PAGHAHANDA PARA SA PANGINOON

1 Disyembre 2019 

Unang Linggo sa Panahon ng Pagdating ng Panginoon (A) 

Isaias 2, 1-5/Salmo 121/Roma 13, 11-14a/Mateo 24, 37-44 

Binubuksan ng Simbahan ang isang panibagong taon sa pamamagitan ng pagpasok sa panahon ng Adbiyento. Ang panahong ito ay kilala rin bilang Panahon ng Pagdating ng Panginoon. Ang panahong ito ay inilalaan sa paghahanda ng mga sarili natin para sa pagdating ni Kristo. 

Katunayan, dalawa ang ating pinaghahandaan at pinananabikan sa panahong ito ng Adbiyento. Ang una ay ang pagdiriwang ng Pasko ng Pagsilang ng Panginoong Hesukristo na ipinagdiriwang tuwing ika-25 ng Disyembre at ang pangalawa naman ay ang Kanyang Muling Pagbalik sa wakas ng panahon bilang Dakilang Hukom ng mga nangabuhay at nangamatay na tao.

Ano naman ang gagawin ng Panginoon sa Kanyang pagdating? Ano ang Kanyang hatid sa bawat isa sa Kanyang pagdating? Ang paksang ito ay tinalakay sa Unang Pagbasa at Ikalawang Pagbasa. Sa Unang Pagbasa, inihayag na kapayapaan ang iiral sa pagdating ng Panginoon (2, 4). Batay ito sa pangitain ni propeta Isaias tungkol sa Juda at Herusalem. Kapayapaan ang ihahatid ng Panginoon sa lahat sa Kanyang pagdating. Kaya nga, Siya'y tinawag na "Prinsipe ng Kapayapaan" (Isaias 9, 6). Sa Ikalawang Pagbasa, inihayag ni Apostol San Pablo na kaligtasan ang dala ng Panginoon sa muli Niyang pagbalik (13, 12). Sino ang mga makikinabang sa biyayang ito na kaloob ni Kristo? Ang mga mananatiling tapat sa Kanya hanggang wakas. Bagamat nais ni Kristo na tubusin ang lahat, tanging ang mga nagpasiyang maging tapat sa Kanya hanggang sa huli ang maliligtas. 

Subalit, walang sinuman ang nakakaalam kung kailan babalik ang Panginoon. Ang araw kung kailan magaganap ang muling pagbalik ni Kristo bilang Hukom ay isang napakalaking lihim sa mga isipan ng bawat tao. Iyan ang ipinahiwatig sa Ikalawang Pagbasa at Ebanghelyo. Sa Ikalawang Pagbasa, inihayag ni Apostol San Pablo na malapit nang bumalik ang Panginoon (13, 12). Subalit, walang binanggit na petsa si Apostol San Pablo. Hindi niya sinabi kung kailan nga ba talaga mangyayari ang lahat ng mga nasabing pangyayari. Sa Ebanghelyo, inihayag ni Hesus na ang muli Niyang pagdating sa katapusan ng panahon ay magiging katulad ng pagdating ng matinding baha noong panahon ni Noe (24, 37). Darating Siya sa panahong hindi inaasahan ng lahat. Babalik Siyang muli ng biglaan. 

Kaya naman, napapanahon ang paalala ng Panginoong Hesukristo sa Ebanghelyo - maging handa sa lahat ng oras. Laging maging handa. Ang paalalang ito ni Hesus ay ipinarating rin ni Apostol San Pablo sa pambungad ng Ikalawang Pagbasa kung saan sinabi niyang "panahon na upang gumising sa pagkatulog" (13, 11). Dapat tayong maging handa sa lahat ng oras. Paano natin maihahanda ang mga sarili natin para sa maluwalhating pagdating ng Panginoon? Inilarawan ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa kung paano natin ito magagawa. Sinabi niyang dapat mamuhay tayo nang marangal, talikuran ang makasalanang pamumuhay, at isentro ang ating buhay kay Kristo. Pahintulutan natin ang Panginoong Hesus na maging hari ng ating buhay. Iyan ang ating magagawa upang maging marapat tayong sumalubong sa Panginoong Hesukristo sa Kanyang pagdating. Kapag iyan ay ating ginawa, tayong lahat ay gagantimpalaan ng Panginoon.

Sa panahong ito ng Adbiyento, may isang panawagan ang Simbahan para sa bawat isa sa atin. Malapit nang dumating ang Panginoon. Kaya naman, nararapat lamang na ihanda natin ang ating mga sarili para sa Kanyang pagdating. Kung tunay tayong matapat sa Panginoon, igugugol natin ang oras na ibinibigay sa atin, lalung-lalo na ngayong panahon ng Adbiyento, sa paghahanda ng ating mga sarili para sa Kanyang pagdating. Habang tayo'y nananabik para sa Kanyang pagdating, hindi tayo magtutunganga lamang. Hindi tayo magiging tamad. Bagkus, ihahanda natin ang ating mga sarili para sa pagdating ng Panginoon. 

Ang panawagan ng Simbahan ngayong panahon ng Adbiyento - nalalapit na ang pagdating ng Panginoon. Bilang tugon sa panawagang ito ng Simbahan, ihanda natin ang ating mga sarili upang ang Panginoon ay ating salubungin nang buong tuwa't galak sa Kanyang pagdating. 

TUNAY TAYONG INIIBIG NI KRISTONG HARI

24 Nobyembre 2019 

Dakilang Kapistahan ng Pagkahari ng Panginoong Hesukristo sa Sanlibutan (K) 

2 Samuel 5, 1-3/Salmo 121/Colosas 1, 12-20/Lucas 23, 35-43 

Sa Unang Pagbasa, si David ay kinilala ng mga Israelita bilang kanilang hari. Siya'y binuhusan ng langis bilang pagkilala sa kanya. Kinilala nila ang hinirang ng Diyos upang maging hari ng Israel. Tinanggap ng lahat ng mga angkan ng bayang Israel si David bilang kanilang hari. Buong galak nilang kinilala at tinanggap si David bilang kanilang hari. Buong galak silang nagpasalamat sa Diyos dahil si David ay Kanyang ipinagkaloob sa kanila upang maging kanilang hari. 

Subalit, ang kabaligtaran nito ay nasaksihan sa Ebanghelyo. Kung ang mga tao ay masayang nagbunyi at nagalak sa kanilang pagtanggap at pagkilala sa hinirang ng Diyos upang maging hari ng kanilang bayan sa Unang Pagbasa, ginawa nila ang kabaligtaran nito sa Ebanghelyo. Ipinakita nila ang kanilang pagkamuhi para sa hinirang ng Diyos. Ang ipinangakong Mesiyas na si Hesus, ang hinirang ng Diyos upang iligtas ang tanan, ay buong kamuhiang nilait at kinutya ng mga pinuno ng bayan at pati na rin ng mga tao na naroon sa Kalbaryo. Walang tigil ang panlalait at pangungutya na ginawa ng mga tao laban sa Panginoong Hesukristo habang Siya'y nakabayubay sa krus. 

Anong uri ng hari si Hesus? Bakit hinayaan na lamang Niya ang mga tao na Siya'y laitin at kutyain nang gayon na lamang? Hindi ba higit na dakila si Hesus kaysa kay Haring David? Hindi ba si Kristo ang Hari ng mga Hari? Hindi ba Siya lamang ang nag-iisang hari? Hindi ba Siya ang Anak ng Diyos? Hindi ba Siya ang Pangalawang Persona ng Banal na Santatlo? Hindi ba Siya ang Diyos? Bakit wala Siyang ginawa upang ipagtanggol ang Kanyang sarili? Bakit hindi ipinakita ni Kristo ang Kanyang kapangyarihan bilang Diyos? Parang hindi naman Siya Diyos kung umasta. Wala Siyang ginawa upang ipagtanggol o iligtas ang Kanyang sarili. Kung ang bawat isa'y hindi mga Kristiyano, iisipin nating isa Siyang manloloko o sinungaling. Bakit nga ba walang ginawa ang Panginoong Hesus? 

Ang dahilan kung bakit walang ginawa ang Panginoong Hesukristo habang Siya'y nakabayubay sa krus ay inilarawan ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa. Sa pamamagitan ng Kanyang Bugtong na Anak na si Kristo Hesus, ang sangkatauhan ay iniligtas ng Diyos. Niloob ng Diyos na iligtas ng Kanyang Bugtong na Anak ang sangkatauhan. Niloob ng Diyos na mapatawad ang mga kasalanan ng lahat ng tao. Dahil hinangad ng Diyos na maligtas ang sangkatauhan at mapatawad ang kanilang mga kasalanan, ipinagkaloob Niya si Kristo upang maging Tagapagligtas ng tanan. Sa pamamagitan nito, ipinakita ng Diyos ang Kanyang pag-ibig para sa lahat. 

Iyan ang aral ng Dakilang Kapistahang ipinagdiriwang sa araw na ito. Si Kristong ating Hari ay puno ng pag-ibig para sa ating lahat. Iyan ang dahilan kung bakit Siya pumarito sa daigdig upang tubusin ang lahat sa pamamagitan ng Kanyang krus at Muling Pagkabuhay. Katulad ng salaring nagtika sa huling sandali ng kanyang buhay na si Dimas sa Ebanghelyo, imulat natin ang ating mga mata sa pag-ibig ni Hesus, ang tunay na Hari ng lahat. 

Mapalad tayong lahat sapagkat ang Hari natin ay tunay na mapagmahal. Ang pag-ibig ni Kristong Hari para sa atin ay tunay at walang hanggan. Pinatunayan Niya ito sa Kalbaryo. Kahit hindi Niya kinailangang maghain ng sarili sa krus para sa ating kaligtasan, pinili pa rin Niya itong gawin alang-alang sa atin. Tayong lahat ay tunay na mapalad sapagkat tunay tayong iniibig ni Kristong Hari. 

GANTIMPALA PARA SA MGA TAPAT

17 Nobyembre 2019 

Ika-33 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Malakias 3, 19-20a/Salmo 97/2 Tesalonica 3, 7-12/Lucas 21, 5-19 

Isang paksa lamang ang tinalakay sa Unang Pagbasa at Ebanghelyo. Sinu-sino ang mga ililigtas ng Panginoon sa katapusan ng panahon? Paano natin matatamo ang pagtubos ng Diyos sa wakas ng panahon? Ano ang kahihitnan natin sa katapusan? 

Sa Unang Pagbasa, inilahad ni propeta Malakias ang isang pahayag mula sa Diyos tungkol sa Kanyang gagawin sa araw na Kanyang itinakda. Inihayag ng Panginoong Diyos na ililigtas Niya ang lahat ng mga nagpasiyang manatiling tapat sa Kanya at parurusahan naman ang lahat ng mga palalo't masasama sa araw na iyon. Iyon din ang nais iparating ng Panginoong Hesus sa Ebanghelyo. Sabi ni Hesus na ang lahat ng mga mananatiling tapat sa Kanya sa kabila ng mga pag-uusig ay makatatamo ng buhay na walang hanggan. Iyan ang Kanyang gantimpala sa lahat ng mga pumiling mananatiling tapat sa Kanya hanggang sa huli. 

Ang pananatiling tapat sa Panginoon hanggang sa huli ay mahirap gawin. Kung tutuusin, wala namang sinabi si Kristo na magiging maginhawa ang buhay ng lahat ng mga tapat sa Kanya. Hindi naman Niya ipinangakong magiging ligtas mula sa lahat ng mga pagsubok at tukso sa daigdig ang lahat ng mga mananatiling tapat sa Kanya hanggang sa katapusan. Katunayan, ipinahiwatig ng Panginoong Hesukristo sa Ebanghelyo na maraming pagsubok, tukso, at pag-uusig na titiisin ng lahat ng mga mananatiling tapat sa Kanya. Maski nga Siya, hindi naging ligtas mula sa mga pag-uusig at mga pang-aakit ng tukso. Kung Siya nga, hindi naging ligtas mula sa iba't ibang mga pag-uusig, tukso, at pagsubok sa buhay, ano pa kaya tayo? Tandaan, bukal ng kabanalan si Kristo. Pero, hindi Siya ligtas mula sa mga ito noong Siya'y dumating sa lupa upang iligtas ang sangkatauhan.

Mahirap talaga maging tapat sa Panginoon hanggang sa huli. Hindi biro iyon. Ang pagiging tapat sa Panginoon ay may kalakip na mga pagsubok. Susubukan ang ating katapatan at pananalig sa Kanya. Tayong lahat ay makakaranas ng pag-uusig. Tayong lahat ay tutuksuhin. Tayong lahat ay makakaranas ng mga pagsubok. Ang dami nating pagdadaanan. Subalit, kung pipiliin natin maging tapat sa Panginoon hanggang sa huli, tayong lahat ay Kanyang gagantimpalaan. 

Paano naman natin maipapahayag ang ating katapatan sa Diyos? Ano ang mga katangian ng mga tunay na matapat sa Diyos? Inilarawan ni Apostol San Pablo ang mga ito sa Ikalawang Pagbasa. Sabi ni Apostol San Pablo na ang tunay na matapat sa Diyos ay masipag at matuwid. Kung tunay tayong matapat sa Diyos, kailangan natin piliin kung ano ang matuwid at maging masipag. Piliin ang kabutihan sa bawat sandali ng ating paglalakbay dito sa daigdig at huwag maging tamad. Katunayan, ginamit ni Apostol San Pablo ang paghahanap-buhay upang ilarawan ang kahalagahan ng kasipagan. Kung tamad tayo sa paghahanap-buhay o kaya sa pagtupad ng mga pang-araw-araw na gawain, ano pa kaya pagdating sa ating espirituwal na pamumuhay? Walang banal na tamad. Kung tamad tayong gumawa ng mabuti, paano nating masasabing tapat tayo sa Panginoong Diyos? 

Kaya naman, kung tunay tayong matapat sa Diyos, pipiliin natin maging masipag at matuwid. Pipiliin nating gumawa ng mabuti sa lahat ng oras, kahit na masama ang ginagawa laban sa atin. Ang paggawa ng mabuti sa lahat ng oras ay kalugud-lugod sa paningin ng Diyos. Kung iyan ay ating gagawin hanggang sa huli, tayong lahat ay ililigtas ng Diyos mula sa walang hanggang kaparusahan sa impyerno. Tayong lahat ay pagkakalooban ng buhay na walang hanggan sa Kanyang piling sa lahat. 

IPANATAG ANG LOOB AT UMASA SA DIYOS

10 Nobyembre 2019 

Ika-32 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

2 Macabeo 7, 1-2. 9-14/Salmo 16/2 Tesalonica 2, 16-3, 5/Lucas 20, 27-38 (o kaya: 20, 27. 34-38) 

"Aliwin nawa kayo ng ating Panginoong Hesukristo at ng ating Diyos at Ama na umibig sa atin at sa Kanyang habag ay nagbigay sa atin ng walang pagbabagong lakas ng loob at matibay na pag-asa" (2, 16). Sinimulan ni Apostol San Pablo ang kanyang pangaral sa Ikalawang Pagbasa sa pamamagitan ng mga salitang ito. Ang mga salitang ito ni Apostol San Pablo ay nagbibigay ng kapanatagan ng loob sa bawat isa. Ipinaliwanag rin ni Apostol San Pablo sa mga salitang ito ang kung bakit dapat tayo umasa sa Diyos. Angkop na angkop ang mga salitang ito ni Apostol San Pablo sapagkat ipinapaliwanag sa Unang Pagbasa at Ebanghelyo kung bakit dapat nating ipanatag ang ating mga loob. 

Tinalakay sa Unang Pagbasa at Ebanghelyo ang muling pagkabuhay ng mga yumao. Ang muling pagkabuhay ng mga yumao ay ating sinasampalatayanan bilang mga Katoliko. Tayong lahat na kabilang sa tunay na Simbahang itinatag ni Kristo dito sa daigdig ay naniniwalang muling mabubuhay ang mga patay sa huling araw. Hindi man natin alam kung kailan ang huling araw, naniniwala tayong mangyayari ito. At buong pananalig at pag-asa nating pinanabikan ang araw na iyon. 

Sa Unang Pagbasa, buong katatagan ng loob na inihayag ng mga binatang lalaki ang kanilang pananalig sa muling pagkabuhay ng mga yumao bago silang ipapatay ng hari kasama ang kanilang ina. Mahaba ang salaysay na ito dahil pito silang magkapatid na pinatay kasama ang kanilang ina. Kaya, ilang bahagi lamang nito ang itinampok dahil iyon ang sinapit nila. Sa Ebanghelyo, sinagot ni Hesus ang tanong ng mga Saduseo tungkol sa muling pagkabuhay ng mga yumao. Inihayag ng Panginoong Hesus na "ang Diyos ay Diyos ng mga buhay at hindi ng mga patay" (20, 38). Kung tutuusin, ang Diyos mismo ang bukal ng buhay. Kaya, tayong lahat ay nabubuhay nang pansamantala dito sa daigdig dahil sa biyaya ng buhay na ipinahiram sa atin ng Diyos. Subalit, hindi nagtatapos ang buhay sa ating pagpanaw sa daigdig na ito. Mayroong kabilang buhay at mayroon ring muling pagkabuhay ng mga patay sa huling araw. Ito'y patunay lamang na ang Maykapal ay Diyos ng mga buhay. Siya'y bukal ng buhay, hindi ng kamatayan. 

Bilang tao, tayong lahat ay natatakot sa kamatayan. Natatakot tayong lumisan sa daigdig na ito. Bagamat alam natin na tayong lahat ay papanaw balang araw, hindi natin maiwasang matakot kapag iyon ay ating inisip. Ayaw nating isipin na tayong lahat ay mamamatay balang araw. Natatakot tayong mamatay. Subalit, hindi natin matatakasan ang kamatayan. Iyan ang katotohanan. Mamamatay rin tayo balang araw. Kailan? Ang Diyos lamang ang nakakaalam.

Pansamantala lamang ang buhay dito sa daigdig. Subalit, huwag nating isipin na iyon ay ang katapusan. Lagi nating tandaan na ang Panginoong Diyos ay Diyos ng mga buhay. Hindi nagtatapos ang lahat para sa bawat isa sa atin sa ating pagpanaw sa daigdig na ito. Tayong lahat ay bibigyan ng buhay ng Diyos sa kabila dahil Siya ang Diyos ng mga buhay. Ipagkakaloob ng Diyos sa bawat isa ang buhay na walang hanggan sa ating lahat kung pipiliin natin ang kabanalan habang ang bawat isa'y namumuhay at naglalakbay sa daigdig na ito. 

Habang tayo'y naglalakbay sa daigdig na ito, ipanatag natin ang ating loob at umasa sa Diyos. Ang Diyos ay Diyos ng mga buhay. Ang Diyos ay ang bukal ng buhay. Ang bawat isa sa atin ay bibigyan Niya ng buhay na walang hanggan sa paglisan natin sa daigdig na ito. 

TAHANAN NG DIYOS

9 Nobyembre 2019 

Kapistahan ng Pagtatalaga sa Palasyong Simbahan sa Laterano, Roma 

Ezekiel 47, 1-2. 8-9. 12/Salmo 45/1 Corinto 3, 9k-11. 16-17/Juan 2, 13-22 

Sabi ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa na ang bawat isa sa atin ay templo ng Diyos (3, 17). Dahil tayo ang templo ng Diyos, sa atin Siyang nananahan. Tayong lahat ay pinili ng Panginoon upang maging Kanyang pananahanan. Pinili Niyang manahan sa atin. Kaya naman, tayo ay sagrado. Banal ang bawat isa sa atin dahil ang Diyos na Siyang bukal ng kabanalan ay nananahan sa atin. Kaya naman, ang bawat isa sa atin ay mga daluyan ng awa ng Diyos. Tulad ng templong nakita ni propeta Ezekiel sa Unang Pagbasa kung saan dumaloy ang tubig mula roon, bilang templo ng Diyos, tayong lahat ay nagsisilbing daluyan ng Kanyang awa. 

Subalit, ang problema, lahat tayo ay nagkakasala. Bilang tao, hindi tayo banal sa lahat ng oras. Paulit-ulit nating dinudungisan ang ating mga sarili sa pamamagitan ng paggawa ng mga kasalanan laban sa Diyos. Katunayan, hindi natin mabibilang kung ilang ulit tayong nagkasala laban sa Diyos. Ilang ulit nating dinudumihan ang tahanan ng Diyos. Tayong lahat ay banal dahil ang Panginoon ay nananahan sa bawat isa sa atin atin, subalit, gumagawa tayo ng kasalanan. 

Kaya naman, inihayag ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa sa pinakahuling bahagi ng Ikalawang Pagbasa na ang mga magwawasak ng templo ng Panginoon ay parurusahan. Paano natin winawasak ang templo ng Panginoon? Sa pamamagitan ng ating mga kasalanan. Kapag gumagawa tayo ng kasalanan, nilalapastangan natin ang Diyos na nananahan sa atin. Iyan ang dahilan kung bakit si Hesus ay nagalit sa tampok na salaysay sa Ebanghelyo. Nakita ni Kristo sa Ebanghelyo kung paanong hindi na pinahalagahan ang presensya ng Diyos. Ipinagpalit ang Diyos sa pera. Ang Diyos ay hindi na naging prioridad ng mga tao. 

Ano naman ang kailangan nating gawin bilang mga templo ng Diyos? Kailangan nating talikuran at itakwil ang kasalanan. Kailangan nating magbalik-loob sa Diyos. Kailangan nating magpalinis sa Diyos. Linisin natin ang ating mga sarili. At higit sa lahat, tahakin natin ang landas ng kabanalan. Isentro natin ang ating buhay sa Diyos. Piliin natin ang kabanalan. Magpakabanal sapagkat ang Diyos na nananahan sa bawat isa sa atin ay puspos ng kabanalan. 

Ang Espiritu Santo ay nananahan sa bawat isa sa atin. Tayong lahat ay mga templo ng Diyos. Kaya naman, gawin natin ang nararapat. Piliin natin ang kabanalan. Ang kasalanan ay dapat nating pagsisihan at talikdan. Magpakabanal tayo dahil hindi tayo nilikha ng Diyos upang mamuhay para sa ating mga sarili. Bagkus, ang bawat isa sa atin ay nilikha ng Diyos para sa Kanya. Kaya, italaga natin ang ating mga sarili sa Kanya na nagpasiyang manahan sa atin. 

AWA AT KAGANDAHANG-LOOB

3 Nobyembre 2019 

Ika-31 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Karunungan 11, 22-12, 2/Salmo 144/2 Tesalonica 1, 11-2, 2/Lucas 19, 1-10 

Winika ni Hesus sa wakas ng Ebanghelyo na Siya'y naparito para "hanapin at iligtas ang naligaw" (19, 10). Sa pamamagitan ng pagtupad sa misyong ito, ipinamalas ni Hesus ang Kanyang awa. Iyon lamang ang kaisa-isang dahilan ni Kristo. Hindi Siya pumarito upang mamasyal at magpakasarap. Bagkus, Siya'y dumating sa daigdig upang iligtas ang sangkatauhang nalugmok sa kasalanan. 

Kung tutuusin, hindi naman kinailangan gawin iyon ni Kristo. Sino ba naman tayo para iligtas ni Kristo? Hindi naman tayo karapat-dapat na iligtas ni Kristo dahil ang bawat isa sa atin ay mga makasalanan. Bilang mga makasalanan, likas sa atin na gumawa ng masama. Tayong lahat ay mga abang makasalanan na hindi karapat-dapat sa awa at habag ng Panginoon dahil paulit-ulit naman tayong magkakasala laban sa Kanya. Subalit, sa kabila nito, ipinasiya pa rin ng Panginoon na ipakita sa atin ang Kanyang awa sa pamamagitan ng pagtubos sa atin. Tunay ngang kahanga-hanga at dakila ang awang ito ng Panginoon. 

Naranasan ni Zakeo sa Ebanghelyo ang awa ng Diyos na pumupukaw sa puso ng bawat isa na magbalik-loob. Kaya naman, sa huling bahagi ng tampok na salaysay sa Ebanghelyo, ipinasiya niyang huwag nang bumalik sa dating pamumuhay bilang isang publikano. Mula noong siya'y dalawin ng Panginoong Hesukristo sa kanyang pamamahay, ibang-iba na siya. Nang siya'y dalawin ng Panginoong Hesukristo, ang awa ng Diyos ay naranasan ni Zakeo. At ang awang ito ng Panginoon ay kanyang tinanggap. Iyan ang dahilan kung bakit hindi na katulad ng dati si Zakeo. 

Sabi sa Unang Pagbasa na ang Diyos ay mahabagin at mapagpatawad sa lahat. Ang habag ng Diyos ay pinagtuunan rin ng pansin ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa. Sabi ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa na pararangalan ng Diyos ang sinumang nagpaparangal sa Kanya. Iyan ay dahil sa Kanyang kagandahang-loob (1, 12). Iyan ang Diyos, Ang Diyos ay maawain at nagmamagandang-loob. Sabi nga sa Banal na Kasulatan na walang kupas ang Kanyang awa (Salmo 100, 5). 

Mapalad tayong lahat sapagkat tunay ang awa at kagandahang-loob ng Diyos. Hindi isang guni-guni o kathang-isip lamang ang habag at kagandahang-loob ng Diyos. Bagkus, ito ay tunay at totoo. Iyan ang dahilan kung bakit pumarito si Kristo sa daigdig. Iyan ang dahilan kung bakit Niya ipinasiyang tubusin ang sangkatauhan. Sa pamamagitan ng pagtubos ng Panginoong Hesus sa lahat, ipinamalas Niya ang awa at kagandahang-loob ng Diyos.