa atin bilang si Jacob at ng isa sa kaniyang mga anak na lubos niyang minahal at kinalugdan na walang iba kundi si Jose na binenta ng kaniyang mga kapatid bilang isang alipin sa Ehipto dahil sa tindi ng kanilang inggit sa kaniya. Hindi biro ang tindi ng hapis ni Jacob nang magkahiwalay sila ni Jose dahil "namatay" siya, ayon sa ibinalita sa kaniya ng kaniyang mga kapatid. Subalit, nang ibalita sa kaniya ng Diyos na nagpakita sa kaniya sa isang panaginip na buhay si Jose, napuspos siya ng tuwa at galak. Winakasan ng Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa, ang panahon ng hapis, dalamhati, at pagluluksa ni Jacob. Hindi Niya pinabayaan sina Jacob at Jose.

Isinentro ng Poong Jesus Nazareno ang Kaniyang pangaral na itinampok at inilahad sa Ebanghelyo sa katotohanan tungkol sa magiging misyon ng mga apostol. Ang mga apostol ay hinirang at itinalaga ng Mahal na Poong Jesus Nazareno upang sumaksi sa Kaniya sa bawat panig at sulok ng daigdig. Subalit, ang misyong ito ay hindi magiging madali para sa kanila dahil sa mga tukso, pagsubok, at pag-uusig. Layunin ng Poong Jesus Nazareno ay ihanda ang mga apostol para sa mga sandaling yaon. Bagamat walang awa silang uusigin, dapat manalig at umasa pa rin sila sa Diyos. Hinding-hindi pababayaan ng Diyos ang Kaniyang mga lingkod. 

Ang Diyos ay laging maaasahan. Hindi Siya nagpapabaya. Sa Kaniya tayo manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso sa bawat sandali ng ating buhay. Isabuhay natin sa bawat sandali ng ating paglalakbay sa daigdig ang ating pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso.