ANG MGA NANANALIG AT UMAAASA SA DIYOS NANG TAOS-PUSO AY SUMUSUNOD SA KANIYA NANG TAOS-PUSO

8 Agosto 2025 

Paggunita kay Santo Domingo, pari 

Deuteronomio 4, 32-40/Salmo 76/Mateo 16, 24-28 

Larawan: El Greco (1541–1614), Saint Dominic in Prayer (c. Between 1600 and 1610). Private Collection via Sotheby's. Public Domain. 

Muling tinatalakay sa mga Pagbasa para sa araw na ito ang halaga ng tapat at taos-pusong pagsunod sa kalooban ng Diyos. Lagi itong ginawa ng lahat ng mga banal na tao katulad ng Santong ginugunita ng Simbahan sa araw na ito na si Santo Domingo de Guzman. Ang mga utos at loobin ng Diyos ay lagi nilang pinagsikapang isaisip at isabuhay sa bawat sandali ng kanilang pansamantalang paglalakbay sa mundo. Kaya naman, lagi silang itinatampok at pinararangalan ng Simbahan. Bilang mga bumubuo sa Simbahan, ito rin ang dapat nating gawin sa bawat sandali ng ating paglalakbay sa mundo. Sa pamamagitan ng tapat at taos-pusong pagsunod sa kalooban ng Diyos, ipinapahayag nating nananalig at umaaasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Dahil sa tapat at taos-puso nating pasiyang manalig at umasa sa Diyos, tinatahak natin ang landas ng kabanalan. Ito ang laging hinahanap ng Diyos sa ating mga puso. 

Sa Unang Pagbasa, ipinaalala ni Moises ang mga Israelita na huwag limutin ang mga kahanga-hangang bagay na ginawa ng Diyos para sa kanila. Hindi nila dapat limutin ang mga bagay na ito kailanman, lalung-lalo na't hinirang at itinalaga sila ng Diyos sa lahat ng mga lipi, bayan, at bansa upang maging Kaniya. Ito ang ginawa ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan. Lagi niyang ginugunita at pinagnilayan ang mga ginawa ng Diyos na tunay ngang kahanga-hanga upang makatulong ito sa kaniyang palagiang pagsisikap na mamuhay nang banal at kalugud-lugod sa paningin ng Diyos. Buong linaw niyang inihayag sa pamamagitan nito ang kaniyang pasiyang manalig at umasa sa Diyos. Sa Ebanghelyo, ipinaalala ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na hindi madaling sumunod sa mga utos at loobin ng Diyos. Isa lamang ang dahilan nito - may mga sakripisyong kaakibat nito. 

Nais ng Diyos na manalig at umasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Mananalig at aasa ba tayo sa Kaniya nang taos-puso? 

DAPAT NATING PAKINGGAN AT SUNDAN ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

6 Agosto 2025 

Kapistahan ng Pagliliwanag sa Bagong Anyo ng Panginoon (K) 

Daniel 7, 9-10. 13-14/Salmo 96/2 Pedro 1, 16-19/Lucas 9, 28b-36 

Larawan: Giovanni Bellini (circa 1430–1516), The Transfiguration (c. 1480). Museo Correr via Federico Zeri Foundation. Public Domain.

Ang Pagbabagong-Anyo ng Poong Jesus Nazareno ay isang napakahalagang sandali sa Kaniyang buhay sa lupa. Sa sandaling ito, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay nagpakilala sa tatlong alagad na Kaniyang isinama sa banal na bundok na walang iba kundi ang alagad na hinirang at itinalaga bilang unang Santo Papa ng tunay at nag-iisang Simbahang Kaniyang itinatag na si Apostol San Pedro at ang dalawang anak ni Zebedeo na sina Apostol Santo Santiago Mayor at Apostol San Juan. Ipinasilip Niya sa tatlong alagad Niyang ito sa bundok na ito ang kadakilaang Kaniyang makakamit sa pamamagitan ng Kaniyang Muling Pagkabuhay na magaganap sa ikatlong araw.

Layunin ng Panginoong Jesus Nazareno ay palakasin at ipanatag ang mga loobin ng mga alagad, lalung-lalo na ng tatlong alagad na isinama Niya sa banal na bundok na kung saan naganap ang Kaniyang Pagbabagong-Anyo. Isa lamang ang nais iparating ng Poong Jesus Nazareno sa kanila sa pamamagitan ng Kaniyang kahanga-hangang Pagbabagong-Anyo - ang lahat ay hindi magtatapos sa pagkamatay Niya sa Krus sa bundok ng Kalbaryo. Muli Siyang mabubuhay sa ikatlong araw. 

Subalit, bukod sa pagpapakilala ng sarili ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, muling nagsalita mula sa langit ang Ama upang ipakilala Siya sa mga alagad nang maganap ang Kaniyang Pagbabagong-Anyo. Una Siyang ipinakilala ng Amang mapagmahal sa langit matapos ang pagbibinyag sa Kaniya sa Ilog Jordan. Matapos binyagan sa Ilog Jordan, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay ipinakilala ng Amang nasa langit nang buong linaw bilang Kaniyang Bugtong na Anak na lubos Niyang kinalulugdan. Noong magbagong-anyo ang Kaniyang Bugtong na Anak sa bundok, nagsalita muli ang Ama upang ipakilala muli ang Kaniyang Anak. 

Bukod sa muling pagpapakilala sa Mahal na Poong Jesus Nazareno bilang Kaniyang minamahal na Anak na Kaniyang hinirang at itinalaga bilang Mesiyas at Manunubos na ipinangako sa tatlong alagad na naroon sa bundok sa sandaling yaon, mayroong idinagdag na bilin at utos ang makapangyarihang Amang nasa langit para sa lahat ng Kaniyang mga alagad. Nasasaad sa salaysay ng napakahalagang kaganapang ito sa buhay ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na itinampok at inilahad sa Ebanghelyo para sa araw na ito na inilaan ng Inang Simbahan upang ang kaganapang ito ay ating ipagdiwang at pagnilayan ang bilin at utos ng Amang nasa langit. Hindi lamang para sa mga alagad ang bilin at utos na ito ng Amang nasa langit kundi para rin ito sa ating lahat na bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang tatag ng Kaniyang Bugtong na Anak. Sabi ng Amang nasa langit: "Pakinggan ninyo Siya!" (Lucas 9, 35). 

Tampok sa Ikalawang Pagbasa ang patotoo ng isa sa tatlong alagad na nakasaksi sa kahanga-hangang Pagbabagong-Anyo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa banal na bundok na walang iba kundi ang unang Santo Papa ng Simbahan na si Apostol San Pedro. Si Apostol San Pedro ay nagpatotoo tungkol sa kahanga-hangang kadakilaan at kaningningang talgay ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa mga sandaling yaon. Katulad ni Propeta Daniel na nakakita sa isang nabubuhay magpakailanman sa isang pangitain sa Unang Pagbasa, nakita nina Apostol San Pedro, Santo Santiago, at San Juan ang kadakilaan at kaningningan ng tunay na Diyos na nahayag nang buong linaw sa pamamagitan ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na dumating nang sumapit ang takdang panahon na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno, ang Bugtong na Anak ng Diyos.

Ipinapaalala muli sa ating lahat sa araw na ito kung sino ang dapat nating pakinggan at sundin nang taos-puso - ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. Sa pamamagitan ng taos-pusong pakikinig at pagtalima sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno, ang Anak ng Diyos at Ikalawang Persona ng Banal na Santatlo na kusang-loob na dumating sa lupa bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos ng sangkatauhan nang sumapit ang takdang panahon, buong linaw nating ipinapahayag at pinatutunayang nananalig at umaaasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. 

Gaya nga ng inihayag ng mang-aawit sa Salmong Tugunan: "Panginoo'y maghahari, lakas N'ya'y mananatili" (Salmo 96, 1a at 9a). Ang Nuestro Padre Jesus Nazareno ay dapat nating pakinggan at sundin nang taos-puso. Siya ang bukal ng tunay na pag-asa. Bilang patunay ng ating taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya na Siyang tunay na Diyos na laging nagdudulot ng tunay na pag-asa nang kusang-loob, pakinggan at sundin natin Siya nang taos-puso. 

Tayong lahat na bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag mismo ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay dapat makinig at sumunod sa Kaniya nang taos-puso sa bawat oras at sandali ng ating buhay. Sa pamamagitan nito, napapatunayan nating nananalig at umaaasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Labis Siyang masisiyahan sa atin kapag ito ang ating magiging taos-pusong pasiya. 

HINDI MADALING MAGING SALAMIN NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

4 Agosto 2025 

Paggunita kay San Juan Maria Vianney, pari 

Mga Bilang 11, 4b-15/Salmo 80/Mateo 14, 13-21 

Larawan: Luca Signorelli (1450–1523), Communion of the Apostles (c. 1512). Diocesan Museum in Cortona via Web Gallery of Art. Public Domain. 

Ang ikaapat na araw ng buwan ng Agosto ng bawat taon (maliban na lamang sa mga taon kung kailan tumapat sa araw ng Linggo ang nasabing petsa) ay inilaan ng Inang Simbahan upang ang pintakasi ng lahat ng mga pari, lalo na ng mga paring itinalaga bilang mga Kura-Paroko, na walang iba kundi ang Paring kilala bilang Cure d Ars (Kura ng Ars) na si San Juan Maria Vianney ay gunitain. Hindi naging madali para kay San Juan Maria Vianney na gampanan ang tungkuling ito. Subalit, sa kabila ng mga hirap, pagsubok, tukso, sakit at pagdurusang kaakibat ng tungkuling ito, ginampanan pa rin ito ni San Juan Maria Vianney nang buong katapatan hanggang sa huli. Hindi naging hadlang at sagabal ang mga hirap, pagsubok, tukso, sakit, at pagdurusa sa buhay sa lupa sa kaniyang pagtupad sa tungkuling ito para sa lalong ikadarakila ng Diyos. 

Bilang isang banal na pari, lalung-lalo na bilang butihing Kura ng sambayanan ng Ars, si San Juan Maria Vianney ay naging salamin ng pag-ibig, kagandahang-loob, biyaya, habag, at awa ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoon. Ang Diyos ay ipinakilala ni San Juan Maria Vianney sa lahat ng mga tao, lalung-lalo na sa lahat ng mga taga-Ars, noong kapanahunang yaon ang Diyos bilang bukal ng tunay na pag-asa sa pamamagitan ng kaniyang walang sawang paglingkod bilang pari. Sa pamamagitan nito, ang Ngalan ng Panginoon ay kaniyang dinakila at niluwalhati. 

Inilarawan sa mga Pagbasa kung gaano kahirap maging salamin ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Sa Unang Pagbasa, nanalangin si Moises sa Diyos para sa mga Israelitang nagreklamo nang walang tigil tungkol sa manna. Ang manna na ipinadala ng Diyos mula sa langit araw-araw ay nakakasawa na para sa kanila. Dahil dito, si Moises ay dumalangin sa Diyos nang buong kataimtiman upang humingi ng tulong at gabay mula sa Kaniya dahil hirap na hirap na siya sa mga oras at sandaling yaon. Hindi na alam ni Moises kung ano ang kaniyang gagawin. Sa mga oras na yaon, labis-labis na ang kaniyang kalungkutan, kapaguran, at pagkabalisa. 

Tampok sa salaysay sa Ebanghelyo ang himala ng pagpaparami ng limang tinapay at dalawang isda. Subalit, bago ginawa ng Poong Jesus Nazareno ang himalang ito para sa mga tao, tumungo Siya sa ilang na lugar dahil binalak Niyang mapag-isa matapos Niyang mabalitaan ang pagpatay kay San Juan Bautista. Ang balak ng Panginoon ay ipagluksa si San Juan Bautista. Iyon nga lamang, sinundan Siya ng maraming tao sa lugar na Kaniyang pinuntahan. Kaya, kahit na ipagluluksa Niya si San Juan Bautista, kinailangan Niyang isantabi ang Kaniyang kalungkutan upang maglingkod sa lahat ng mga taong sumunod sa Kaniya sa ilang na lugar na yaon. 

Ipinapaalala sa atin sa araw na ito na hindi madaling maging mga salamin ng bukal ng tunay na pag-asa. Araw-araw itong ginagawa ng mga pari. Kaya naman, lagi natin silang ipagdasal araw-araw. Lagi tayong manalangin para sa lahat ng mga pari upang hindi sila tumigil at magsawa sa pagiging mga tapat na salamin ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. 

BAKIT KAILANGANG MANALIG AT UMASA TAYO SA DIYOS?

3 Agosto 2025 

Ika-18 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Mangangaral 1, 2.2, 21-23/Salmo 89/Colosas 3,1-5. 9-11/Lucas 12, 13-21 

Larawan: Rembrandt (1606–1669), The Parable of the Rich Fool (c. 1627). Gemäldegalerie. Public Domain. 

Tinalakay sa mga Pagbasa para sa Linggong ito ang dahilan kung bakit kailangan nating manalig at umasa sa Panginoong Diyos nang taos-puso. Bilang mga bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag ng Diyos na nagkatawang-tao na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno, nararapat lamang na manalig at umasa tayo sa Kaniya nang buong puso. Ito ang bukod tanging hangarin ng Panginoon - manalig at umasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Mayroong dahilan kung bakit. 

Sa Unang Pagbasa, inihayag ng Mangangaral nang buong linaw na walang kabuluhan ang lahat ng bagay sa daigdig. Tila nakakalito at mahirap unawain ang mga salitang buong linaw na binigkas ng Mangangaral sa Unang Pagbasa. Halos lahat na lamang ng bahagi o aspeto ng buhay ng bawat tao sa daigdig ay walang kabuluhan o saysay. Walang kabuluhan o saysay ang pinamumuhanan ng bawat tao sa lupa, ang lahat ng kanilang mga ginagawa, at pati na rin ang kanilang mga iniisip. Mas mabuti pa yatang tumunganga ang bawat tao dahil walang kabuluhan at saysay ang buhay sa mundo.

Kung wala namang kabuluhan at saysay ang buhay sa lupa, bakit ba tayo binigyan ng pahintulot ng Diyos na makapamuhay sa lupa? Bakit namang ipahihintulot ng Diyos na makapamuhay ang bawat isa sa atin sa lupa yaman din lamang na wala namang saysay at kabuluhan ang buhay sa lupa? 

Buong linaw na inilarawan ng Poong Jesus Nazareno sa talinghagang isinaysay Niya sa Kaniyang mga tagapakinig na inilahad sa Ebanghelyo ang mga hindi nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso. Ang lahat ng mga hindi nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso ay katulad ng mayamang hangal na nagpadala sa kasakimang napakatindi sa talinghagang isinalaysay ng Poong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo. Sa halip na manalig at umasa sa bukal ng lahat ng mga pagpapala na walang iba kundi ang Diyos, ipinasiya nila Siyang limutin, talikuran, at itakwil. Tuluyan nilang isinara at ipininid ang pintuan ng kanilang mga puso. Wala nang puwang ang Diyos. Dahil rin sa tindi ng pagkasilaw nila sa salapi, naudyok silang maging sakim at gahaman. 

Wala namang sinabi ang Poong Jesus Nazareno na masama ang maging mayaman o kaya magkaroon ng maraming pera. Binyayaan naman tayo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ng mga talento upang mapabuti natin ang ating buhay sa lupa. Kapag ang bawat isa sa atin ay nasilaw sa salapi, saka pa lamang magkakaproblema ang bawat isa sa atin. Iyan ay dahil ang pagkasilaw sa salapi ay ang unang hakbang patungo sa kasakiman at pagkagahaman. Habang tumatagal, lalong lalala ang pagiging sakim at gahaman. Ang mga sakim at gahaman ay nagpapaalipin sa salapi. Nasusuklam nang lubos ang Diyos sa mga sakim at gahaman.

Gaya ng isinalungguhit ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan, mayroong hangganan ang buhay sa lupa. Hindi matatagpuan ang walang hanggan na kilala rin bilang magpakailanman sa lupa. Ang bawat isa sa atin ay hindi mamumuhay sa lupa magpakailanman. Pansamantala lamang ang ating buhay dito sa lupa. Darating ang panahong kung kailan kakailanganin nating lisanin ang lupa. 

Kaya naman, bilang mga bumubuo sa tunay na Simbahang itinatag ni Jesus Nazareno na naglalakbay sa lupa, dapat nating asamin at paghandaan ang langit. Ang buhay na walang hanggan sa piling ni Jesus Nazareno sa Kaniyang kaharian sa langit ay dapat paghandaan. Ito ang puntong isinalungguhit ni Apostol San Pablo nang buong linaw sa kaniyang pangaral na itinampok at inilahad sa Ikalawang Pagbasa. Magkakaroon lamang ng kabuluhan at saysay ang ating buhay sa lupa kung ito ay gagamitin natin upang paghandaan ang buhay na walang hanggan sa langit kasama si Kristo. 

Nais ba nating magkaroon ng saysay at kabuluhan ang ating buhay sa lupa? Manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. Isabuhay ang pasiyang ito araw-araw.

NAIS NIYANG MANALIG AT UMASA TAYO SA KANIYA

1 Agosto 2025 

Paggunita kay San Alfonso Maria ng Liguori, obispo at pantas ng Simbahan 

Levitico 23, 1. 4-11. 15-16. 27. 34b-37/Salmo 81/Mateo 13, 54-58 

Larawan: Giuseppe Antonio Lomuscio, S. Alfonso Maria de Liguori - "Evangelizare Pauperibus Misit Me" (1988). Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International (CC BY-SA 4.0)

Inilahad sa Unang Pagbasa ang mga utos at alituntunin ibinigay ng Panginoong Diyos kay Moises na Kaniyang lingkod na hinirang tungkol sa Araw ng Pamamahinga at pati na rin sa mga mahahalagang kapistahan sa buong taon. Ang layunin ng mga utos at alituntuning ibinigay ng Diyos kay Moises tungkol sa Araw ng Pamamahinga at mga mahahalagang pista sa bawat taon ay tulungan ang mga Israelita na maghandog ng tapat at taos-pusong papuri at pagsamba sa Kaniya bilang isang sambayanang taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya. Bilang isang bayang lubusang nananalig at umaaasa sa Diyos, hinahandugan nila Siya ng mga awit ng papuri, gaya na lamang ng ginawa ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan. 

Sa Ebanghelyo, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay hindi tinanggap ng Kaniyang mga kababayan sa Nazaret. Hindi sila makapaniwala na higit pa sa pagiging anak ng karpinterong si San Jose ang Mahal na Poong Jesus Nazareno. Kilala lamang nila Siya bilang anak ng anluwageng si San Jose at ng Mahal na Birheng Maria. Dahil dito, hindi nanalig at umasa sa Kaniya ang Kaniyang mga kababayan. Bagamat nasaktan Siya sa pasiya ng Kaniyang mga kababayan sa Nazaret, walang magawa ang Mahal na Poon kundi tanggapin at igalang na lamang ang pasiya ng Kaniyang mga kababayan. 

Walang ibang hinahangad ang Mahal na Poong Jesus Nazareno kundi ang manalig at umasa tayo sa Kaniya nang taos-puso bilang tanda ng ating tapat at dalisay na pag-ibig at pagsamba sa Kaniya. Hinahangad Niyang maging bukal sa ating mga puso at kalooban ang ating pasiyang manalig at umasa sa Kaniya. Ano ang ating tugon sa Kaniya? 

ANG LAHAT NG MGA NANANALIG AT UMAAASA SA DIYOS AY NAMUMUHAY PARA SA HIGIT NA IKADARAKILA NG KANIYANG NGALAN

31 Hulyo 2025 

Paggunita kay San Ignacio de Loyola, pari 

Exodo 40, 16-21. 34-38/Salmo 83/Mateo 13, 47-53 

Larawan: Cornelis Schut (1597–1655), Het visioen van de heilige Ignatius van Loyola /‘Ego Vobis Romae propitius ero’. The Phoebus Foundation. Public Domain. 

"Ad Maiorem Dei Gloriam" (Para sa Higit na Ikadarakila ng Diyos). Ito ang motto ng isa sa mga pinakamasikat na Orden sa Simbahan na walang iba kundi ang Kapisanan ni Hesus na kilala rin bilang mga Heswita na itinatag ng Santong kinikilala, itinatampok, pinararangalan, at ginugunita ng Inang Simbahan sa huling araw ng Hulyo na walang iba kundi si San Ignacio de Loyola. Bilang mga bumubuo sa Simbahang tatag mismo ng Nazarenong si Kristo Hesus, ang mga salitang ito ay kailangan nating isabuhay sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. 

Sa Unang Pagbasa, ipinaliwanag ang dahilan kung bakit ang tabernakulo ay lubos na pinahalagahan ng mga Israelita. Ang tabernakulo ay hindi lamang isang simbolo at lugar. Nananahan ang Diyos sa tabernakulo. Pinabanal ng presensya ng Panginoong Diyos ang tabernakulo. Kaya naman, ang tabernakulo ay lubos na pinahalagahan ng mga Israelita. Gaya ng inihayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Ang templo Mo'y aking mahal, D'yos na Makapangyarihan" (Salmo 83, 2). Dahil ang Diyos ay nanahan sa tabernakulo matapos itong itayo, pinahalagahan ito ng mga Israelita. 

Ipinaliwanag ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo kung sino ang mga tatanggapin sa kaharian ng Diyos sa langit sa wakas ng panahon. Ang lahat ng mga nagpasiyang mamuhay nang banal at kalugud-lugod sa paningin ng Diyos lamang ay papapasukin sa langit. Ito ay dahil taos-puso silang nananalig at umasa sa Diyos. Ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso ay inihayag nila nang buong linaw sa pamamagitan ng pamumuhay para sa higit na ikadarakila ng Diyos. 

Kung tunay ngang nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso ang bawat isa sa atin, kailangan nating mamuhay para sa higit na ikaluluwalhati ng Diyos. Ang lahat ng mga salitang binibigkas natin at ang ating mga gawa ay dapat magbigay ng higit na ikaluluwalhati sa Diyos. 

KAIBIGANG MAHAL NG POONG JESUS NAZARENO: TAOS-PUSONG NANANALIG AT UMAAASA SA KANIYA

29 Hulyo 2025

Paggunita kina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro 

1 Juan 4, 7-16/Salmo 33/Juan 11, 19-27 (o kaya: Lucas 10, 38-42)

Larawan: Claes Corneliszoon Moeyaert (circa 1592–1655), Raising of Lazarus (c. 1654). National Museum in Warsaw. Public Domain. 

Ang magkapatid na taga-Betania na sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro ay kilala bilang mga kaibigang mahal ng Poong Jesus Nazareno. Bilang mga bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag mismo ng Poong Jesus Nazareno, ang bawat isa sa atin ay lubos na inaanyayahang bumuo ng isang malalim na ugnayan sa Poong Jesus Nazareno. Tinuturan tayo ng magkapatid na taga-Betania na walang iba kundi sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro kung paano natin ito magagawa bilang mga Kristiyanong bahagi ng tunay na Simbahang itinatag ng Poong Jesus Nazareno.

Sa Unang Pagbasa, buong linaw na inihayag ni Apostol San Juan na ang pag-ibig ay mula sa Diyos. Ang Diyos ay nagpakita ng pag-ibig sa lahat ng tao sa daigdig na ito sa pamamagitan ng Poong Jesus Nazareno. Pag-ibig ang bukod tanging dahilan kung bakit kusang-loob na ipinasiya ng Diyos na pumarito sa daigdig sa pamamagitan ng Kaniyang Bugtong na Anak na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno upang iligtas ang sangkatauhan. Ito ang ipinakita ng Panginoong Jesus Nazareno, ang Diyos na nagkatawang-tao, kina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro na kusang-loob na nagturing sa magkapatid na ito mula sa Betania bilang mga kaibigang mahal. 

Bilang tugon sa pasiya ng Poong Jesus Nazareno na mahalin sila at ituring silang mga kaibigan, ang magkapatid na taga-Betania na sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro ay taos-pusong nanalig at umasa sa Kaniya. Sa pamamagitan ng pasiyang ito, inihayag ng banal na magkapatid na taga-Betania na sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro nang buong linaw ang kanilang tapat at taos-pusong pag-ibig para sa Poong Jesus Nazareno. Isinabuhay ng magkapatid na taga-Betania ang mga salita ng mang-aawit sa Salmong Tugunan: "Palagi kong pupurihin ang Dakilang Poon natin" (Salmo 33, 2a). Inihayag nina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro ang kanilang tapat at taos-pusong papuri at pag-ibig para sa ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno sa pamamagitan nito. 

Inihayag ni Santa Marta sa Poong Jesus Nazareno ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang buong puso sa Ebanghelyo. Sa alternatibong Ebanghelyo, ang pasiya ni Santa Maria na makinig sa Poong Jesus Nazareno ay isang pagpapahayag ng kaniyang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Poong Jesus Nazareno. Pati rin ang kanilang kapatid na si San Lazaro ay buong linaw na nagpahayag ng kaniyang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Poong Jesus Nazareno nang nagpadala siya at ang kaniyang dalawang kapatid na babae ng isang taga-ulat sa Panginoong Jesus Nazareno upang iparating sa kanilang kaibigan ang balita tungkol sa kaniyang kalagayan (Juan 11, 3). 

Nais ba nating maging mga kaibigang mahal ng Poong Jesus Nazareno? Manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso katulad ng magkapatid na taga-Betania na walang iba kundi sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro. Binuksan ng magkapatid na taga-Betania ang kanilang mga puso sa tunay na pag-ibig at pag-asang ipinagkaloob sa kanila ng Poong Jesus Nazareno. Hindi nila Siya pinagsarahan kailanman. 

PAKIKIPAG-UGNAYAN SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

27 Hulyo 2025 

Ika-17 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Genesis 18, 20-32/Salmo 137/Colosas 2, 12-14/Lucas 11, 1-13 

Larawan: Jacopo Ligozzi (1547–1627), The Agony in the Garden (c. 1587). Private Collection via Web Gallery of Art. Public Domain. 

Mayroong dalawang bahagi ang Ebanghelyo. Sa unang bahagi ng tampok na salaysay sa Ebanghelyo, itinuro ng Poong Jesus Nazareno ang panalanging kilala nating lahat bilang "Ama namin." Bilang tugon sa hiling ng isa sa Kaniyang mga alagad, itinuro ng Poong Jesus Nazareno ang panalanging kilala natin sa tawag na "Ama namin." Iyon nga lamang, ang bersyong matatagpuan sa Ebanghelyo ni San Lucas ay mas maiksi kung ikukumpara ito sa bersyong ating matatagpuan sa Ebanghelyo ni San Mateo. Sa ikalawang bahagi ng Ebanghelyo, ang Poong Jesus Nazareno ay nangaral tungkol sa taos-pusong pag-asa sa Diyos. Iyan ang diwa ng pananalangin sa Diyos araw-araw. Lagi tayong nananalangin sa Diyos dahil taos-puso tayong umaaasa sa Kaniya. Dahil dito, hindi tayo natatakot makipag-usap at makipag-ugnayan sa Kaniya nang tapat at taos-puso. Binubuksan natin sa Diyos ang ating mga puso dahil dito. 

Buong linaw na ipinahayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Noong ako ay tumawag, tugon Mo'y aking tinanggap" (Salmo 137, 3a). Ang Diyos ay laging maaasahan. Nararapat lamang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso. Ito ang puntong isinalungguhit ng Poong Jesus Nazareno noong itinuro Niya ang panalanging kilala sa tawag na "Ama namin" sa unang bahagi ng Ebanghelyo at noong nangaral Siya tungkol sa diwa ng panalangin sa ikalawang bahagi ng Ebanghelyo. 

Hindi natakot ang ama ng pananampalataya na si Abraham na manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso sa salaysay na tampok sa Unang Pagbasa. Ipinakita niya ito sa pamamagitan ng pananalangin para sa Sodoma at Gomorra, lalung-lalo na para sa kaniyang pamangkin na si Lot na nakatira roon kasama ang kaniyang pamilya. Dahil taos-puso siyang nanalig at umasa sa Diyos, hindi natakot si Abraham na dumulog sa Kaniya para sa ikaliligtas nina Lot at ng kaniyang pamilya. 

Ipinaliwanag ni Apostol San Pablo sa kaniyang pangaral sa Ikalawang Pagbasa kung bakit ipinagkaloob ang Poong Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas. Dahil sa hangad ng Diyos na magkaroon tayo ng ugnayan sa Kaniya, ipinasiya Niyang iligtas tayo sa pamamagitan ng ipinangakong Mesiyas at Tagapagligtas na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. Ang Diyos ay ang unang naghangad na mapalapit tayo sa Kaniya. Hinangad Niyang maka-ugnay tayo. 

Nais ng Diyos na magkaroon tayo ng ugnayan sa Kaniya. Hinahanap Niya ang mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya. Ito rin nawa ang maging hangad natin bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang tatag mismo ng Poong Jesus Nazareno, ang ipinangakong Mesiyas at Manunubos. 

ITURO ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

26 Hulyo 2025 

Paggunita kina San Joaquin at Santa Ana, mga magulang ng Mahal na Birheng Maria 

Sirak 44, 1. 10-15/Salmo 131/Mateo 13, 16-17 

Larawan: Francisco Camilo (–1673), San Joaquín, Santa Ana y la Virgen (c. 1652). Museo del Prado. Currently at Museum of Huesca. Public Domain.

Isinilang ang Mahal na Birheng Maria sa daigdig na ito na walang bahid o dungis ng kasalanang mana. Nang ipaglihi siya sa sinapupunan ng kaniyang inang si Santa Ana, ang Mahal na Birheng Maria ay iniligtas na ng Diyos mula sa kasalanan. Dahil dito, malinis, busilak, dalisay, at banal ang Mahal na Birheng Maria. Alam nating lahat ito bilang mga bumubuo sa Simbahan sapagkat ipinaliwanag ito sa dogma ng Kalinis-Linisang Paglilihi sa Mahal na Birheng Maria na tiyak na mas kilala ng marami sa atin sa tawag na Inmaculada Concepcion. Bago pa man siya isilang ng kaniyang ina, ang Diyos ay nagpasiyang ipagkaloob sa Mahal na Birheng Maria ang biyaya ng Kaniyang pagliligtas na nagdudulot ng tunay na pag-asa sa lahat sa daigdig sa pamamagitan ng pagligtas sa Mahal na Birheng Maria sa sandaling ipinaglihi siya ni Santa Ana. 

Bagamat ipinagkaloob ng Diyos ang biyaya ng Kaniyang pagliligtas na nagdudulot ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya sa Mahal na Birheng Maria, hindi ito nangangahulugang wala nang kinailangang gawin ang kaniyang mga magulang na sina San Joaquin at Santa Ana. Tinuruan pa rin siya ng kaniyang mga magulang na walang iba kundi ang San Joaquin at Santa Ana kung paanong manalig at umasa sa Diyos na nagligtas sa kaniya bago siya isilang sa daigdig na ito nang taos-puso. Ang halaga ng pamumuhay nang banal at kalugud-lugod sa Diyos bilang tanda ng taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli ay itinuro nina San Joaquin at Santa Ana sa Mahal na Birheng Maria. 

Sa Unang Pagbasa, pinarangalan ang lahat ng mga nanalig at umasa sa Diyos nang tapat at taos-puso sa bawat sandali ng kanilang buhay. Buong linaw na inilarawan ng mga taludtod ng awit ng papuri sa Salmong Tugunan ang walang maliw na katapatan ng Diyos. Hindi nagmamaliw ang katapatan ng Diyos. Ang kasaysayan ng daigdig na rin ang magpapatunay nito. Lumipas man ang maraming taon, tapat pa rin ang Diyos. Buong linaw na inihayag ng Poong Jesus Nazareno sa mga apostol sa Ebanghelyo na hinangad ng lahat ng mga nauna sa kanila sa Lumang Tipan na makita Siya na buong puso at katapatan nilang pinanaligan at inasahan. 

Hindi sinayang ng Mahal na Birheng Maria ang biyayang ipinagkaloob sa kaniya ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos dahil sa mga aral na itinuro sa kaniya ng kaniyang mga magulang na sina San Joaquin at Santa Ana. Bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag mismo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, dapat natin ituro sa lahat ng tao ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi Siya. Sa Kaniya dapat manalig at umasa nang taos-puso ang tanan. Ipakilala natin Siya sa lahat. 

UMAASA DAHIL UMIIBIG NANG TAOS-PUSO

25 Hulyo 2025 

Kapistahan ni Apostol Santiago 

2 Corinto 4, 7-15/Salmo 125/Mateo 20, 20-28 

Larawan: Carlo Maratta (1625–1713), Saint James the Greater (c. 1661). Temple Newsam House, Leeds Museums and Galleries via Art UK. Public Domain. 

Ang Ebanghelyo ay tungkol sa tunay na dahilan kung bakit lagi tayong dapat umasa sa Diyos bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang tatag mismo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Matapos ang Kaniyang pasiyang huwag pagbigyan ang hiling ng ina ng dalawang anak ni Zebedeo na tinawag at hinirang Niya upang maging Kaniyang mga alagad na sina Apostol Santo Santiago at Apostol San Juan, ipinaliwanag ng Mahal na Poong Jesus Nazareno kung bakit ang Diyos ay dapat lagi nating asahan. Hindi tayo dapat umasa sa Diyos sapagkat mayroon tayong mga hinihiling na kapalit mula sa Kaniya. Bagkus, dapat lagi tayong umasa sa Diyos dahil tunay nga natin Siyang iniibig, pinananaligan, at sinasamba nang taos-puso. 

Sa Unang Pagbasa, inilarawan ni Apostol San Pablo ang kaniyang mga dinanas bilang isang apostol at misyonero ng Poong Jesus Nazareno sa mga Hentil. Ang buhay niya bilang isang apostol at misyonero ng Poong Jesus Nazareno sa mga Hentil ay hindi puspos ng rosas, kulay, at ginhawa. Bagkus, marami siyang hinarap, dinanas, at tiniis na hirap, sakit, at pag-uusig sa kamay ng mga may kapangyarihan dahil sa kaniyang tapat at taos-pusong pagsaksi sa Poong Jesus Nazareno. Sa kabila ng lahat ng mga hirap, pagdurusa, sakit, at pag-uusig, ipinasiya pa rin ni Apostol San Pablo na manalig at umasa sa Diyos. Kahit na napakahirap itong gawin, ito pa rin ang kaniyang pasiya. Bagamat hindi madaling manalig at umasa sa Diyos nang tapat at taos-puso dala ng mga hirap, pagdurusa, sakit, at pag-uusig, ginawa pa rin ito ni Apostol San Pablo. Ang lahat ng mga hirap, pagdurusa, sakit, at pag-uusig ay kaniyang tiniis alang-alang sa Diyos. Isinabuhay niya ang mga salitang inihayag sa Salmong Tugunan. 

Hindi tayo dapat manalig at umasa sa Diyos dahil mayroon tayong mga hinihiling at makukuhang kapalit mula sa Kaniya. Bagkus, dapat manalig at umasa tayo sa Diyos dahil tunay nga natin Siyang iniibig at sinasamba. Dalisay at busilak ang mga puso ng lahat ng mga nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso dahil sa kanilang tapat at taos-pusong pag-ibig at pagsamba sa Kaniya. 

DAPAT NATING PANABIKAN ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

22 Hulyo 2025 

Kapistahan ni Santa Maria Magdalena 

Awit ni Solomon 3, 1-4a (o kaya: 2 Corinto 5, 14-17)/Salmo 52/Juan 20, 1-2. 11-18 

Larawan: Lelio Orsi (1508–1587), Noli me tangere (c. 1575). Wadsworth Atheneum Museum of Art. Public Domain.

Ipinapaalala sa ating lahat ng Simbahan sa araw na ito na inilaan para sa Kapistahan ni Santa Maria Magdalena na ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay dapat nating panabikan sa bawat oras at sandali ng ating pansamantalang paglalakbay sa lupa. Si Santa Maria Magdalena na kinikilala ng Inang Simbahan bilang Apostol sa mga Apostol (Apostola Apostolorum) ay isang huwaran ng pananabik para sa Diyos. Ang kaniyang palagiang pasiyang panabikan ang Panginoon ay umudyok sa kaniya na laging ipahayag na tunay nga niyang iniibig, sinasamba, pinananaligan, at inaaasahan ang Panginoon sa pamamagitan ng kaniyang mga salita at gawa. Bilang mga Kristiyanong bumubuo sa Simbahan, lagi nating dapat kasabikan ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoon sa bawat yugto at sandali ng pansamantala nating paglalakbay dito sa daigdig gaya na lamang ng pinararangalan at kinikilala ng Simbahan bilang Apostol sa mga Apostol na walang iba kundi si Santa Maria Magdalena. 

Sa Ebanghelyo, umiyak si Santa Maria Magdalena dahil inakala niyang ninakaw ang bangkay ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Hinanap niya ang bangkay ng Mahal na Poong Jesus Nazareno dahil tunay niyang iniibig ang Panginoon. Kahit na patay ang minamahal niyang Panginoon at Guro na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno, nais pa rin niyang ipahayag kung gaano niya kamahal ang Poon. Dahil dito, labis ang kaniyang pagtangis. Ang pagtangis at pagluha ni Santa Maria Magdalena ay tuluyang napawi nang magpakilala ang Muling Nabuhay na Poong Jesus Nazareno sa huling bahagi ng salaysay na tampok sa Ebanghelyo.

Makikita nang buong linaw kay Santa Maria Magdalena sa salaysay na itinampok at inilahad sa Ebanghelyo ang pananabik na buong linaw na inilarawan ng mga salita sa Unang Pagbasa at Salmong Tugunan. Ang kaniyang kinasabikan nang buong puso ay walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. Ito ang pumukaw sa kaniya na piliin ang kabanalan araw-araw. Sa pamamagitan nito, ipinahayag ni Santa Maria Magdalena na nananalig at umaaasa siya sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno na kaniyang iniibig nang taos-puso. 

Gaya na lamang Apostol San Pablo sa alternatibong Unang Pagbasa, lubusang naakit at napukaw ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ang puso at loobin ni Santa Maria Magdalena. Dahil sa Panginoong unang nagpakita ng tapat at dalisay na pag-ibig para sa Kaniya sa pamamagitan ng kusang-loob na pagdulot ng biyaya ng tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula, naudyok si Santa Maria Magdalena na mamuhay nang banal sa bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa. 

Ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay ang dapat nating panabikan sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. Buong linaw nating ipinapahayag sa pamamagitan ng taos-pusong pananabik sa Diyos sa bawat yugto at sandali ng buhay natin sa lupa ang ating taos-pusong pasiyang mahalin, sambahin, manalig, at umasa sa Kaniya. 

TAOS-PUSONG PAGTANGGAP SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

20 Hulyo 2025 

Ika-16 na Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Genesis 18, 1-10a/Salmo 14/Colosas 1, 24-28/Lucas 10, 38-42 

Larawan: Giovanni Bernardino Azzolini (1572–1645), Christ in the House of Mary and Martha (c. 17th century). Sotheby's. Public Domain.

Ang mga Pagbasa para sa Linggong ito ay nakasentro sa taos-pusong pagtanggap sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Bilang tugon sa pasiya ng Diyos na kusang-loob na ipagkaloob sa ating lahat ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula, nararapat lamang na tanggapin natin Siya nang taos-puso. Sa pamamagitan ng taos-pusong pagtanggap sa Kaniya, ipinapahayag nating tunay nga tayong nananalig at umaaasa sa Kaniya nang taos-puso. Dahil taos-puso nga tayong nananalig at umaaasa sa Diyos, pinahihintulutan natin Siyang maging ating Hari. 

Sa Unang Pagbasa, tatlong mahiwagang lalaki ang tinanggap ni Abraham bilang mga bisita. Bagamat hindi kilala ni Abraham ang tatlong lalaking ito noong una, hindi niya ipinagkait sa tatlong lalaking ito ang isang mainit na pagtanggap. Inasikaso niya ang kaniyang mga bisita. Nabunyag sa huling bahagi ng salaysay na itinampok sa Unang Pagbasa kung sinu-sino ang tatlong mahiwagang lalaking dumalaw sa kaniya. Ang tatlong mahiwagang lalaking dumalaw kina Abraham at Sara ay walang iba kundi ang Diyos at ang dalawa sa Kaniyang mga anghel. 

Nakasentro sa pagtanggap ng Panginoong Diyos sa Kaniyang mga tapat na lingkod ang awit ng papuring itinampok at inilahad sa Salmong Tugunan. Bagamat hangad ng Diyos na tanggapin ang lahat sa Kaniyang Templo, pinahihintulutan lamang Niya ang lahat ng mga naglilingkod sa Kaniya nang may taos-pusong katapatan hanggang sa huli. Ito ay dahil inihahayag nilang taos-puso silang nananalig at umaaasa sa Kaniya sa pamamagitan ng kanilang pasiyang paglingkuran Siya nang buong katapatan sa bawat sandali ng kanilang buhay. 

Isang halimbawa ng mga nagpasiyang tanggapin ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos sa pamamagitan ng kaniyang pasiyang paglingkuran Siya nang buong katapatan hanggang sa huli ay walang iba kundi si Apostol San Pablo. Sa simula ng kaniyang pangaral na itinampok at inilahad sa Ikalawang Pagbasa, buong linaw na inihayag ni Apostol San Pablo na nagtitiis at nagbabata siya ng maraming hirap, sakit, at pag-uusig alang-alang sa Panginoong Diyos. Handa siyang mamatay bilang isang martir dahil naakit siya sa dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoon. 

Dumalaw ang Panginoong Jesus Nazareno sa bahay ng Kaniyang mga minamahal na kaibigang sina Santa Marta, Santa Maria, at San Lazaro ng Betania sa Ebanghelyo. Sa salaysay ng kaganapang ito, inilarawan kung paano Siya tinanggap nina Santa Marta at Santa Maria. Inasikaso ni Santa Marta ang handa para sa mga bisita, lalung-lalo na para sa pangunahing bisita na walang iba kundi ang Panginoong Jesus Nazareno na naghatid ng tunay na pag-asa sa lahat. Ang kapatid niyang si Santa Maria naman ay hindi nawala sa paanan ng Panginoong Jesus Nazareno dahil ipinasiya niyang maging isang tagapakinig. Nais niyang pakinggan at sundin ang Panginoong Jesus Nazareno. 

Laging handang makinig at sumunod sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ang lahat ng mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya. Sa pamamagitan nito, buong linaw nilang ipinapahayag ang taos-puso nilang pagtanggap sa Kaniya bilang Hari. 

DAHIL SA HABAG AT AWA NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

18 Hulyo 2025 

Biyernes ng Ika-15 Linggo sa Karaniwang Panahon (II) 

Exodo 11, 10-12,14/Salmo 115/Mateo 12, 1-8 

Larawan: Book of Exodus Chapter 13-2 (Bible Illustrations by Sweet Media). Biblical illustrations by Jim Padgett, courtesy of Sweet Publishing, Ft. Worth, TX, and Gospel Light, Ventura, CA. Copyright 1984. Licensed under CC BY-SA 3.0 license.

Ang mga Pagbasa para sa araw na ito ay nakasentro sa dahilan kung bakit ipinasiya ng Diyos na dulutan tayo ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Lagi tayong dinudulutan ng Diyos ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. Hindi Siya napipilitan gawin ito. Bagkus, ang Kaniyang pasiyang idulot sa atin ang tunay na pag-asang nagmumula sa Kaniya ay bukal sa Kaniyang kalooban. Isa lamang ang dahilan kung bakit lagi Niyang ginagawa ito. Tunay nga Siyang maawain at mahabagin. 

Sa Unang Pagbasa, itinampok ang kasaysayan ng pagdiriwang ng Paskuwa. Dahil sa habag at awa ng Diyos, ipinasiya Niyang idulot sa bayang Israel ang biyaya ng tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng pagligtas at pagpapalaya sa kanila mula sa pagkaalipin sa ilalim ng Faraon sa bansang Ehipto. Ito ang dahilan kung bakit ang Paskuwa ay isang pagdiriwang ng pag-asa. Ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay nagpasiyang palayain ang bayang Israel mula sa pagkaalipin sa Ehipto.

Nagpatotoo tungkol sa habag at awa ng Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa, ang mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan. Sa bawat taludtod ng awit ng papuri na itinampok at inilahad sa Salmong Tugunan, ipinahayag nang buong linaw ng mang-aawit na tampok na tunay ngang mahabagin at maawain ang Diyos. Ito ang dahilan kung bakit ang tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ay nanalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. Bilang tugon sa pasiya ng Diyos na ipagkaloob ang dakilang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya, ang mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ay nagpasiyang manalig at umasa sa Diyos.

Ipinakita ng Panginoong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo ang Kaniyang habag at awa sa mga apostol. Bilang tunay na Diyos, ang mga apostol ay Kaniyang pinahintulutang mangitil ng uhay at kainin ang mga butil sa isang triguhan. Ang mga apostol ay hindi pinagkaitan ng Panginoong Jesus Nazareno ng habag at awa. Katunayan, ipinakilala nang buong linaw ng Panginoong Jesus Nazareno ang Kaniyang sarili bilang tunay na Diyos na mahabagin at maawain nang sabihin Niya sa mga Pariseo na nasa ilalim ng kapangyarihan ng Anak ng Tao ang Araw ng Pamamahinga (Mateo 12, 8). 

Tunay ngang mahabagin at maawain ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Ito ang dahilan kung bakit lagi Niyang idinudulot sa ating lahat ang biyayang ito. Bilang tugon, manalig at umasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Ang pasiyang ito ay kailangan rin nating isabuhay sa bawat sandali ng ating buhay. 

ANG TUNAY NA DIYOS NA NAGDUDULOT NG TUNAY NA PAG-ASA

16 Hulyo 2025 

Paggunita sa Mahal na Birheng Maria ng Bundok del Carmen 

Zacarias 2, 14-17/Lucas 1/Mateo 12, 46-50 

Larawan: The Virgin of the Carmelitas (c. 1500). Museo Lázaro Galdiano. Public Domain. 

Ang Bundok del Carmen o ang Bundok ng Carmelo ay isang napakahalagang lugar sa kasaysayan ng pagtubos ng Diyos sa sangkatauhan. Sa bundok na iyon, pinatunayan ng Diyos na walang ibang Diyos kundi Siya lamang. Nagpababa Siya ng apoy mula sa maluwalhati Niyang kaharian sa langit bilang tugon sa panalangin ni Propeta Elias na hinirang at itinalaga Niya bilang Kaniyang tagapagsalita sa Kaniyang bayan. Kahit na si Propeta Elias ay nagmukhang dehado sa paningin ng marami dahil sa dami ng mga propeta ng diyus-diyusang si Baal na kaniyang nakaharap sa nasabing bundok, hindi iniwan o pinabayaan ng Diyos ang Kaniyang lingkod. Bagkus, tinugunan ng Diyos ang taimtim na panalangin ng Kaniyang lingkod na si Propeta Elias. Dahil dito, sa huli, ang Diyos ay kinilala, pinarangalan, at sinamba ng lahat ng mga Israelita na nagtungo sa bundok na iyon bilang tunay na Diyos matapos masaksihan ang Kaniyang tagumpay.

Tiyak na may mga mapapatanong kung ano ang ugnayan ng Mahal na Birheng Maria sa Bundok ng Carmelo. Wala ngang nasusulat sa Bagong Tipan tungkol sa anumang peregrinasyong isinagawa ng Mahal na Birheng Maria patungo sa nasabing bundok. Bakit nga ba nating kinikilala ang Mahal na Birheng Maria bilang Birhen ng bundok na ito gayong walang nakatala sa Banal na Bibiliya, lalung-lalo na sa Bagong Tipan, na si Mariang Birheng Ina ng Diyos ay nagtungo sa nasabing bundok? 

Sa Bundok ng Carmelo, nagpababa ng apoy mula sa langit ang Diyos bilang tugon sa taimtim na panalangin ni Propeta Elias sa harap ng mga propeta ng diyus-diyusang si Baal at ng lahat ng mga Israelita na naroon para saksihan ang pagtutuos sa pagitan ng Diyos at ng diyus-diyusang si Baal na ito upang patunayan sa kanila na walang ibang bathala kundi Siya lamang. Pinatunayan Niya sa bundok na ito na Siya lamang ay ang tunay na Diyos. Ang Mahal na Inang si Mariang Birhen ay hinirang at itinalaga upang maging Ina ng Diyos. Mula noong tinanggap ng Mahal na Birheng Maria ang misyong ibinigay sa kaniya ng Diyos bilang Ina ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, wala siyang ibang naging hangarin o layunin kundi ang ipakilala sa lahat ng tao ang Diyos bilang tunay na Diyos. 

Bilang tapat na lingkod ng Diyos na Kaniyang hinirang at itinalaga upang maging Ina ng Nuestro Padre Jesus Nazareno, ang Bugtong na Anak ng Diyos na kusang-loob na dumating sa lupa bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos, ang tanging layunin at hangarin ng Mahal na Inang si Mariang Birhen ay makilala ng lahat ang Diyos bilang tunay na Diyos na nagdudulot ng tunay na pag-asa. Laging inilaan ng Mahal na Inang si Mariang Birhen ang bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa sa pagpapahayag sa lahat na iisa lamang ang tunay na Diyos at iyon ay walang iba kundi ang Panginoon. 

Isinabuhay ng Mahal na Birheng Maria sa bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa hanggang sa sandaling iniakyat ng Diyos ang kaniyang katawan at kaluluwa sa langit ang mga salita sa mga Pagbasa. Sa Unang Pagbasa, inihayag ng Diyos nang buong linaw na makakapiling Niya ang Kaniyang bayan. Darating ang Diyos upang idulot ang tunay na pag-asang nagmumula sa Kaniya sa Kaniyang bayan. Tinupad Niya ito sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, ang Kaniyang Bugtong na Anak na naging Anak rin ng Mahal na Birheng Maria. Buong linaw na inihayag ng Panginoong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo na binubuo ng mga tapat at taos-pusong nakikinig at sumusunod sa kalooban ng Amang nasa langit ang Kaniyang pamilya. Ang mga tapat at taos-pusong nakikinig at sumusunod sa kalooban ng Amang nasa langit ay hindi nahihiyang ipagmalaki ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. Katunayan, hinihimok nila ang lahat na manalig at umasa sa tunay na Diyos na laging nagdudulot ng tunay na pag-asa Walang sawa nilang sinisikap na mamuhay ayon sa kalooban ng Diyos, gaya ng Mahal na Inang si Mariang Birhen. Lagi rin nilang ipinapahayag sa pamamagitan ng mga salita kanilang binibigkas at pati na rin sa mga ginagawa nila na walang ibang Diyos kundi ang Panginoon, gaya ng ginawa ng Mahal na Birheng Maria sa Salmong Tugunan. 

