PINAHAHALAGAHAN TAYO NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

17 Abril 2025 

Huwebes Santo sa Paghahapunan ng Panginoon 

Exodo 12, 1-8. 11-14/Salmo 115/1 Corinto 11, 23-26/Juan 13, 1-15 

Larawan: Giovanni Lanfranco (1582–1647), The Last Supper (c. Between 1624 and 1625). National Gallery of Ireland. Public Domain.

Sabi sa Pambungad na Antipona o Awitin para sa maringal na pagdiriwang sa dapit-hapon ng Huwebes Santo: "Krus ng ating kaligtasan, dapat nating ikarangal. Sagisag ng kalayaan at ng Muling Pagkabuhay ni Hesus na ating Mahal." Maaaring ituring na isang maikling buod ng mga magaganap sa loob ng tatlong pinakamahalagang araw ang mga salitang ito mula sa Pambungad na Antipona o Awitin para sa liturhikal na pagdiriwang sa dapit-hapon o takipsilim ng Huwebes Santo. Inilarawan nang buong linaw sa mga salitang ito kung gaano kahalaga para sa Inang Simbahan kung gaano kahalaga ang huling tatlong araw ng mga Mahal na Araw. Naiiba o natatangi ngang tunay ang tatlong araw na ito sa Kalendaryo ng Simbahan. 

Nagsisimula ang pinakamahalagang pagdiriwang ng Simbahan sa buong liturhikal na taon sa pamamagitan ng liturhikal na pagdiriwang sa takipsilim ng Huwebes Santo. Sa lahat ng mga pagdiriwang ng Inang Simbahan sa buong taon, naiiba ngang tunay ang tatlong araw na ito dahil ipinagdiriwang niya sa loob ng tatlong araw na ito ang pinakamahalagang Kapistahan sa buong taong lituhikal. Katunayan, tatlong araw ang inilaan ng Simbahan upang ang Kapistahang ito ay ipagdiwang dahil sa kadakilaan at halaga nito. Ang Kapistahang ito ay ang pinakadakila at pinakamahalaga. 

Ang ating mga pansin ay itinutuon ng Simbahan sa Huling Hapunan sa unang araw ng tatlong araw ng pinakamahalagang pagdiriwang sa buong taon. Sa gabi bago Siya tuluyang magpakasakit at mamatay sa Krus na Banal, ang Poong Jesus Nazareno ay dumulog sa hapag kasama ang Kaniyang mga alagad upang ipagdiwang nang buong ringal ang Hapunang Pampaskuwa. Itinampok sa Unang Pagbasa ang kasaysayan ng Hapunang Pampaskuwa. Bilang mga Hudyo, ipinagdiriwang ni Hesus at ng Kaniyang mga alagad ang pagdiriwang ng Paskuwa. 

Habang ipinagdiriwang ang Hapunang Pampaskuwa kasama ang mga apostol noong bisperas ng Kaniyang pagpapakasakit at pagkamatay sa Krus na Banal sa bundok ng Kalbaryo na tinatawag ring Golgota, itinatag ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ang dakilang Sakramento ng Banal na Eukaristiya o ang Misa. Sa Sakramento ng Banal na Eukaristiya, ang Misa, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay laging dumarating sa piling natin sa anyo ng tinapay at alak upang ibigay ang Kaniyang sarili sa atin bilang ating pagkain at inuming espirituwal. Ang kasaysayan ng pagkakatatag sa nasabing Sakramento ay inilahad sa pangaral ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa. 

Bukod sa pagtatag sa Sakramento ng Banal na Eukaristiya sa Huling Hapunan, ang paa ng mga apostol ay hinugasan ng Poong Jesus Nazareno. Sa halip na itampok ang salaysay ng pagkatatag sa Sakramento ng Banal na Eukaristiya sa Ebanghelyo, ang kaganapang itinampok sa salaysay sa Ebanghelyo ay ang paghuhugas ng paa ng mga apostol. Buong linaw na isinalungguhit na hindi sapilitan ang paghuhugas sa paa ng mga apostol. Ang Poong Jesus Nazareno ay hindi napilitang gawin ito. Bagkus, ito ay ginawa Niya nang bukal sa Kaniyang puso at kalooban. Kung paanong kusang-loob na inihandog ng Poong Jesus Nazareno ang Kaniyang Kabanal-banalang Katawan at Dugo, kusang-loob rin Niyang hinugasan ang paa ng mga apostol na iniibig Niyang tunay. Sa pamamagitan ng Kaniyang gawang ito, ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula ay idinulot Niya sa kanila. 

Gaya ng sabi sa Salmong Tugunan na hango mula sa isa sa mga pangaral ng dakilang apostol at misyonerong si Apostol San Pablo: "Sa kalis ng pagbabasbas, si Kristo ay tinatanggap" (1 Corinto 10, 16). Ang bukal ng tunay na pag-asang si Kristo ay laging dumarating sa anyo ng tinapay at alak sa tuwing ipinagdiriwang ang Sakramento ng Banal na Eukaristiya upang ibigay ang buo Niyang sarili sa tanan. Patunay lamang ito ng Kaniyang kabutihan, pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. Ito ang puntong isinalungguhit nang buong linaw ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan sa mga taludtod ng kaniyang papuring awit na itinampok sa Salmong Tugunan. Dahil sa pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa ng Mahal na Poon para sa atin, kusang-loob Niyang inihandog ang buo Niyang sarili upang tayong lahat ay mailigtas Niya. 

Minarapat ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na idulot sa atin ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng pagligtas sa atin. Sa Huling Hapunan, itinatag Niya ang Sakramento ng Banal na Eukaristiya. Hinugasan rin Niya ang paa ng mga apostol. Ang Kaniyang pagpapakasakit at pagkamatay sa isang kahoy na Krus sa bundok ng Kalbaryo ay hindi Niya tinakasan. Bagkus, kusang-loob Niyang hinarap, tinanggap, at binata ang lahat ng mga hirap, sakit, at pagdurusa sa kamay ng Kaniyang mga kaaway hanggang sa mamatay Siya sa Krus na Banal sa bundok ng Kalbaryo. Wala ni isa sa mga ito ay naganap dahil napilitan lamang Siya. Pinahintulutan Niyang mangyari ang lahat ng mga ito dahil mahalaga tayo sa Kaniya. 

Kung paanong kusang-loob na hinugasan ng Poong Jesus Nazareno ang mga paa ng mga apostol, at kung paanong kusang-loob Niyang inihandog ang buo Niyang sarili sa Krus na Banal sa bundok ng Kalbaryo upang tayong lahat ay mailigtas Niya, gayon din naman, kusang-loob na dumarating sa ating piling ang Poong Jesus Nazareno sa bawat pagdiriwang ng Banal na Eukaristiya upang idulot sa atin ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. Patunay lamang ito na tayong lahat ay tunay nga Niyang pinahahalagahan nang lubos. 

Inihayag ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa Banal na Eukaristiya na tayong lahat ay lubos Niyang pinahahalagahan. Bukal sa Kaniyang puso at kalooban ang Kaniyang palagiang pagdating sa piling natin sa tuwing ipinagdiriwang ng Inang Simbahan ang Sakramento ng Banal na Eukaristiya na Kaniyang itinatag sa Huling Hapunan upang maidulot Niya sa ating lahat ang dakilang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya, katulad ng Kaniyang ginawa sa Krus na Banal. Kung paanong hindi napilitan lamang ang Mahal na Poong Jesus Nazareno na hugasan ang mga paa ng Kaniyang mga apostol, at kung paanong hindi Siya napilitang maghain ng Kaniyang buong sarili sa Krus noong unang Biyernes Santo, gayon din naman, hindi napilitang dumating sa ating piling ang Mahal na Poong Jesus Nazareno sa tuwing ang Banal na Eukaristiya o Misa ay ipinagdiriwang ng Inang Simbahan. 

Larawan: Die Fußwaschung Christi nach dem letzten Abendmahl (c. Beginning of the 18th century). Nagel Auktionen. Public Domain.

LAGING MAAASAHAN ANG DIYOS

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

IKAPITONG HULING WIKA (Lucas 23, 46): 

"Ama, sa mga Kamay Mo'y ipinagtatagubilin Ko ang Aking Espiritu." 

Larawan: Frans Francken the Younger (1581–1642), Crucifixion (c. 1606). Kunsthistorisches Museum. Public Domain. 

Habang naghihingalo sa Krus na Banal, nag-iwan ng isang napakahalagang aral para sa Simbahan ang Poong Jesus Nazareno. Ipinahayag ng Poong Jesus Nazareno kung gaano kahalaga para sa Kaniya ang Kaniyang Simbahan. Kahit na nakapako sa Banal na Krus, tinuruan pa rin ng Poong Jesus Nazareno ang Kaniyang Simbahan. Bagamat labis Siyang nagdurusa, nahihirapan, at nag-aagaw-buhay sa mga oras na iyon, ang Poong Jesus Nazareno ay nag-iwan  ng isang napakahalagang aral para sa Kaniyang tunay na Simbahan. Ang aral na ito ay walang iba kundi ang pagiging maaaasahan ng Diyos. Lagi nating maaasahan ang Diyos, ang bukal ng tunay na pag-asa. 

Ang pagiging maaasahan ng Diyos sa bawat sandali ng ating buhay sa daigdig ay buong linaw na isinalungguhit ng Ikapito at Huling Wika ng Poong Jesus Nazareno sa Krus. Bago Siya tuluyang malagutan ng hininga habang nakapako sa Krus na Banal, ipinagkatiwala ng Poong Jesus Nazareno ang Kaniyang kaluluwa sa Ama. Katunayan, hango mula sa ika-31 kabanata ng aklat ng mga Salmo ang Ikapito at Huling Wika ng Poong Jesus Nazareno habang nakabayubay sa Krus na Banal. Sa pamamagitan ng taos-pusong pagbigkas sa mga salitang ito kung saan ipinagktiwala Niya sa Amang nasa langit ang Kaniyang Espiritu (o kaluluwa sa ibang mga salin), itinuro sa atin ng Poong Jesus Nazareno na mayroon tayong magpagkakatiwalaan sa bawat sandali at yugto ng ating buhay sa lupa - ang Diyos.

Walang taong binigo ang Panginoong Diyos kailanman. Sa bawat yugto at kabanata ng kasaysayan ng mundong ito, paulit-ulit na inihayag at pinatunayan ng Panginoong Diyos ang Kaniyang pagiging maaasahan at mapagkakatiwalaan. Ang Diyos ay ang bukal ng tunay na pag-asa. Hindi nambibigo ang Diyos kailanman. Pinatunayan ito ng lahat ng mga kabilang sa kasamahan ng mga banal sa langit. Laging maaasahan at mapagkakatiwalaan ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. 

Bagamat naghihingalo at nag-aagaw-buhay sa Krus na Banal sa mga sandaling ang wikang ito ay Kaniyang binigkas, iminumulat tayo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa pagiging maaasahan at mapagkakatiwalaan ng Diyos. Sa Kaniya tayo manalig at umasa. Lagi natin Siya mapagkakatiwalaan at maaasahan. Hindi Niya tayo bibiguin kailanman. Ganyan tayo kahalaga sa bukal ng tunay na pag-asa. 

KUSANG-LOOB ANG KANIYANG PAGDUDULOT NG TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

IKAANIM NA WIKA (Juan 19, 30): 

"Naganap na!" 

