NAGPAKASAKIT UPANG MAIDULOT ANG TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

IKAAPAT NA WIKA (Mateo 27, 46; Mark 15, 34): 

"Diyos Ko, Diyos Ko, bakit Mo Ako pinabayaan?" 

Larawan: Diego Velázquez (1599–1660), Crucifixion of Christ (c. 1631). Museo del Prado. Public Domain.

Bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay naparito sa daigdig upang idulot sa tanan ang tunay na pag-asag nagmumula lamang sa Kaniya sa pamamagitan ng pagtubos sa sangkatauhan. Tiyak na alam nating lahat ang katotohanang ito tungkol sa dahilan ng pagparito sa daigdig ng Mahal na Poong Jesus Nazareno bilang mga Kristiyanong bumubuo sa Simbahang itinatag Niya. Alam rin nating hindi sapilitan ang Kaniyang pagdating sa daigdig. Kusang-loob Niya itong ipinasiyang isagawa alang-alang sa atin. 

Subalit, kahit na naparito sa daigdig ang Poong Jesus Nazareno upang idulot sa tanan ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula, ang misyong ito ay hindi naging madali para sa Kaniya. Bagamat ang Poong Jesus Nazareno ay tunay na Diyos, hindi ito nangangahulugang magiging ligtas Siya mula sa lahat ng mga hirap, tukso, pagsubok, sakit, at pagdurusa sa buhay sa daigdig. Katunayan, bagamat may kapangyarihan ang Poong Jesus Nazareno bilang tunay na Diyos upang iligtas Niya mula sa iba't ibang mga hirap, tukso, pagsubok, sakit, pag-uusig, hapdi, kalupitan, at pagdurusa sa buhay sa daigdig, ipinasiya Niyang huwag gamitin ito. 

Hinayaan ng Poong Jesus Nazareno na maging mahina Siya. Isa itong napakalaking kahibangan sa paningin ng sanlibutan. Kung sino pa yaong pinakamakapangyarihan sa lahat, Siya pa yaong naging pinakamahina sa lahat sa mga sandali ng kalupitan at pag-uusig. Ano pa ba nga ba ang saysay at halaga ng Kaniyang kapangyarihan bilang tunay na Diyos kung hindi naman Niya ito gagamitin sa oras na kailangang-kailangan Niya ito? Parang hindi naman Siya nag-iisip. Bakit ganoon na lamang ang Kaniyang lohika o uri ng pag-iisip? 

Inilarawan ng Ikaapat na Wika ng Poong Jesus Nazareno mula sa Krus na hango mula sa Salmo 22 ang dahilan kung bakit Siya naging mahina. Hindi Niya obligasyon ang magdulot ng tunay na pag-asa sa sangkatauhan. Wala Siyang obligasyon sa atin. Sa halip na magdusa hanggang sa malagutan Siya ng hininga mula sa kahoy na Krus na pinagpakuan sa Kaniya sa bundok ng Kalbaryo, maaari na lamang magpakasarap sa Kaniyang kaharian sa langit. Pero, ipinasiya pa rin Niya itong isagawa dahil tunay at wagas ang Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. 

Dahil sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, kusang-loob na ipinasiya ng Nuestro Padre Jesus Nazareno na idulot ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa atin sa pamamagitan ng pagligtas sa atin. Kahit na ang kapalit nito ay ang pagharap, pagtitiis, at pagbabata ng maraming hirap, sakit, pagudursa, hapdi, at pag-uusig sa kamay ng Kaniyang mga kaaway na lubos-lubos ang poot para sa Kaniya hanggang sa mamatay Siya sa Krus sa Kalbaryo noong unang Biyernes Santo, ipinasiya pa rin Niya itong gawin. 

BUKSAN ANG SARILI SA TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

Ikatlong Wika (Juan 19, 26-27): 

"Ginang, narito ang iyong Anak . . . Narito ang iyong Ina!" 

Larawan: Attributed to Virginia Vezzi (1600–1638), Crucifixion (c. Between 1620 and 1626). Matthiesen Gallery. Public Domain. 

Habang nakapako sa Krus na Banal, ipinagkatiwala ng Nuestro Padre Jesus Nazareno ang Mahal na Birheng Maria at ang Kaniyang minamahal na alagad na si Apostol San Juan sa pangangalaga ng isa't isa. Sa pamamagitan nito, ipinagkaloob Niya sa tunay na Simbahang Siya mismo ang nagtatag ang Mahal na Birheng Maria bilang tanda ng tapat Niyang pag-ibig para sa Simbahan. Dahil sa Kaniyang tapat na pag-ibig, habag, kagandahang-loob, at awa, ibinigay ng Nuestro Padre Jesus Nazareno sa Kaniyang Simbahan ang Mahal na Birheng Maria upang maging kaniya ring Ina. Ito ang tanging dahilan kung bakit mahalaga para sa Simbahan ang Mahal na Birheng Maria. 

Tiyak na alam nating lahat na naparito sa daigdig ang Poong Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos upang idulot sa tanan ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. Sa kabila ng pagiging makasalanan ng sangkatauhan, hindi Niya ipinagdamot ang biyayang ito. Kahit na pinagsaraduhan Siya ng karamihan dahil sa katigasan ng kanilang mga puso at loobin, kusang-loob pa rin Niyang idinulot ang dakilang biyayang ito sa buong sangkatauhan. Hindi Siya naging maramot sa tao, kahit matinding poot, galit, at kalupitan ang ibinayad sa Kaniya. 

Ang pagkakaloob ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa Mahal na Birheng Maria sa tunay na Simbahang Kaniyang itinatag ay patunay na hindi Siya maramot sa atin. Sa mga huling sandali ng Kaniyang buhay sa Banal na Krus, ipinagkaloob Niya sa ating lahat na bumubuo sa Kaniyang Simbahan ang Kaniyang Ina na walang iba kundi ang Birheng Maria upang maging Ina rin natin. Dahil sa Kaniyang kagandahang-loob, pag-ibig, habag, at awa, kusang-loob Niya itong ginawa. 

Sinasagisag ng pagkakaloob ng Poong Jesus Nazareno sa Mahal na Inang si Mariang Birhen sa ating lahat na bumubuo sa Kaniyang Simbahan upang maging Ina rin natin ang Kaniyang paanyayang maging bahagi ng Kaniyang pamilya. Ito ay kusang-loob na ipinasiyang isagawa ng Poong Jesus Nazareno dahil sa Kaniyang kagandahang-loob, pag-ibig, habag, at awa. Mayroon tayong pagkakataong maging bahagi ng pamilya ng Mahal na Poong Jesus Nazareno dahil sa tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Ang kailangan lamang nating gawin ay buksan ang ating mga puso't sarili sa dakilang biyayang ito na kusang-loob Niyang ipinagkakaloob sa atin. 

TAOS-PUSONG PAGTANGGAP SA TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

Ikalawang Wika (Lucas 23, 43): 

"Sinasabi Ko sa iyo: Ngayon di'y isasama Kita sa Paraiso." 

Larawan: Lucas Cranach the Younger (1515–1586), Christus am Kreuz mit den Schächern (c. 1563). Stadtkirche Wittenberg. Public Domain. 

Sa kabila ng tila walang tigil panlilibak, pagtutuya, panlalait, at pangungutya ng mga kaaway ng Poong Jesus Nazareno laban sa Kaniya, mayroong isang hindi sumabay sa agos. Ipinasiya niyang huwag makisabay sa walang tigil at walang awang panlilibak, panlalait, at pangungutya sa Poong Jesus Nazareno. Gaano mang kalakas ang tinig ng mga walang awang nanlalait, lumilibak, at nangungutya sa bukal ng tunay na pag-asang nakabayubay sa Krus na walang kalaban-laban, hindi nakisabay ang taong ito. Kahit na madaling makisabay sa walang tigil na panlalait at pangungutya sa bukal ng tunay na pag-asang nakapako sa Krus, ipinasiya niyang huwag gamitin ang kaniyang boses upang gawin iyon. 

Ang taong nagpasiyang hindi gamitin ang kaniyang boses upang makisabay sa mga malalakas at maiingay na panlilibak, panlalait, at pangungutya sa bukal ng tunay na pag-asang si Jesus Nazareno na nakabayubay sa Krus ay walang iba kundi ang isa sa dalawang salaring ipinakong kasama Niya sa Kalbaryo noong unang Biyernes Santo. Kilala siya sa tradisyon sa pangalang "Dimas." Sa halip na libikain at laitin ang bukal ng tunay na pag-asang si Jesus Nazareno, nagbalik-loob siya sa Diyos sa mga huling sandali ng kaniyang buhay sa daigdig. Habang nakabayubay sa sarili niyang krus sa bundok ng Kalbaryo, taos-puso siyang nanalangin at nakiusap kay Jesus Nazareno. Taos-puso niyang hiniling kay Jesus Nazareno na isama siya sa Kaniyang kaharian sa langit matapos niyang ipagtanggol ang Nazareno mula sa panlalait at pangungutya ni "Hestas," ang isa pang salaring ipinakong kasama ni Jesus Nazareno. 