Walang ibang Diyos maliban sa Panginoon. Ang Panginoon ay ang tunay na Diyos. Ito ang laging ipinahayag ng Mahal na Birheng Maria sa pamamagitan ng kaniyang mga salita at gawa sa bawat sandali ng kaniyang buhay sa lupa. Kung tunay at taos-puso nga tayong nananalig at umaaasa sa Diyos, ito rin ang lagi nating gagawin.

PAGPAPALAGANAP NG TUNAY NA PAG-ASANG MULA SA LANGIT

13 Hulyo 2025 

Ika-15 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Deuteronomio 30, 10-14/Salmo 68 (o kaya: Salmo 18)/Colosas 1, 15-20/Lucas 10, 25-37 

Larawan: Balthasar van Cortbemde (1612–1663), The Good Samaritan tends the wounds of the wounded traveller (c. 1647). Royal Museum of Fine Arts Antwerp. Public Domain. 

Ang mga Pagbasa para sa Linggong ito ay nakatuon sa pagpapalaganap ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos. Bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay na Simbahang itinatag ni Jesus Nazareno, ito ang ating misyon. Kinakailangan nating ibahagi at ipalaganap ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos sa bawat sandali ng ating buhay sa daigdig. Sa pamamagitan ng ating mga salita at gawa, ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos ay ating maipapalaganap. 

Sa Unang Pagbasa, si Moises ay nangaral sa mga Israelita tungkol sa kahalagahan ng pagtupad at pagsunod sa mga utos ng Diyos. Ipinaliwanag ni Moises na ipinapahayag nila sa pamamagitan ng tapat na pagtupad at pagsunod sa mga utos ng Diyos ang kanilang tapat na pag-ibig, pananalig, at pagsamba sa Kaniya. Ang pagsunod sa mga utos ng Diyos ay pagpapahayag na tunay nga silang umiibig, sumasamba, nananalig, at umaaasa sa Kaniya. 

Ipinakilala ni Apostol San Pablo ang Poong Jesus Nazareno bilang larawan ng Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa, sa kaniyang pangaral sa Ikalawang Pagbasa. Dahil sa dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, ang Diyos ay dumating sa lupa upang ipagkaloob sa atin ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya sa pamamagitan ng Poong Jesus Nazareno. Kaya naman, inanyayahan ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ang lahat upang manikluhod sa Diyos nang kaniyang bigkasin ang mga salitang ito: "Dumulog tayo sa Diyos upang mabuhay nang lubos" (Salmo 68, 33). Ang lahat ng ito ay dahil sa pag-ibig at kabutihan ng Diyos.

Tampok sa Ebanghelyo ang talinghaga tungkol sa Mabuting Samaritano. Isa lamang ang layunin ng Mahal na Poong Jesus Nazareno nang ipinasiya Niyang isalaysay ang nasabing talinghaga. Nais ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na ituro sa lahat kung gaano kahalaga ang pagsasabuhay ng pasiyang manalig at umasa sa Diyos sa bawat oras at sandali. Hindi ipinagdadamot ng mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Diyos ang lahat ng mga biyayang ipinagkaloob sa kanila. Bagkus, ibinabahagi nila ang mga nasabing biyaya. Sa pamamagitan nito, ang tunay na pag-asang nagmumula sa langit ay kanilang ipinapalaganap at ibinabahagi. Nais ng Diyos na gawin natin ito. 

Buong linaw na nasasaad sa alternatibong Salmong Tugunan: "Ating kabutiha't lugod ay nasa loobin ng Diyos" (Salmo 18, 9a). Ito ang dahilan kung bakit nais ng Diyos na ipalaganap natin ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Nais Niya tayong gamitin bilang Kaniyang mga instrumento upang lalo Siyang makilala ng lahat ng tao bilang bukal ng tunay na pag-asa. 

Nais ng Diyos na makilala Siya ng lahat bilang bukal ng tunay na pag-asa. Ito ang dahilan kung bakit nais ng Diyos na ipalaganap natin ang tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula. Kung tunay ngang ananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso ang bawat isa sa atin, ang Diyos ay pahihintulutan nating gamitin tayong lahat bilang Kaniyang mga instrumento. Sa gayon, ang Diyos ay ating naipapakilala bilang bukal ng tunay na pag-asa. 

HINDI PAAASA

11 Hulyo 2025 

Paggunita kay San Benito, abad 

Genesis 46, 1-7. 28-30/Salmo 36/Mateo 10, 16-23 

Larawan: Triumph of faith - christian martyrs in the time of Nero by Eugene Thirion (c. 19th century). Public Domain. 

Nakasentro sa mga salitang binigkas ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ang taimtim na pagninilay ng Simbahan sa araw na ito. Inihayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Nasa D'yos ang kaligtasan ng mga matuwid at banal" (Salmo 36, 39a). Buong linaw na ipinahayag ng mang-aawit sa Salmong Tugunan sa pamamagitan ng mga salitang ito na ililigtas ng Diyos ang lahat ng mga matuwid at banal. Katunayan, ipinaliwanag ng mga taludtod ng awit ng papuri ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan ang dahilan kung bakit ito ay gagawin ng Diyos. Ang lahat ng mga matuwid at banal ay nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso. 

Sa Unang Pagbasa, inilahad ang salaysay ng muling pagtatagpo ni Israel na tiyak na mas kilala ng marami sa atin bilang si Jacob at ng isa sa kaniyang mga anak na lubos niyang minahal at kinalugdan na walang iba kundi si Jose na binenta ng kaniyang mga kapatid bilang isang alipin sa Ehipto dahil sa tindi ng kanilang inggit sa kaniya. Hindi biro ang tindi ng hapis ni Jacob nang magkahiwalay sila ni Jose dahil "namatay" siya, ayon sa ibinalita sa kaniya ng kaniyang mga kapatid. Subalit, nang ibalita sa kaniya ng Diyos na nagpakita sa kaniya sa isang panaginip na buhay si Jose, napuspos siya ng tuwa at galak. Winakasan ng Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa, ang panahon ng hapis, dalamhati, at pagluluksa ni Jacob. Hindi Niya pinabayaan sina Jacob at Jose.

Isinentro ng Poong Jesus Nazareno ang Kaniyang pangaral na itinampok at inilahad sa Ebanghelyo sa katotohanan tungkol sa magiging misyon ng mga apostol. Ang mga apostol ay hinirang at itinalaga ng Mahal na Poong Jesus Nazareno upang sumaksi sa Kaniya sa bawat panig at sulok ng daigdig. Subalit, ang misyong ito ay hindi magiging madali para sa kanila dahil sa mga tukso, pagsubok, at pag-uusig. Layunin ng Poong Jesus Nazareno ay ihanda ang mga apostol para sa mga sandaling yaon. Bagamat walang awa silang uusigin, dapat manalig at umasa pa rin sila sa Diyos. Hinding-hindi pababayaan ng Diyos ang Kaniyang mga lingkod. 

Ang Diyos ay laging maaasahan. Hindi Siya nagpapabaya. Sa Kaniya tayo manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso sa bawat sandali ng ating buhay. Isabuhay natin sa bawat sandali ng ating paglalakbay sa daigdig ang ating pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso.