SA PAMUMUHAY NANG BANAL AT PAYAK, NAHAHAYAG ANG TAOS-PUSONG PASIYANG MANALIG AT UMASA SA DIYOS

26 Hunyo 2025 

Paggunita kay San Josemaria Escriva de Balaguer, pari 

Huwebes ng Ika-12 Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Genesis 16, 1-12. 15-16 (o kaya: 16, 6b-12. 15-16)/Salmo 105/Mateo 7, 21-29 

Larawan: Oficina de Información de la Prelatura del Opus Dei en España, San Josemaría Escrivá, fundador del Opus Dei. 23 September 1966, 16:44:31. Prelatura de la Santa Cruz y Opus Dei (Flickr). CC BY-SA 2.0 (Attribution-ShareAlike 2.0 Generic). 

Mamuhay nang banal at payak. Ito ang layunin ng samahang tinatawag na Opus Dei, ang samahang itinatag ng Santong ginugunita ng Simbahan sa araw na ito na si San Josemaria Escriva de Balaguer. Hindi nababatay sa kalagayan o estado ng bawat isa sa atin sa lipunan ang pamumuhay nang banal. Anuman ang kalagayan o estado sa buhay ng bawat isa sa atin, maaari tayong makapamuhay nang banal at payak. Lagi tayong binibigyan ng pagkakataong mamuhay nang banal at payak. 

Sa Unang Pagbasa, inilahad ang salaysay ng pagsilang ng isa sa mga anak ng ama ng pananampalataya na walang iba kundi si Abraham na si Ismael. Tiyak na magtataka ang ilan sa ugnayan ng salaysay na itinampok at inilahad sa Unang Pagbasa sa Opus Dei o 'di kaya sa mga aral na nais isalungguhit ng tagapagtatag ng nasabing samahan na si San Josemaria Escriva. Katunayan, mismong si Sara ang naghikayat sa kaniyang kabiyak ng pusong si Abraham na sipingin ang kanilang aliping si Agar na taga-Ehipto upang matiyak na si Abraham ay magkakaroon nga ng anak. Saka lamang napuno ng inggit at selos si Sara nang magkaanak nga si Agar kay Abraham. Paano nga ba natin maiuugnay ito sa Opus Dei? Kung tutuusin, maaari itong ituring na isang iskandalo. Hindi biro ang iskandalong ito. 

Kahit sino pa tayo, anuman ang ating nakaraan o pinagmulan, maaari pa ring tahakin ng bawat isa sa atin ang landas ng kabanalan. Maaari pa rin nating tahakin sa bawat sandali ng ating payak na pamumuhay sa mundong ito ang landas ng kabanalan. Ang bawat oras at sandali ng pansamantala nating pamumuhay sa mundong ito ay mga pagkakataong ipinagkaloob ng Diyos sa atin upang tahakin ang landas ng kabanalan. Hindi ito para sa mga piling tao lamang. Bagkus, para ito sa ating lahat. 

Ito ang dahilan kung bakit hinikayat ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ang lahat na laging magpasalamat sa Panginoong Diyos. Dahil sa Kaniyang pag-ibig, kagandahang-loob, awa, habag, at kabutihan, tayong lahat ay Kaniyang binibigyan ng pagkakataong mamuhay nang banal at kalugud-lugod sa Kaniyang paningin. Kahit sa mga sandaling hindi natin akalain, ang bawat isa sa atin ay binibigyan ng Panginoong Diyos ng pagkakataon upang maging banal at kalugud-lugod sa Kaniyang paningin. Hindi hadlang ang estado, kalagayan, at posisyon sa buhay at lipunan. 

Ang Ebanghelyo ay tungkol sa taos-pusong pagtahak sa landas ng kabanalan. Buong linaw na isinalungguhit ng Mahal na Poong Jesus Nazareno ang tapat at taos-pusong pamumuhay nang banal at kalugud-lugod sa paningin ng Diyos. Hindi sapat ang mga salitang binibigkas ng ating mga labi. Bagkus, kinakailangan natin itong isabuhay sa bawat sandali ng ating pansamantalang paglalakbay sa daigdig. 

Upang maipahayag nating nananalig at umaasa tayo sa Diyos nang taos-puso, dapat nating pagsikapang hanapin ang kabanalan sa pang-araw-araw na pamumuhay. Ang kabanalan ay mahahanap natin sa kapayakan ng buhay. Hindi lamang mahahanap sa mga 'di pangkaraniwang bahagi at sandali ng buhay. Bagkus, mahahanap rin natin ang kabanalan sa mga payak at karaniwang sandali ng buhay. 

Wala tayong dahilan upang ang landas ng kabanalan ay hindi tahakin. Kung tunay at taos-puso nga tayong nananalig at umaaasa sa Diyos, ang Kaniyang mga utos at loobin ay lagi nating isasabuhay sa bawat sandali ng ating buhay sa daigdig. Huwag nating gawing dahilan ang ating kalagayan, posisyon, at estado sa buhay upang hindi mamuhay nang banal at kalugud-lugod sa paningin ng Diyos. Bilang mga Kristiyano, dapat mamuhay tayo nang banal at payak. 

ANG KABUTIHAN NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

24 Hunyo 2025 

Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni San Juan Bautista 

[Pagmimisa sa Araw]

Isaias 49, 1-6/Salmo 138/Mga Gawa 13, 22-26/Lucas 1, 57-66. 80 

Larawan: Antonio Palomino (1655–1726), San Juan Bautista, niño (c. 18th century). Museo del Prado. Current location: Museo de Zaragoza. Public Domain. 

Ang taunang pagdiriwang ng Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni San Juan Bautista na idinadaos taun-taon pagsapit ng ika-24 ng Hunyo ay nakatuon sa kabutihan ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoong Diyos. Ipinasiya ng Diyos na ibigay si San Juan Bautista na Kaniyang hinirang at itinalaga upang maging tagapaghanda ng daraanan ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno sa magkabiyak ng pusong sina Zacarias at Elisabet upang maging kanilang anak. Sa kabila ng katandaan ng magkabiyak ng pusong sina Zacarias at Elisabet noong mga sandaling yaon, ipinasiya pa rin ng Diyos na sa kanila ipagkaloob ang sanggol na si San Juan Bautista bilang kanilang anak. 

Sa Unang Pagbasa, isinentro ni Propeta Isaias ang kaniyang pahayag sa paghirang at pagtalaga ng Panginoong Diyos sa Kaniyang mga lingkod. Ang sambayanang hinirang at itinalaga Niya upang maging Kaniya na walang iba kundi ang Israel ay kabilang rito. Bago pa man isilang ang bawat isa sa daigdig na ito, alam na ng Diyos kung ano ang magiging misyon, tungkulin, gampanin, at papel ng tanan. Ibubunyag at ibibigay Niya ito sa bawat isa sa panahong Kaniyang itinakda. Nakasentro rin sa katotohanang ito ang mga salitang binigkas ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan. May mga plano ang Diyos para sa atin. Sa Ikalawang Pagbasa, nangaral si Apostol San Pablo tungkol sa misyon ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno, ang pinakadakilang biyayang ipinagkaloob ng Diyos sa lahat. Binanggit rin ni Apostol San Pablo ang misyon ng Kaniyang kamag-anak na walang iba kundi si San Juan Bautista na hinirang at itinalaga ng Amang nasa langit upang ihanda ang daraanan ng Kaniyang Bugtong na Anak na ibinigay naman Niya sa tanan bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos. Sa Ebanghelyo, ang salaysay ng pagsilang ni San Juan Bautista na hinirang at itinalaga upang maging tagapagpauna ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos ay itinampok at inilahad. Ang pagiging isang biyaya ng Diyos ni San Juan Bautista ay buong linaw na isinalungguhit. 

Dahil sa dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa ng Diyos, ipinagkaloob ang sanggol na si San Juan Bautista sa mag-asawang sina Zacarias at Elisabet upang maging kanilang anak. Kahit na napakatanda na sila sa mga sandaling yaon, ipinakita pa rin sa kanila ng Diyos ang Kaniyang kabutihan. Sa pamamagitan nito, buong linaw na inihayag ng Diyos na sa Kaniya dapat manalig at umasa ang lahat. 

HINIRANG AT ITINALAGA NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

23 Hunyo 2025 

Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni San Juan Bautista 

[Pagmimisa sa Bisperas] 

Jeremias 1, 4-10/Salmo 70/1 Pedro 1, 8-12/Lucas 1, 5-17 

Larawan: Anthony van Dyck (1599–1641), The Christ Child, Saint John and the Lamb (c. Between 1618 and 1620). Museo del Prado. Public Domain. 

Ang mga Pagbasa para sa Bisperas ng Dakilang Kapistahan ng Pagsilang ni San Juan Bautista ay nakatuon sa paghirang at pagtalaga ng Diyos sa Kaniyang mga tapat na lingkod. Dahil sa dakila Niyang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, ipinasiya ng Diyos na maipalaganap ng mga lingkod Niyang hinirang at itinalaga ang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Ito ang pangunahing misyon ng mga hinirang at itinalaga ng Diyos upang maging Kaniyang mga lingkod. 

Sa Unang Pagbasa, ibinahagi ng dakilang propetang si Isaias kung paano hinirang at itinalaga siya ng Panginoong Diyos sa kabila ng kaniyang kabataan. Bagamat bata pa lamang si Propeta Isaias, ang Panginoong Diyos ay naglaan ng isang misyon para sa kaniya. Alam na ng Panginoong Diyos bago pa isilang si Propeta Isaias kung ano ang papel at misyong ibibigay Niya kay Isaias. Nakatuon rin sa paksang ito ang mga salita ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan. Mayroong papel at misyong inilaan ang Diyos para sa atin. Katunayan, bago pa man tayo isilang sa daigdig, alam na ng Diyos kung ano ang misyong ibibigay Niya sa atin. 

Nakatuon rin sa paghirang at pagtalaga ng Diyos sa Kaniyang mga lingkod ang mga salitang binigkas ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan. Buong linaw na ipinahayag ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan ang kaniyang pasiyang manalig at umasa sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos nang taos-puso. Hindi siya pinabayaan at binigo ng Diyos kailanman. Dahil dito, ang taos-pusong pasiya ng mang-aawit sa Salmong Tugunan ay manalig at umasa sa Diyos. 

Buong linaw na inilarawan ng unang Santo Papa ng Simbahan na walang iba kundi si Apostol San Pedro sa kaniyang pangaral na inilahad sa Ikalawang Pagbasa ang dulot ng bukal ng tunay na pag-asa na si Jesus Nazareno sa tunay na Simbahang Kaniyang itinatag. Dahil sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi si Jesus Nazareno, puspos ng galak at pag-asa ang Simbahan. Sa gitna ng mga pagsubok, pag-uusig, at kagipitan sa buhay sa daigdig, ang Simbahan ay puspos pa rin ng galak at pag-asa dahil nananalig at umaaasa siya sa bukal ng tunay na pag-asa na si Jesus Nazareno. 

Inilahad sa Ebanghelyo ang salaysay ng pagpapakita ni Arkanghel San Gabriel sa ama ni San Juan Bautista na si Zacarias sa templo. Nagpakita si Arkanghel San Gabriel kay Zacarias sa templo upang ihatid ang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula sa langit sa pamamagitan ng paghatid ng isang napakagandang balita para sa kanilang dalawa ni Elisabet na kaniyang kabiyak ng puso. Hinirang at itinalaga sila ng Diyos upang maging mga magulang ng tagapagpauna ng Nuestro Padre Jesus Nazareno na walang iba kundi si San Juan Bautista. Sa kabila ng kanilang katandaan, sina Zacarias at Elisabet ay magiging mga magulang. Magkakaroon sila ng anak. Ang tungkulin ng magiging anak nina Zacarias at Elisabet na si San Juan Bautista ay mauna sa Nuestro Padre Jesus Nazareno, ang ipinangakong Mesiyas at Manunubos na kaloob ng Diyos sa tanan, upang ihanda ang Kaniyang daraanan.

Dahil sa dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa ng Diyos para sa tanan, hinirang at itinalaga Niya si San Juan Bautista upang ang daraanan ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay kaniyang maihanda. Sa pamamagitan ng taos-pusong pagtupad sa misyong ibinigay sa kaniya ng Diyos, ipinahayag ni San Juan Bautista na sa Diyos lamang nagmumula ang tunay na pag-asa. 

MAHABAGIN AT MAPAGMAHAL ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

22 Hunyo 2025 

Dakilang Kapistahan ng Kabanal-Banalang Katawan at Dugo ng Panginoon (K) 

Genesis 14, 18-20/Salmo 109/1 Corinto 11, 23-26/Lucas 9, 11b-17 

Larawan: Christ with bread and chalice (c. 19th century). Palácio do Correio Velho. Public Domain.

Araw-araw na dumarating sa ating piling ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno sa anyo ng tinapay at alak. Lagi itong nangyayari sa pagdiriwang ng Banal na Eukaristiya. Sa pagdating ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, ang bukal ng tunay na pag-asa, sa anyo ng tinapay at alak sa bawat pagdiriwang ng Banal na Eukaristiya, ipinagkakaloob Niya sa ating lahat ang dakilang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Ginagawa Niya ito dahil sa Kaniyang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. Ito ang buong kataimtimang tinatalakay, isinasalungguhit, at pinagninilayan ng Inang Simbahan sa pagdiriwang ng Dakilang Kapistahan ng Kabanal-Banalang Katawan at Dugo ng Panginoon. 

Sa Unang Pagbasa, ang ama ng pananampalataya na walang iba kundi si Abraham ay binasbasan ng dakilang hari at paring si Melquisedec. Nakasentro sa pagiging hari at paring walang hanggan at dakila ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi si Jesus Nazareno ang mga salita sa Salmong Tugunan. Katulad ni Melquisedec, walang hanggan at dakila ang pagkapari at pagkahari ni Jesus Nazareno. Inilahad sa pangaral ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa ang salaysay ng pagtatatag sa Banal na Eukaristiya, ang pinakadakilang Sakramento, noong gabi ng Huling Hapunan. Tampok ang salaysay ng pagpaparami ng tinapay at isda sa Ebanghelyo. Ang kagandahang-loob, pag-ibig, habag, at awa ng bukal ng tunay na pag-asa na si Jesus Nazareno ay ipinamalas Niya sa 5000 katao sa pamamagitan ng himalang ito. 

Laging dumarating ang Poong Jesus Nazareno sa anyo ng tinapay at alak sa tuwing ipinagdiriwang ang Sakramento ng Banal na Eukaristiya upang idulot sa ating lahat ang tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. Hindi Siya napilitang gawin ito. Bukal sa Kaniyang puso at loobin ang Kaniyang pasiyang dumating sa ating piling sa bawat pagkakataong ipinagdiriwang ang Sakramento ng Banal na Eukaristiya na kilala rin natin bilang Misa. Tunay nga tayong iniibig, kinaaawaan, at kinahahabagan ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno. Dahil dito, ang Sakramento ng Banal na Eukaristiya o Misa, na palagi nating ipinagdiriwang bilang Simbahan nang buong kasagraduhan, ay Sakramento ng kagandahang-loob, habag, pag-ibig, at awa ng Panginoon.

Dahil sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, ipinasiya ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno na itatag ang Banal na Eukaristiya upang sa pamamagitan ng Sakramentong ito ay dumating Siya sa piling natin sa anyo ng tinapay at alak. Layunin Niyang idulot sa ating lahat na taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula. 

UMAAASA SA DIYOS SA GITNA NG MGA PAGSUBOK SA BUHAY

20 Hunyo 2025 

Biyernes ng Ika-11 Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

2 Corinto 11, 18. 21b-30/Salmo 33/Mateo 6, 19-23 

Larawan: Rembrandt (1606–1669), The Apostle Paul in Prison (c. 1627). Staatsgalerie Stuttgart. © José Luiz Bernardes Ribeiro / CC BY-SA 4.0

Hindi madaling umasa sa Diyos. Tiyak na nababatid natin kung gaano kahirap umasa sa Diyos sa bawat sandali ng ating buhay. Mayroong mga pagkakataon sa buhay sa lupa kung kailan ang bawat isa sa atin ay mahihirapan umasa sa Diyos dulot ng mga kagipitan at pagsubok. Dahil sa mga sari-saring kagipitan at pagsubok sa buhay, ang bawat isa sa atin ay tiyak na nahihirapang panindigan ang pasiyang umasa sa Diyos. Napapatanong tayo sa Diyos kung bakit ganoon na lamang ang nangyayari sa bawat isa sa atin gayong ipinasiya nating umasa sa Kaniya nang taos-puso. 

Sa Unang Pagbasa, ibinahagi ni Apostol San Pablo ang kaniyang mga naranasan sa mga lugar na kaniyang pinuntahan bilang apostol at misyonero ni Kristo. Buong linaw na inilarawan ni Apostol San Pablo sa pamamagitan nito kung gaano kahirap maging apostol at misyonero ni Kristo. Kahit na si Apostol San Pablo ay tumutungo sa mga lugar na yaon upang magpatotoo at sumaksi sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi si Kristo, hindi siya naging ligtas mula sa mga pag-uusig at kalupitan. 

Bagamat nakaranas ng maraming pagsubok, kalupitan, at pag-uusig ang apostol at misyonerong si Apostol San Pablo sa bawat sandali ng kaniyang pagmimisyon, gaya ng kaniyang inilarawan sa Unang Pagbasa nang buong linaw, ipinasiya pa rin niyang umasa sa Diyos nang taos-puso. Kahit na napakahirap itong gawin dulot ng kaniyang sitwasyon, umasa pa rin siya sa Diyos nang taos-puso. Ang dahilan kung bakit ito ay kaniyang ipinasiyang gawin ay buong linaw na inilarawan sa Salmong Tugunan. Ito ang dahilan kung bakit ipinasiya pa rin niyang manalig at umasa sa Diyos. 

Inihayag ng Poong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo na dapat nating asamin ang langit bilang Kaniyang mga tagasunod at saksi. Hindi natin dapat asamin ang mga bagay sa lupa na mawawala rin pagdating ng araw. Pansamantala lamang ang mga bagay na makikita natin sa lupa. Walang hanggan ang langit. Dahil dito, dapat nating isabuhay ang ating pasiyang manalig at umasa sa Kaniya na Siyang bukal ng tunay na pag-asa sa bawat sandali ng ating buhay. 

Ang lahat ng mga banal sa langit ay nakaranas ng mga kalupitan, pagsubok, at pag-uusig sa buhay. Subalit, para sa kanila, hindi naging dahilan ang mga ito upang huwag manalig at umasa sa Diyos. Ipinasiya pa rin nilang manalig at umasa sa Panginoon sa bawat sandali ng kanilang buhay sa lupa, gaano mang kahirap gawin ito. Hanggang sa huling sandali ng kanilang buhay sa lupa, isinabuhay nila ang pasiya nilang ito. 

INANG UMAAASA SA DIYOS

9 Hunyo 2025 

Paggunita sa Mahal na Birheng Mariang Ina ng Sambayanan 

Genesis 3, 9-15. 20 (o kaya: Mga Gawa 1, 12-14)/Judith 13/Juan 19, 25-34 

Larawan: Colijn de Coter (fl. 1493–1506), Descent of the Holy Spirit (detail) (c. 1500). National Museum in Warsaw. Public Domain.

Ang Lunes kasunod ng Linggo ng Pentekostes ay inilaan ng Inang Simbahan para sa pagdiriwang ng Paggunita sa Mahal na Birheng Mariang Ina ng Sambayanan. Sa araw na ito, ang Inang Simbahan ay buong pusong nagpapasalamat sa Panginoong Diyos dahil ipinasiya Niyang ipagkaloob sa atin ang Mahal na Birheng Maria upang maging Ina ng sambayanang Kristiyano. Dahil sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, ipinagkaloob ng Diyos ang Mahal na Birheng Maria sa Simbahan upang maging kaniya ring Ina. 

Inilarawan sa tampok na salaysay sa Ebanghelyo para sa araw na ito kung paanong naging Ina ng Simbahan ang Mahal na Birheng Maria. Habang nakabayubay sa Krus bilang dakilang hain para sa ikapagpapatawad ng mga kasalanan, ipinagkatiwala ng Poong Jesus Nazareno ang Mahal na Birheng Maria at ang Kaniyang minamahal na alagad na si Apostol San Juan sa pangangalaga ng isa't isa. Sa pamamagitan nito, ang Mahal na Birheng Maria ay ipinagkaloob ng Poong Jesus Nazareno sa Simbahan na kinatawan noon ng minamahal na alagad na si Apostol San Juan. 

Katulad ng pasiya ng Diyos na ipagkaloob sa sangkatauhan ang Kaniyang Bugtong na Anak na naging Anak rin ng Mahal na Birheng Maria na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos, gaya ng inihayag Niya nang buong linaw sa huling bahagi ng tampok na salaysay sa Unang Pagbasa, gayon din naman, ipinasiya rin ng Diyos na ipagkaloob sa Simbahan ang babaeng hinirang at itinalaga upang maging Ina ni Kristo na walang iba kundi ang Mahal na Birheng Maria upang maging Ina ng Simbahan. 

Bilang Ina, tinuturuan tayo ng Mahal na Birheng Maria na umasa sa Diyos nang taos-puso. Lagi niyang ipinasiyang manalig at umasa sa Diyos. Kahit na tungkol sa isang dakilang babae sa Lumang Tipan na walang iba kundi ang pumaslang sa Holofernes na si Judith ang mga salita sa Salmong Tugunan, makikita rin ang bawat katangiang inihayag sa mga taludtod sa Salmong Tugunan sa Mahal na Birheng Maria. Nanalig at umasa siya sa Diyos. Lagi ring binuksan ng Mahal na Birheng Maria ang buo niyang sarili sa Diyos na pinagpala siya nang lubusan. Ang babaeng bukod na pinagpala sa lahat ng kababaihan sa kasayasayan ng daigdig ay laging nanalig at umasa sa Diyos. 

Sa alternatibong Unang Pagbasa, nanalangin ang Mahal na Inang si Mariang Birhen kasama ang mga apostol matapos ang Pag-Akyat sa Langit ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Hindi niya pinabayaan ang sambayanang Kristiyano. Laging sinamahan at ginabayan ng Mahal na Inang si Mariang Birhen ang sambayanang Kristiyano. Bilang Ina ng Simbahan, lagi niyang itinuturo sa atin na manalig at umasa sa Diyos. 

Dahil sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa, ibinigay sa atin ng Diyos ang babaeng bukod Niyang pinagpala sa lahat ng mga babae na walang iba kundi ang Mahal na Birheng Maria upang maging atin ring Ina. Bilang atin ring Ina, lagi niyang itinuturo at ipinapaalala sa atin na lagi tayong manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. 

PABATID

Ang Lunes na Kasunod ng Pentekostes (9 Hunyo 2025) ay inilaan para sa Paggunita sa Mahal na Birheng Maria, Ina ng Simbahan. Subalit, nakalimutan po ng inyong abang lingkod na magsulat nito. Dahil po dito, ang pagninilay na ibabahagi bukas ay para sa nasabing liturhikal na pagdiriwang para sa nasabing petsa. Maraming salamat po.