Ipinasiya ni Dimas na imulat ang kaniyang buong sarili sa biyaya ng tunay na pag-asang kusang-loob na ipinagkakaloob ng Diyos sa sangkatauhan sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Nang maimulat ni Dimas ang buo niyang sarili sa dakilang katotohanang ito tungkol sa misyon ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa lupa, ang kaloob ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ay agad niyang tinanggap nang taos-puso. Sa mga huling sandali ng kaniyang buhay sa lupa, hindi nag-aksaya ng panahon si Dimas. Buong pusong tinanggap ni Dimas ang dakilang biyaya ng tunay na pag-asang hatid ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. 

Nakamit ni Dimas ang biyaya ng buhay na walang hanggan sa piling ng tunay na Hari, ang Panginoong Jesus Nazareno, dahil binuksan niya ang kaniyang sarili sa biyaya ng tunay na pag-asang Kaniyang kaloob sa tanan. Ito ang dapat nating gawin sa bawat sandali ng ating buhay sa daigdig bilang mga Kristiyanong bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag mismo ng Panginoong Jesus Nazareno. 

HINDI PINAGSISIHAN ANG PAGDULOT NG TUNAY NA PAG-ASA

PAGNINILAY SA PITONG HULING WIKA NG MAHAL NA POONG JESUS NAZARENO 

UNANG WIKA (Lucas 23, 34): 

"Ama, patawarin Mo sila sapagkat hindi nila nalalaman ang kanilang ginagawa." 

Larawan: Adriaen Backer (1635/1636–1684), The Elevation of the Cross (c. 1683). Amsterdam Museum. Public Domain. 

Kusang-loob na dumating sa daigdig na ito ang Nuestro Padre Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos upang magdulot ng tunay na pag-asa sa lahat. Hindi Siya napilitang dumating sa daigdig sapagkat hindi naman Niya ito kinailangang gawin. Maaari na lamang Siya manatili sa Kaniyang maluwalhating kaharian sa langit at magpakasarap doon habang pinagmamasdan Niya ang kapahamakan ng lahat ng tao mula sa Kaniyang maringal at maluwalhating trono. Wala namang obligasyon sa buong sangkatauhan ang Nuestro Padre Jesus Nazareno. 

Alam rin ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na hindi Siya tatanggapin ng marami sa sandaling dumating Siya sa daigdig. Bagamat ang dulot Niya sa tanan ay ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya, marami pa rin ang magmamatigas ng kanilang mga puso at loobin sa Kaniya. Katunayan, inihayag ng ilan sa mga hula sa Lumang Tipan na makakaranas ng matitinding pagtatakwil at pag-uusig sa kamay ng mga kaaway ang ipinangakong Mesiyas at Manunubos. Isang halimbawa nito ay ang pahayag tungkol sa Nagdurusang Lingkod ng Diyos na mababasa sa aklat ni Propeta Isaias. Sa halip na taos-pusong pagtanggap at pagmamahal ang ihandog sa Kaniya, galit at poot na napakatindi ang iginanti sa Kaniya. 

Natupad ang mga propesiya ng mga propeta sa Lumang Tipan tungkol sa mga huling sandali ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos sa lupa, lalung-lalo na ang pahayag tungkol sa Nagdurusang Lingkod ng Diyos na mababasa ng lahat sa aklat ni Propeta Isaias, noong unang Biyernes Santo. Mula sa sandaling dinakip Siya ng mga kawal at bantay na padala ng Sanedrin sa Halamanan ng Hetsemani hanggang sa marating ang bundok ng Kalbaryo na pasan-pasan ang napakabigat na Krus na pinagpakuan sa Kaniya, walang tigil ang pangungutya sa Kaniya ng Kaniyang mga kaaway. Hindi nila magawa ito noong nangangaral Siya sa mga tao nang buong lakas. Subalit, noong si Jesus Nazareno ay mahinang-mahina na dala ng matinding paghahagupit sa Kaniya, hindi sila tumigil sa panlalait at pangungutya sa Kaniya. Kahit na nakapako na Siya sa Krus, gaya ng hiniling nila sa gobernador na si Poncio Pilato, hindi pa rin sila tumigil sa pangungutya. Ang panlalait, pagtutuya, paglilibak, at pangungutya laban kay Jesus Nazareno ay hindi pa rin tumigil. Walang awa nila itong ipinagpatuloy. 

Marahil maitatanong natin ang Poong Jesus Nazareno kung pinagsisihan ba Niya ang pagparito Niya sa mundong ito noong unang panahon bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos. Bilang tunay na Diyos, hindi naman Siya obligadong isagawa ito. Alam naman ito ng Poong Jesus Nazareno. Wala Siyang obligasyon sa sangkatauhan. Kung hindi Niya nais tubusin ang sangkatauhan, hindi Niya ito isasagawa. Subalit, bagamat wala Siyang obligasyong iligtas ang sangkatauhan, niloob pa rin Niya itong gawin. 

Pinagsisihan ba ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ang Kaniyang pasiyang iligtas ang sangkatauhan? Hindi. Ito ang dahilan kung bakit ang Kaniyang Unang Wika mula sa Krus ay isang panalangin para sa Kaniyang mga kaaway. Kahit na hindi tumigil ang Kaniyang mga kaaway sa panlilibak, panlalait, at pangungutya laban sa Kaniya, hindi hinangad ng Mahal na Poong Jesus Nazareno na maparusahan at mapahamak silang lahat. Bagkus, habang nakabayubay sa Krus na walang kalaban-laban, nanalangin pa rin ang Mahal na Poong Jesus Nazareno na mamulat ang Kaniyang mga kaaway sa tunay na pag-asang kusang-loob Niyang idinudulot. 

Dahil sa Kaniyang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, kusang-loob pa ring ipinasiya ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na si Jesus Nazareno na idulot sa sangkatauhan ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Naisagawa ito ng ipinangakong Mesiyas at Tagapagligtas na walang iba kundi si Jesus Nazareno sa pamamagitan ng Kaniyang kusang-loob na pagligtas sa atin. 

IPINAGPALIT ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

16 Abril 2025 

Mga Mahal na Araw - Miyerkules Santo 

Isaias 50, 4-9a/Salmo 68/Mateo 26, 14-25 

Larawan: Master of Dreux Budé (–1450), The Arrest of Christ (c. 1450). Louvre Museum. Public Domain. 

Hindi inilaan ng Simbahan ang araw ng Miyerkules Santo upang maging isang araw ng pagpaparangal at paggunita sa alagad na nagkanulo sa Panginoong Hesukristo na walang iba kundi si Hudas Iskariote. Bagamat itinatampok sa salaysay sa Ebanghelyo para sa Miyerkules Santo ang pakikipagpulong ni Hudas Iskariote sa mga kaaway ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno upang makipagsabwatan sa kanila, hindi ito isang uri ng pagpaparangal sa kaniya. 

Kilala rin ang araw ng Miyerkules Santo bilang Miercoles del Espia. Subalit, hindi natin dapat ituring na isang araw ng Kapistahan o Paggunita kay Hudas Iskariote ang araw ng Miyerkules Santo. Hindi porke't tinatawag ring Miercoles del Espia ang Miyerkules Santo ay nangangahulugang naglaan ng isang Kapistahan o araw ng pagpaparangal at paggunita ang Simbahan para sa alagad na nagkanulo sa Nazarenong si Hesus na walang iba kundi si Hudas Iskariote. Oo, ang Miyerkules Santo ay kilala rin natin sa tawag na "Miercoles del Espia" dahil pinagninilayan natin ang kaganapang inilahad at itinampok sa salaysay sa Ebanghelyo para sa araw na ito na walang iba kundi ang pakikipagpulong at pakikipagsabwatan ng taksil na si Hudas sa mga kaaway ni Kristo Hesus, ang Nazareno. Subalit, hindi siya pinararangalan ng Simbahan. 

Ano naman ang aral na nais iparating ng Simbahan sa araw na ito na nakasentro sa pakikipagpulong at pakikipagsabwatan ni Hudas Iskariote sa mga kaaway ng Mahal na Poong Jesus Nazareno? Katunayan, dahil ang kaganapang ito na isang bahagi ng kasaysayan ng Pasyong Mahal ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ay pinagninilayan sa araw na ito, tila nakalimutan na ng marami na pagnilayan ang propesya tungkol sa mga huling araw ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na inilahad at itinampok sa Unang Pagbasa at ang awit-papuri sa Salmong Tugunan kung saan isinalungguhit ng tampok na mang-aawit ang pagiging maaasahan ng Diyos sa lahat ng panahon. Bakit hindi na lamang itinuon ng Simbahan ang ating atensyon sa pagiging maaasahan ng Diyos? Mas mabuti pa nga iyon kaysa pagnilayan ang pagiging traydor ni Hudas, hindi ba? Anong mayroon sa pasiya ni Hudas Iskariote na ipagkanulo si Kristo? 

Si Hudas Iskariote ay pinagkalooban ng pagkakataong manalig at umasa sa bukal ng tunay na pag-asang si Jesus Nazareno. Tatlong taon pa nga niyang nakasama si Jesus Nazareno. Iyon nga lamang, ang nakakalungkot, ipinasiya ni Hudas Iskariote na hindi bigyan ng halaga ang kaniyang ugnayan at relasyon sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi si Jesus Nazareno. Kahit na pinahintulutan ni Jesus Nazareno na si Hudas Iskariote ay maging isa sa Kaniyang mga matatalik na kaibigan, tagasunod, at alagad, binalewala pa rin ito ni Hudas Iskariote. Ang bukal ng tunay na pag-asang si Jesus Nazareno ay ipinagpalit at ibinenta pa rin niya sa halaga ng 30 piraso ng pilak. 

Dahil sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag at awa para sa ating lahat, niloob pa rin ng Panginoong Jesus Nazareno na ibahagi at idulot sa ating lahat ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. Tayo ang magpapasiya kung buong puso nating tatanggapin at pahahalagahan ang biyayang ito na kusang-loob Niyang ibinabahagi at idinudulot sa ating lahat o kung tatahakin natin ang landas na ipinasiyang tahakin ni Hudas Iskariote na nagkanulo sa Kaniya. Alam rin naman natin kung ano ang nangyari sa traydor na si Hudas Iskariote sa huli. Kinakailangan nating pagpasiyahang ito nang mabuti dahil nakasalalay dito ang ating mga kaluluwa. 

PAGKAKATAONG MANALIG AT UMASA MULI

15 Abril 2025 

Mga Mahal na Araw - Martes Santo 

Isaias 49, 1-6/Salmo 70/Juan 13, 21-33. 36-38 

Larawan: Rembrandt (1606–1669), St Peter's denial (c. 1660). Rijksmuseum. Public Domain. 

Itinatampok sa salaysay sa Ebanghelyo ang pahayag ng Panginoong Jesus Nazareno tungkol sa gagawin ng dalawa sa Kaniyang mga alagad sa mga nalalabing sandali ng Kaniyang buhay. Buong linaw na inihayag ng Panginoong Jesus Nazareno sa kauna-unahang pagkakataon ang isasagawang pagkakanulo sa Kaniya ni Hudas Iskariote at ang tatlong ulit na pagkakaila ni Apostol San Pedro. 

Tunay ngang nakakagulat ang pahayag ng Poong Jesus Nazareno tungkol sa tatlong ulit na pagkakaila ni Apostol San Pedro. Si Apostol San Pablo ay hinirang at itinalaga ng Poong Jesus Nazareno upang maging unang Santo Papa ng Simbahang Kaniyang itinatag. Matapos italaga siya ng Poong Jesus Nazareno bilang unang Santo Papa ng Kaniyang Simbahan, sa halip na ipagtanggol ang Poong Jesus Nazareno at tumindig para sa Kaniya, tatlong ulit niyang ipagkakaila ang Poong Jesus Nazareno. Hindi niya magawang tumindig para sa Poong Jesus Nazareno dahil sa tindi ng takot. 

Parang kay dali para kay Apostol San Pedro na ibaon sa limot ang kaniyang ugnayan sa Mahal na Poong Jesus Nazareno na binuo sa loob ng tatlong taon. Katunayan, ang dahilan kung bakit "Pedro" ang kaniyang pangalan ay dahil sa Mahal na Poong Jesus Nazareno. Ang ibig sabihin ng pangalang "Pedro" ay "bato." Iyon nga lamang, hindi kasintatag ng bato si Apostol San Pablo habang nagaganap ang Mahal na Pasyon ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Sa halip na maging kasintatag ng bato, katulad ng ipinapahiwatig ng kahuluganng kaniyang pangalan, sa mga sandaling yaon, nabahag ang kaniyang buntot at naging kasinlambot ng balahibo. 

Bagamat ang Nuestro Padre Jesus Nazareno ay naparito upang idulot sa tanan ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng pagtupad sa pangako ng Diyos na inilahad ni Propeta Isaias sa Unang Pagbasa at ng mga salita ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan, nahirapan si Apostol San Pedro na umasa sa Kaniya. Nagpadala siya sa takot. Hindi natin masisi si Apostol San Pedro sa kaniyang ginawa sa mga sandaling yaon dahil walang sinumang tao sa daigdig na ito ang hindi matatakot at masisindak kapag sila'y nalagay sa ganyang sitwasyon. Likas na ito sa atin bilang mga tao. 

Hindi madaling manalig at umasa sa Panginoong Diyos, lalung-lalo na sa mga sandali ng mga matitinding hamon at pagsubok sa buhay sa lupa. May mga pagkakataon sa buhay kung kailan magpapadala tayo sa tindi ng takot at kahinaan. Kakalimutan ang ugnayan sa Panginoong Diyos nang ganoon na lamang. Parang kay dali naman itong gawin. Ang hirap manalig at umasa sa Panginoong Diyos. 

Alam ng Diyos na may mga pagkakataon sa pansamantala nating pamumuhay sa lupa na kakalimutan at tatalikuran natin Siya dahil sa iba't ibang mga dahilan. Subalit, hindi Siya nawawalan ng pag-asa. Bilang bukal ng tunay na pag-asa, kusang-loob na ibinabahagi at ipinagkakaloob sa atin ng Diyos ang dakilang biyayang ito. Palagi Niya tayong binibigyan ng pagkakataong manalig at umasa sa Kaniya. Buksan natin ang buo nating puso at sarili sa Kaniya.

HANDOG NG MGA TUNAY NA UMAAASA

14 Abril 2025 

Mga Mahal na Araw - Lunes Santo 

Isaias 42, 1-7/Salmo 26/Juan 12, 1-11 

Larawan: Giovanni Battista Cima da Conegliano (1459–1517), Lamentation over the Dead Christ (c. 1504), Galleria Estense, Public Domain. 

Ang Ebanghelyo para sa Lunes Santo ay tungkol sa pagpapahid ng langis sa mga paa ni Jesus Nazareno. Ang mga paa ni Jesus Nazareno ay pinahiran ng isa sa dalawang kapatid na babae ni San Lazaro na si Santa Maria na taga-Betania. Ang isinagawang pagpapahid ng mamahaling langis sa mga paa ni Jesus Nazareno ay pinagtuunan ng galit at inis ni Hudas Iskariote. 

Ipinagtanggol ng Mahal na Poong Jesus Nazareno si Santa Maria na taga-Betania na kapatid ng minamahal Niyang kaibigang si San Lazaro at Kaniya ring kaibigan mula sa galit at inis ni Hudas Iskariote. Batid ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ang tunay na dahilan kung bakit ito ginawa ni Santa Maria na taga-Betania. Sa pamamagitan ng pagpapahid ng mamahaling langis sa Kaniyang mga paa, inihayag ni Santa Maria na taga-Betania na tunay nga siyang nananalig at umaaasa sa Mahal na Poong Jesus Nazareno nang lubusan. 

Sa Unang Pagbasa, ipinakilala ng Panginoong Diyos ang ipinangakong Mesiyas. Ang ipinangakong Mesiyas ay kusang-loob Niyang ipagkakaloob sa lahat ng tao nang sa gayon ay maidulot at maipalaganap Niya ang tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula. Ipinakilala rin ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ang ipinangakong Mesiyas at Tagapagligtas bilang tanglaw at kaligtasan. Tinupad ng Panginoong Jesus Nazareno ang lahat ng mga pahayag na ito tungkol sa Kaniya nang dumating Siya sa mundo. 

Kusang-loob na dumating ang Nuestro Padre Jesus Nazareno upang idulot sa tanan ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng pagtubos sa atin. Gaya ni Santa Maria na taga-Betania, buksan natin ang ating mga sarili sa biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya at buong puso itong tanggapin.