Larawan: Lodewijk de Deyster (–1711), Crucifixion (c. 1694), St. James Church, Bruges, Belgium. Belgian Art Links and Tools. Public Domain. 

Walang obligasyon ang Nuestro Padre Jesus Nazareno sa buong sangkatauhan. Hindi naman Niya kinailangang magpakasakit at mag-alay ng Kaniyang buong sarili sa Krus alang-alang sa sangkatauhan. Kung niloob lamang Niya, nanatili na lamang Siya sa maluwalhati Niyang kaharian sa langit kung saan maaari Siyang magpakasarap. Ang kapahamakan ng lahat ng tao ay maaari na lamang Niya pagmasdan habang buong ginhawa Siyang nakaluklok sa Kaniyang maringal na trono sa langit. 

Subalit, kahit na hindi tayo dapat pahalagahan dahil sa ating pagiging makasalanan, tayong lahat ay pinahalagahan pa rin ng Poong Jesus Nazareno. Bagamat hindi Niya kailangang gawin iyon, kusang-loob pa rin Niya itong ipinasiyang gawin. Inihayag ng Poong Jesus Nazareno sa pamamagitan ng Kaniyang pasiyang gawin ito, kahit hindi naman Siya obligadong isagawa iyon, ang Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. Niloob Niyang pahalagahan tayo. 

Ang Ikaanim na Wika ni Jesus Nazareno mula sa Krus na Banal ay isang malinaw na pahayag ng Kaniyang taos-pusong pasiya. Pinahahalagahan tayo ni Jesus Nazareno. Bagamat mga makasalanan tayo, lubos pa rin Niya tayong pinahahalagahan. Ito ang dahilan kung bakit kusang-loob Siyang nagpakasakit at namatay sa Krus na Banal upang tayong lahat ay maligtas. Sa pamamagitan nito, dinulutan Niya tayo ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula.

Pinahalagahan tayo ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, ang bukal ng tunay na pag-asa. Huwag natin itong balewalain. 

ANG UHAW NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

IKALIMANG WIKA (Juan 19, 28): 

"Nauuhaw Ako." 

Larawan: Hans Muelich (1516–1573), Crucifixión (c. 1534). Royal Academy of Fine Arts of San Fernando. Public Domain. 

Marahil ay nasanay na tayo sa larawan ni Jesus Nazareno bilang tagapagbigay. Kung tutuusin, ito ang dahilan kung bakit naparito sa mundong ito si Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos. Si Jesus Nazareno ay kusang-loob na naparito sa daigdig bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos upang magbigay. Ang bigay o kaloob ni Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos ay ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. Ibinigay Niya sa lahat ng mga tao ang dakilang biyayang ito sa pamamagitan ng pagtubos sa kanila. 

Subalit, mayroon ring larawan ang Panginoong Jesus Nazareno na madalas na hindi napapansin. Katunayan, Siya mismo ang gumuhit sa larawang ito ng Kaniyang sarili. Ang larawang ito ay ang larawan ng Panginoong Jesus Nazareno na mayroong mga hiling. Iginuhit ng Panginoong Jesus Nazareno ang larawang ito ng Kaniyang sarili sa pamamagitan ng pagbigkas ng Kaniyang Ikalimang Wika mula sa Krus. Buong linaw na inihayag ng Panginoong Jesus Nazareno ang Kaniyang pagkauhaw. 

Hindi lamang pisikal na pagkauhaw ang tinutukoy ng Poong Jesus Nazareno. Bukod sa pisikal na pagkauhaw dulot ng anim na oras na pagkabayubay sa Krus na Banal sa bundok ng Kalbaryo noong unang Biyernes Santo, ang pagkauhaw na buong linaw na tinutukoy ng tunay na Diyos na naging tunay na tao na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno ay ang taos-pusong pagtanggap sa biyaya ng tunay na pag-asang idinudulot Niya sa tanan nang kusang-loob. Sa pamamagitan ng Kaniyang Ikalimang Wika mula sa Krus, ang Poong Jesus Nazareno ay nakikiusap sa atin. Ang Kaniyang pakiusap sa atin ay tanggapin ang dakilang biyayang ito. Nais Niya tayong iligtas. Ito ang dahilan kung bakit Siya pumarito sa lupa. 

Walang mag-aakalang makikiusap sa sangkatauhan ang isang bathala na tanggapin nang taos-puso ang isang biyayang kusang-loob Niyang idinudulot 'pagkat hindi iyan ginagawa ng sinumang bathala, sa pananaw ng sanlibutan. Pinatunayan ng tunay na Diyos sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na mali ang pananaw at lohika ng sanlibutan. Kahit na walang kailangang hilingin ang Mahal na Poon sa mga tao dahil mayroon naman Siyang kapangyarihan bilang tunay na Diyos na gawin ang anumang Kaniyang naisin, ipinasiya pa rin Niyang makiusap sa atin. Subalit, ipinasiya pa rin ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na makiusap sa atin dahil hangad Niyang mapabilang tayo sa Kaniyang mga makakapiling sa Kaniyang kaharian sa langit. 

Isa lamang ang pakiusap ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa atin - tanggapin ang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula sa Kaniya nang taos-puso. Hayaan nating magdulot ito ng pagbabago sa ating buhay. Sa gayon, makakapamuhay ang bawat isa sa atin nang naayon sa mga utos at loobin ng Diyos. 

NAGPAKASAKIT UPANG MAIDULOT ANG TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

IKAAPAT NA WIKA (Mateo 27, 46; Mark 15, 34): 

"Diyos Ko, Diyos Ko, bakit Mo Ako pinabayaan?" 

Larawan: Diego Velázquez (1599–1660), Crucifixion of Christ (c. 1631). Museo del Prado. Public Domain.

Bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay naparito sa daigdig upang idulot sa tanan ang tunay na pag-asag nagmumula lamang sa Kaniya sa pamamagitan ng pagtubos sa sangkatauhan. Tiyak na alam nating lahat ang katotohanang ito tungkol sa dahilan ng pagparito sa daigdig ng Mahal na Poong Jesus Nazareno bilang mga Kristiyanong bumubuo sa Simbahang itinatag Niya. Alam rin nating hindi sapilitan ang Kaniyang pagdating sa daigdig. Kusang-loob Niya itong ipinasiyang isagawa alang-alang sa atin. 

Subalit, kahit na naparito sa daigdig ang Poong Jesus Nazareno upang idulot sa tanan ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula, ang misyong ito ay hindi naging madali para sa Kaniya. Bagamat ang Poong Jesus Nazareno ay tunay na Diyos, hindi ito nangangahulugang magiging ligtas Siya mula sa lahat ng mga hirap, tukso, pagsubok, sakit, at pagdurusa sa buhay sa daigdig. Katunayan, bagamat may kapangyarihan ang Poong Jesus Nazareno bilang tunay na Diyos upang iligtas Niya mula sa iba't ibang mga hirap, tukso, pagsubok, sakit, pag-uusig, hapdi, kalupitan, at pagdurusa sa buhay sa daigdig, ipinasiya Niyang huwag gamitin ito. 

Hinayaan ng Poong Jesus Nazareno na maging mahina Siya. Isa itong napakalaking kahibangan sa paningin ng sanlibutan. Kung sino pa yaong pinakamakapangyarihan sa lahat, Siya pa yaong naging pinakamahina sa lahat sa mga sandali ng kalupitan at pag-uusig. Ano pa ba nga ba ang saysay at halaga ng Kaniyang kapangyarihan bilang tunay na Diyos kung hindi naman Niya ito gagamitin sa oras na kailangang-kailangan Niya ito? Parang hindi naman Siya nag-iisip. Bakit ganoon na lamang ang Kaniyang lohika o uri ng pag-iisip? 

Inilarawan ng Ikaapat na Wika ng Poong Jesus Nazareno mula sa Krus na hango mula sa Salmo 22 ang dahilan kung bakit Siya naging mahina. Hindi Niya obligasyon ang magdulot ng tunay na pag-asa sa sangkatauhan. Wala Siyang obligasyon sa atin. Sa halip na magdusa hanggang sa malagutan Siya ng hininga mula sa kahoy na Krus na pinagpakuan sa Kaniya sa bundok ng Kalbaryo, maaari na lamang magpakasarap sa Kaniyang kaharian sa langit. Pero, ipinasiya pa rin Niya itong isagawa dahil tunay at wagas ang Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. 

Dahil sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, kusang-loob na ipinasiya ng Nuestro Padre Jesus Nazareno na idulot ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa atin sa pamamagitan ng pagligtas sa atin. Kahit na ang kapalit nito ay ang pagharap, pagtitiis, at pagbabata ng maraming hirap, sakit, pagudursa, hapdi, at pag-uusig sa kamay ng Kaniyang mga kaaway na lubos-lubos ang poot para sa Kaniya hanggang sa mamatay Siya sa Krus sa Kalbaryo noong unang Biyernes Santo, ipinasiya pa rin Niya itong gawin. 

BUKSAN ANG SARILI SA TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

Ikatlong Wika (Juan 19, 26-27): 

"Ginang, narito ang iyong Anak . . . Narito ang iyong Ina!" 

Larawan: Attributed to Virginia Vezzi (1600–1638), Crucifixion (c. Between 1620 and 1626). Matthiesen Gallery. Public Domain. 

Habang nakapako sa Krus na Banal, ipinagkatiwala ng Nuestro Padre Jesus Nazareno ang Mahal na Birheng Maria at ang Kaniyang minamahal na alagad na si Apostol San Juan sa pangangalaga ng isa't isa. Sa pamamagitan nito, ipinagkaloob Niya sa tunay na Simbahang Siya mismo ang nagtatag ang Mahal na Birheng Maria bilang tanda ng tapat Niyang pag-ibig para sa Simbahan. Dahil sa Kaniyang tapat na pag-ibig, habag, kagandahang-loob, at awa, ibinigay ng Nuestro Padre Jesus Nazareno sa Kaniyang Simbahan ang Mahal na Birheng Maria upang maging kaniya ring Ina. Ito ang tanging dahilan kung bakit mahalaga para sa Simbahan ang Mahal na Birheng Maria. 

Tiyak na alam nating lahat na naparito sa daigdig ang Poong Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos upang idulot sa tanan ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. Sa kabila ng pagiging makasalanan ng sangkatauhan, hindi Niya ipinagdamot ang biyayang ito. Kahit na pinagsaraduhan Siya ng karamihan dahil sa katigasan ng kanilang mga puso at loobin, kusang-loob pa rin Niyang idinulot ang dakilang biyayang ito sa buong sangkatauhan. Hindi Siya naging maramot sa tao, kahit matinding poot, galit, at kalupitan ang ibinayad sa Kaniya. 

Ang pagkakaloob ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa Mahal na Birheng Maria sa tunay na Simbahang Kaniyang itinatag ay patunay na hindi Siya maramot sa atin. Sa mga huling sandali ng Kaniyang buhay sa Banal na Krus, ipinagkaloob Niya sa ating lahat na bumubuo sa Kaniyang Simbahan ang Kaniyang Ina na walang iba kundi ang Birheng Maria upang maging Ina rin natin. Dahil sa Kaniyang kagandahang-loob, pag-ibig, habag, at awa, kusang-loob Niya itong ginawa. 

Sinasagisag ng pagkakaloob ng Poong Jesus Nazareno sa Mahal na Inang si Mariang Birhen sa ating lahat na bumubuo sa Kaniyang Simbahan upang maging Ina rin natin ang Kaniyang paanyayang maging bahagi ng Kaniyang pamilya. Ito ay kusang-loob na ipinasiyang isagawa ng Poong Jesus Nazareno dahil sa Kaniyang kagandahang-loob, pag-ibig, habag, at awa. Mayroon tayong pagkakataong maging bahagi ng pamilya ng Mahal na Poong Jesus Nazareno dahil sa tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Ang kailangan lamang nating gawin ay buksan ang ating mga puso't sarili sa dakilang biyayang ito na kusang-loob Niyang ipinagkakaloob sa atin. 

TAOS-PUSONG PAGTANGGAP SA TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

Ikalawang Wika (Lucas 23, 43): 

"Sinasabi Ko sa iyo: Ngayon di'y isasama Kita sa Paraiso." 

Larawan: Lucas Cranach the Younger (1515–1586), Christus am Kreuz mit den Schächern (c. 1563). Stadtkirche Wittenberg. Public Domain. 

Sa kabila ng tila walang tigil panlilibak, pagtutuya, panlalait, at pangungutya ng mga kaaway ng Poong Jesus Nazareno laban sa Kaniya, mayroong isang hindi sumabay sa agos. Ipinasiya niyang huwag makisabay sa walang tigil at walang awang panlilibak, panlalait, at pangungutya sa Poong Jesus Nazareno. Gaano mang kalakas ang tinig ng mga walang awang nanlalait, lumilibak, at nangungutya sa bukal ng tunay na pag-asang nakabayubay sa Krus na walang kalaban-laban, hindi nakisabay ang taong ito. Kahit na madaling makisabay sa walang tigil na panlalait at pangungutya sa bukal ng tunay na pag-asang nakapako sa Krus, ipinasiya niyang huwag gamitin ang kaniyang boses upang gawin iyon. 

Ang taong nagpasiyang hindi gamitin ang kaniyang boses upang makisabay sa mga malalakas at maiingay na panlilibak, panlalait, at pangungutya sa bukal ng tunay na pag-asang si Jesus Nazareno na nakabayubay sa Krus ay walang iba kundi ang isa sa dalawang salaring ipinakong kasama Niya sa Kalbaryo noong unang Biyernes Santo. Kilala siya sa tradisyon sa pangalang "Dimas." Sa halip na libikain at laitin ang bukal ng tunay na pag-asang si Jesus Nazareno, nagbalik-loob siya sa Diyos sa mga huling sandali ng kaniyang buhay sa daigdig. Habang nakabayubay sa sarili niyang krus sa bundok ng Kalbaryo, taos-puso siyang nanalangin at nakiusap kay Jesus Nazareno. Taos-puso niyang hiniling kay Jesus Nazareno na isama siya sa Kaniyang kaharian sa langit matapos niyang ipagtanggol ang Nazareno mula sa panlalait at pangungutya ni "Hestas," ang isa pang salaring ipinakong kasama ni Jesus Nazareno. 

Ipinasiya ni Dimas na imulat ang kaniyang buong sarili sa biyaya ng tunay na pag-asang kusang-loob na ipinagkakaloob ng Diyos sa sangkatauhan sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Nang maimulat ni Dimas ang buo niyang sarili sa dakilang katotohanang ito tungkol sa misyon ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa lupa, ang kaloob ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ay agad niyang tinanggap nang taos-puso. Sa mga huling sandali ng kaniyang buhay sa lupa, hindi nag-aksaya ng panahon si Dimas. Buong pusong tinanggap ni Dimas ang dakilang biyaya ng tunay na pag-asang hatid ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. 

Nakamit ni Dimas ang biyaya ng buhay na walang hanggan sa piling ng tunay na Hari, ang Panginoong Jesus Nazareno, dahil binuksan niya ang kaniyang sarili sa biyaya ng tunay na pag-asang Kaniyang kaloob sa tanan. Ito ang dapat nating gawin sa bawat sandali ng ating buhay sa daigdig bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag mismo ng Panginoong Jesus Nazareno.