PAGDAKILA SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

28 Nobyembre 2025 

Biyernes ng Ika-34 o Huling Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Daniel 7, 2-14/Daniel 3/Lucas 21, 19-33

Larawan: Pieter Huys (circa 1519–circa 1581), The Last Judgment (c. Between circa 1555 and circa 1560). Walters Art Museum. Public Domain. 

Nakasentro sa mga kaganapan sa wakas ng panahon ang mga Pagbasa. Sa wakas ng panahon, darating muli ang Poong Jesus Nazareno bilang Hari at Hukom. Katulad ng una Niyang pagdating sa sansinukob bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos na magdudulot ng pag-asa sa lahat ng tao sa pamamagitan ng Kaniyang Krus na Banal at Muling Pagkabuhay, darating Siya muli upang magdulot muli ng pag-asa. Hindi ito katulad ng pag-asang dulot ng daigdig. Ang pag-asang kaloob ng tunay na Hari na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno ay ang tunay na pag-asa. 

Sa Unang Pagbasa, namalas ni Propeta Daniel ang kaningningan at kaluwalhatian ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoon sa isang pangitain. Sa Ebanghelyo, isinentro ng Panginoong Jesus Nazareno ang Kaniyang pangaral sa mga magaganap sa wakas ng panahon. Sa pamamagitan ng talinghaga tungkol sa isang puno ng igos at iba pang mga punongkahoy, inilarawan Niya nang buong linaw kung ano ang mga magaganap sa Kaniyang muling pagdating. 

Bilang paghahanda para sa Kaniyang pagdating, inanyayahan ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ang lahat na dakilain at purihin ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoong Diyos magpakailanman. Kapag ito ang ipinasiya nating gawin, ating pinatutunayang nananalig at umaaasa tayo sa Kaniya nang taos-puso. Maipapahayag natin ito sa pamamagitan ng mga salita at gawa. 

Lagi nating dakilain ang Mahal na Poong Jesus Nazareno sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. Sa pamamagitan nito, ipinapahayag nating nananalig at umaaasa nga tayo sa Kaniya nang taos-puso. 

NANANALIG AT UMAAASA NANG TAOS-PUSO ANG MGA TAOS-PUSONG KUMIKILALA AT TUMATANGGAP SA TUNAY NA HARI

23 Nobyembre 2025 

Dakilang Kapistahan ng Pagkahari ng Panginoong Hesukristo sa Sanlibutan (K)

2 Samuel 5, 1-3/Salmo 121/Colosas 1, 12-20/Lucas 23, 35-43 

Larawan: Giulio Romano (1499–1546), Deesis with Saint Paul and Saint Catherine (c. 1520). Galleria nazionale di Parma. Public Domain. 

Inilaan ng Simbahan ang huling Linggo ng bawat Liturhikal na Taon para sa maringal na pagdiriwang ng Dakilang Kapistahan ng Pagkahari ng Panginoong Hesukristo, ang Señor Nazareno, sa Sanlibutan. Layunin ng pagdiriwang na ito ay ipaalala sa tanan na ang tunay na Hari ay walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno. Ang mga hari at pinuno sa daigdig ay hindi mananatili sa kapangyarihan magpakailanman. Oo, maaaring maghari at mamuno sa loob ng mahabang panahon ang ilan sa mga hari at pinunong ito. Ngunit, darating rin ang panahon kung kailan magtatapos ang mga ito. Tunay ngang naiiba sa mga hari sa daigdig ang Mahal na Poong Jesus Nazareno dahil walang hanggan ang Kaniyang pagkahari. Mananatili Siyang Hari magpakailanman. 

Sa Ebanghelyo, ipinangako ng Poong Jesus Nazareno ang biyaya ng buhay na walang hanggan sa Kaniyang piling sa tunay na Paraiso na walang iba kundi ang maluwalhati Niyang kaharian sa langit sa nagtitikang salarin. Ang walang hanggang pagkahari ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno ay hindi lamang kinilala ng nasabing salaring nakapako sa isa sa mga krus sa tabi ng Kabanal-Banalang Krus kundi tinanggap rin nang taos-puso. Ipinahayag niya ito nang buong linaw sa pamamagitan ng kaniyang taos-pusong pagtika. 

Gaya ng mga angkan ng Israel na nagtungo sa Hebron upang ipahayag ang kanilang taos-pusong pagkilala at pagtanggap kay Haring David sa Unang Pagbasa, kinilala ng nagtikang salarin sa Ebanghelyo ang pagkahari ng Panginoong Jesus Nazareno na buong linaw na ipinakilala ni Apostol San Pablo sa kaniyang pangaral na itinampok sa Ikalawang Pagbasa bilang larawan ng Diyos na di-nakikita at may kapangyarihan sa lahat ng nilikha (2 Corinto 1, 15). Bilang mga bahagi ng tunay na Simbahang tanging Siya mismo ang nagtayo at nagtatag, dapat nating kilalanin at tanggapin nang taos-puso ang walang hanggan at dakilang pagkahari ng Panginoong Jesus Nazareno, ang Mesiyas at Manunubos na ipinangako. Sa pamamagitan nito, ipinapahayag natin ang ating taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya. Kapag ipinasiya natin itong gawin nang taos-puso, matatamasa natin ang pangakong buong linaw na inilarawan sa Salmong Tugunan na inilarawan din mismo ng Panginoong Jesus Nazareno sa mga huling sandali ng Kaniyang buhay sa Banal na Krus sa nagtikang salaring ipinako sa krus sa tabi ng Banal na Krus sa salaysay na tampok sa Ebanghelyo. 

Para sa lahat ng mga nananalig at umaaasa sa Mahal na Poong Jesus Nazareno nang taos-puso hanggang sa huli, Siya lamang ang tunay na Hari. Kinikilala at tinatanggap nila nang taos-puso ang Kaniyang walang hanggang pagkahari. 

DALISAY NA PAGSAMBA ANG DAPAT IHANDOG SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

21 Nobyembre 2025 

Paggunita sa Pagdadala sa Mahal na Birhen sa Templo 

1 Macabeo 4, 36-37. 52-59/1 Mga Cronica 29/Lucas 19, 45-48 

Larawan: Matthias Stom (fl. 1615–1649), Christ chasing the money changers from the temple (c. Between 1630 and 1633). Kremer Collection. Public Domain. 

Tampok sa Ebanghelyo ang salaysay ng paglilinis sa Templo. Ang Templo ay nilinis ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno. Pinalayas Niya mula sa Templo ang lahat ng mga nagtitinda roon. Buong linaw na isinalungguhit ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa pamamagitan nito ang halaga ng paghahandog ng dalisay na papuri at pagsamba sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos bilang pagpapahayag ng ating pasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso hanggang sa huli. 

Sa Unang Pagbasa, nilinis nina Judas Macabeo ang templo at itinalaga ito muli upang makapaghandog sila ng taos-pusong papuri, pasasalamat, at pagsamba sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Mulat sila sa nais ng Diyos. Nais ng Diyos na handugan Siya ng taos-pusong papuri, pasasalamat, at pagsamba. Ipinasiya nina Judas Macabeo na tuparin ang nasabing hiling matapos ang kanilang tagumpay laban kay Lisias. 

Ang mga salita ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ay isang paanyaya para sa lahat. Isa itong paanyaya na mag-alay ng taos-pusong papuri at pagsamba sa bukal Diyos. Katunayan, ito ang hinahanap ng Diyos. Hinahanap Niya ang lahat ng mga mag-aalay ng taos-pusong papuri, pasasalamat, at pagsamba sa Kaniya bilang tanda ng kanilang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya. 

Hinahanap ng Diyos ang mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya. Iyon ay dahil sa bawat sandali ng kanilang pansamantalang paglalakbay dito sa daigdig, lagi nilang hinahandugan Siya ng dalisay na papuri, pasasalamat, at pagsamba. 

KAPILING ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

16 Nobyembre 2025 

Ika-33 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Malakias 3, 19-20a/Salmo 97/2 Tesalonica 3, 7-12/Lucas 21, 5-19 

Larawan: Nicolas Poussin (1594–1665), The Destruction of the Temple at Jerusalem (c. 1637). Kunsthistorisches Museum via Web Gallery of Art. Public Domain.

Nakatuon sa pagdating ng Mahal na Poong Jesus Nazareno bilang Hari at Hukom sa wakas ng panahon ang mga Pagbasa. Habang papalapit ang Simbahan sa wakas ng liturhikal na taon, inaanyayahan tayo na pagnilayan ang mga pangaral ng Mahal na Poong Jesus Nazareno tungkol sa Kaniyang pagdating sa wakas ng panahon. Kahit na hindi natin alam ang eksaktong oras, araw, at petsa nito, kinakailangan pa rin nating ihanda ang ating mga sarili para sa Kaniyang pagdating. 

Buong linaw na inihayag ng Panginoong Diyos sa pamamagitan ni Propeta Malakias sa Unang Pagbasa kung ano ang Kaniyang gagawin sa Kaniyang pagdating. Ang mga tapat sa Kaniya, gaano man kahirap gawin ito, ay Kaniyang ililigtas. Nagawa Niya ito noong una Siyang dumating sa lupa bilang ipinangakong Mesiyas at Manunubos sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Gagawin Niya ito muli sa Kaniyang ikalawang pagdating bilang Hari at Hukom sa wakas ng panahon. Tutubusin ng Diyos ang mga magpapasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso hanggang sa huli. Sa pamamagitan ng pagsasabuhay ng pasiyang ito, inihahayag nila ang kanilang katapatang tunay ngang matatag. 

Inilarawan ni Apostol San Pablo sa kaniyang pangaral sa Ikalawang Pagbasa nang buong linaw kung ano ang kailangan nating gawin upang ang ating mga sarili ay ating maihanda para sa ikalawang pagdating ng Panginoong Jesus Nazareno bilang Hukom at Hari sa wakas ng panahon. Bilang mga bumubuo sa Simbahang Siya mismo ang nagtatag, dapat palagi nating isabuhay ang ating taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang buong katapatan hanggang sa huli. Ito ang laging ipinasiyang gawin ng lahat ng mga banal na tao na kapiling na ng Panginoong Jesus Nazareno sa Kaniyang kaharian sa langit noong namumuhay pa sila sa daigdig. 

Sa Ebanghelyo, nangaral ang Poong Jesus Nazareno tungkol sa Kaniyang pagdating bilang Hari at Hukom sa wakas ng panahon. Buong linaw Niyang ipinahayag na hindi magiging madali ang buhay ng lahat ng mga magpapasiyang manalig at umasa nang taos-puso hanggang sa huli. Marami silang haharapin, pagdadaanan, at titiising mga pagsubok at pag-uusig dahil sa kanilang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang buong katapatan hanggang sa huli. Subalit, ang magiging kapalit nito ay walang iba kundi ang buhay na walang hanggan sa Kaniyang piling sa langit. 

Gaya ng inihayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Poong Hukom ay darating, taglay katarungan natin" (Salmo 97, 9). Darating ang Poong Jesus Nazareno upang ang lahat ng mga mananatiling tapat sa kanilang pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli. 

Tunay ngang mapalad ang lahat ng mga magpapasiyang manatiling tapat sa kanilang pasiyang manalig at umasa sa Diyos hanggang sa huli. Sa kabila ng mga hirap, tukso, at pagsubok sa buhay, lagi nilang pinipili ang Diyos. Makakapiling nila ang Diyos na kanilang pinananaligan at inaaasahan nang may taos-pusong katapatan sa Kaniyang maluwalhating kaharian sa langit sa wakas ng kanilang paglalakbay sa lupa. 

LAGING MANALIG AT UMASA SA KANIYA

14 Nobyembre 2025 

Biyernes ng Ika-32 Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Karunungan 13, 1-9/Salmo 18/Lucas 17, 26-37 

Larawan: Simon de Myle, Noah's ark on the Mount Ararat (c. 1570). Private collection (Sotheby's; RKD Research - Netherlands Institute for Art History). Public Domain.

Habang papalapit ang wakas ng liturhikal na taon, pinagninilayan ng Simbahan nang buong kataimtiman ang mga magaganap sa wakas ng panahon. Darating ang Mahal na Poong Jesus Nazareno bilang Hukom ng mga buhay at mga yumao sa wakas ng panahon. Bilang bayang Kaniyang hinirang na taos-pusong nananalig at umaaasa sa Kaniya, dapat nating paghandaan nang maigi sa bawat oras at sandali ng ating buhay sa lupa na pansamantala lamang ang Kaniyang pagdating. Sa pamamagitan nito, ang ating pasiyang manalig at umasa sa Panginoon nang taos-puso hanggang sa huli ay mapapatunayan natin nang buong linaw at katapatan. 

Sa Ebanghelyo, inihalintulad ng Poong Jesus Nazareno sa baha na lumipol sa daigdig noong panahon ni Noe ang Kaniyang pagdating sa wakas ng panahon. Darating Siya bilang Hukom ng mga buhay at mga patay sa panahong hindi inaaasahan. Kahit ang pinakamatalinong tao sa lupa, hindi niya alam kung kailan ang eksaktong oras, araw, o petsa ng muling pagdating ng Poong Jesus Nazareno sa lupa. Isa lamang ang ating magagawa bilang mga bumubuo sa Kaniyang Simbahan - paghandaan ang ating mga loobin at puso para sa Kaniyang pagdating bilang Hukom at Hari sa pamamagitan ng tapat na pagsasabuhay ng ating taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli. 

Ang Diyos ay buong linaw na ipinakilala sa Unang Pagbasa. Sa pamamagitan ng mga salitang inilahad sa Unang Pagbasa na nagpapakilala sa Panginoong Diyos, ang lahat ng mga tao sa daigdig ay hinihimok na manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso hanggang sa huli. Tinatahak ng mga magpapasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso hanggang sa huli ang landas ng kabanalan sapagkat ang pasiyang ito ay lagi nilang isinasabuhay hanggang sa huli. Ipinapalaganap rin nila ang kabutihan, pag-ibig, habag, at awa ng Diyos sa pamamagitan nito. 

Buong linaw na inihayag ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan: "Ang langit ay nagdiriwang sa Panginoong marangal" (Salmo 18, 2a). Ang bawat magpapasiyang manalig at umasa sa Diyos hanggang sa huli ay mapapabilang sa mga magdiriwang nang buong galak sa piling ng Panginoong Diyos sa langit magpakailanman. 

Pansamantala lamang ang ating paglalakbay sa daigdig. Bilang paghahanda para sa maluwalhating pagdating ng Mahal na Poong Jesus Nazareno bilang Hari at Hukom sa wakas ng panahon (na walang sinuman sa daigdig ang nakakaalam kung kailan), dapat nating isabuhay ang ating taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli. 

NILALAPITAN TAYO NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

9 Nobyembre 2025 

Kapistahan ng Pagtatalaga sa Palasyong Simbahan sa Laterano, Roma

Ezekiel 47, 1-2. 8-9. 12/Salmo 45/1 Corinto 3, 9k-11. 16-17/Juan 2, 13-22 

Larawan: Álvaro de la Paz Franco, De Fiumicino a Roma (9 June 2025). Wikimedia Commons. CC0 1.0 Universal Public Domain Dedication.

Buong linaw at lakas na ipinahayag ng Mahal na Poong Jesus Nazareno habang ang mga namamalit ng salapi at mga nagbibili ng mga tupa, kalapati, at baka sa Templo sa salaysay na itinampok at inilahad sa Ebanghelyo: "Alisin ninyo rito ang mga iyan! Huwag ninyong gawing palengke ang bahay ng Aking Ama!" (Juan 2, 16). Ikinagalit ng ipinangakong Mesiyas at Manunubos na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ang kawalan ng pagpapahalaga sa presensya ng Diyos sa Templo. Dahil sa presensya ng Diyos, ang Templo ay banal. Subalit, ang presensya ng Diyos na dahilan kung bakit ang Templo ay sagrado ay hindi pinahalagahan ng mga tao. Kaya naman, taglay ang galit na banal na bunga ng Kaniyang pag-ibig para sa Amang nasa langit, ang Templo ay Kaniyang nilinis. 

Ang liturhikal na pagdiriwang ng Simbahan sa araw na ito ay napakahalaga. Sa araw na ito, buong galak na ipinagdiriwang ng Simbahan ang Kapistahan ng Pagtatalaga sa Palasyong Simbahan sa Laterano, Roma na tiyak na mas kilala ng nakararami sa atin bilang Basilika ng Laterano. Lingid sa kaalaman ng marami, ang Basilika ng Laterano, hindi ang mas kilalang Basilika ni Apostol San Pedro sa Lungsod ng Vaticano, ay ang Ina ng lahat ng mga Katolikong Simbahan sa daigdig. Ito ang Katedral ng Roma. Sa mismong Basilikang ito, matatagpuan ang luklukan ng Santo Papa na may hawak ng titulong Obispo ng Diyosesis ng Roma. 

Habang ipinagdiriwang ng Simbahan sa buong daigdig ang Kapistahang ito na tunay ngang napakahalaga para sa bawat mananampalataya, isinasalungguhit nang buong linaw ang tanging dahilan kung bakit ang mga bahay-dalanginan ay banal. Banal ang mga gusaling itinalaga bilang mga bahay-dalanginan dahil sa presensya ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. 

Sa Unang Pagbasa, isinalungguhit ang pagiging bukal ng Templo. Niloob ng Diyos na gawing bukal ng Kaniyang mga biyaya ang Templo. Pinadadaloy Niya mula sa Templo ang Kaniyang mga biyaya. Ito rin ang katotohanang isinalungguhit ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan. Dumadaloy mula sa Templo ang mga biyaya ng Diyos dahil nais Niyang makilala Siya ng lahat bilang bukal ng tunay na pag-asa. Hangad ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos na ang lahat ay manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso. Sa Ikalawang Pagbasa, ipinahayag ni Apostol San Pablo na itinalaga tayong lahat bilang mga templo ng Espiritu Santo. Tayong lahat ay itinalaga bilang mga templo ng Espiritu Santo dahil nais ng Diyos na maipalaganap sa lahat ang Kaniyang mga biyaya. 

Itinayo ang mga gusaling itinalaga bilang mga bahay-dalanginan upang tayong lahat ay paalalahanan tungkol sa dulot ng presensya ng Diyos. Ang lahat ay nagiging banal dahil sa presensya ng Diyos. Dahil sa presensya ng Diyos, ang mga gusaling itinalaga bilang mga bahay-dalanginan ay banal. Kusang-loob na ipinasiya ng Diyos na gawing sagrado ang mga bahay-dalanginan dahil nais Niyang lapitan tayo upang anyayahan tayong maging bahagi ng Kaniyang Simbahang nananalig at umaaasa sa Kaniya nang lubos. Nais Niyang maipalaganap ang Kaniyang mga biyaya upang ang lahat ay tunay ngang maakit sa Kaniya. Sa gayon, mapupukaw silang lahat na manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso. 

ANG PALAGIANG PAGKILOS NG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

7 Nobyembre 2025 

Biyernes ng Ika-31 Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Roma 15, 14-21/Salmo 97/Lucas 16, 1-8 

Isinalaysay ng Poong Jesus Nazareno ang isang kakaibang talinghaga sa mga alagad sa Ebanghelyo. Ang talinghagang ito na kakaiba ngang tunay ay walang iba kundi ang talinghaga tungkol sa tusong katiwala. Tunay nga namang kakaiba ito sapagkat ang pagiging tiwali at pandaraya ng katiwalang ito ay tila pinuri ng Poong Jesus Nazareno. Dahil tatanggalin siya bilang katiwala, binawasan niya ang mga utang ng mga may utang sa kaniyang dating amo. Ginawa ito ng katiwala sa talinghaga ng Poong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo nang sa gayon ay mapabuti siya sa panigin ng lahat ng mga may utang sa kaniyang dating amo. Mahusay siyang gumawa ng paraan. Pinuri siya, hindi dahil mandaraya siya, kundi dahil mahusay siyang makipagkasundo. 

Sa Unang Pagbasa, ipinaliwanag ni Apostol San Pablo ang dahilan kung bakit buong kagitingan siyang sumasaksi sa Mahal na Poong Jesus Nazareno sa lahat, lalung-lalo na sa mga Hentil. Ipinagkaloob ng Diyos ang apostol at misyonerong si Apostol San Pablo bilang biyaya sa lahat, lalung-lalo na sa mga Hentil. Nangaral siya tungkol sa biyaya ng pagliligtas ng Diyos na kusang-loob Niyang ipinagkaloob sa lahat ng tao sa lupa sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno. Dumating ang biyaya ng tunay na pag-asa sa daigdig sa pamamagitan ng pagkakaloob Niya ng biyayang ito. Gaya ng kusang-loob Niyang pagkaloob sa biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng kusang-loob Niyang pagkaloob sa biyaya ng Kaniyang pagliligtas na dumating sa pamamagitan ng Kaniyang Bugtong na Anak na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno, gumawa ng paraan ang Diyos upang lalo pang dumami ang mga makakilala sa Kaniya bilang bukal ng tunay na pag-asa sa pamamagitan ng Kaniyang paghirang kay Apostol San Pablo bilang apostol at misyonero sa mga Hentil. 

Buong linaw na inihayag sa awit ng papuri ng mang-aawit na itinampok sa Salmong Tugunan: "Panginoong nagliligtas sa tanang bansa'y nahayag" (Salmo 97, 2b). Wala Siyang ibang hangarin kundi ang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso ang lahat. Dahil dito, laging kumikilos at gumagawa ng paraan ang Diyos upang sa Kaniya maakit ang lahat nang sa gayon ay lalo pang dumami ang bilang ng mga nananalig at umaaasa sa Kaniya nang taos-puso. Nais Niya silang makapiling magpakailanman. 

Laging kumikilos ang Diyos dahil nais Niyang manalig at umasa nang taos-puso ang tanan. Ito ay dahil ang tangi Niyang naisin ay makasama sa Kaniyang maluwalhating kaharian sa langit ang lahat magpakailanman. 

SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA IPAGKATIWALA ANG BUONG SARILI

2 Nobyembre 2025 

Paggunita sa Lahat ng mga Pumanaw na Kristiyano 

2 Macabeo 12, 43-46/Salmo 103/Roma 8, 31b-35. 37-39/Juan 14, 1-6 

Larawan: Andrea Mantegna (1431–1506), Christ's Descent into Limbo (c. 1470-75). 

Barbara Piasecka Johnson Collection. Public Domain. 

Walang taong mananatili sa lupa magpakailanman. Pansamantala lamang ang buhay sa lupa. Darating din ang takdang panahon kung kailan ang daigdig ay ating lilisanin. Hindi natin alam kung kailan, subalit alam nating sasapit rin ang panahong iyon. Ang buhay na walang hanggan ay hindi mahahanap sa daigdig. Oo, mayroon rin namang mga taong pinalad na makapamuhay nang matagal dito sa daigdig. Iyon nga lamang, gaano mang kahaba ang buhay ng tao sa daigdig, mayroon pa rin itong hangganan. 

Inilaan ang ikalawang araw ng buwan ng Nobyembre ng bawat taon para sa taunang pagdaraos ng liturhikal na pagdiriwang ng Paggunita sa Lahat ng mga Pumanaw ng Kristiyano. Tuwing sasapit ang araw na ito, inaaanyayahan ang lahat upang mag-alay ng mga panalangin para sa mga yumao. Habang nananalangin ang Simbahan para sa lahat ng mga kaluluwang nasa Purgatoryo dahil namatay silang taglay ang biyaya ng Diyos ngunit kailangan pang dalisayin bago sila makapasok nang tuluyan sa Kaniyang maluwalhating kaharian sa langit, tinatanong tayo ng Simbahan kung kanino nga ba talaga nating ipagkakatiwala ang ating mga sarili. 

Sa Unang Pagbasa, buong kataimtimang nanalangin at naghandog si Judas Macabeo para sa kaniyang mga kawal na namatay habang nakikipagdigma kasama niya. Ang dahilan kung bakit ipinasiya ni Judas Macabeo na gawin iyon ay walang iba kundi ang kaniyang paniniwala sa muling pagkabuhay ng mga patay (2 Macabeo 12, 43). Buong linaw niyang ipinahayag na ipinagkakatiwala niya sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ang mga kaluluwa ng mga kapatid niyang pumanaw. Ang habag at awa ng Diyos ay buong puso niyang pinanaligan at inasahan. 

Buong linaw na isinentro ni Apostol San Pablo ang kaniyang pangaral na itinampok at inilahad sa Ikalawang Pagbasa sa dakilang habag at awa ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Dahil sa habag at awa ng Diyos na tunay ngang kahanga-hanga, ipinagkaloob Niya sa ating lahat ang Kaniyang Bugtong na Anak na walang iba kundi ang Poong Jesus Nazareno bilang Mesiyas at Manunubos. Kahit na hindi naman Niya kailangang gawin iyon, ipinasiya pa rin Niyang gawin iyon upang sa pamamagitan nito ay maidulot Niya sa atin ang tunay na pag-asang mula sa Kaniya. 

Ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay nagpakilala nang buong linaw sa Ebanghelyo bilang Daan, Katotohanan, at Buhay. Mayroon tayong pag-asa dahil mismo sa Kaniya na nagpasiyang maging Daan, Katotohanan, at Buhay. Sa pamamagitan ng kusang-loob na pagbigay ng Kaniyang sarili bilang Daan, Katotohanan, at Buhay, idinulot ng Poong Jesus Nazareno ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya.

Gaya ng ipinahayag ng mang-aawit sa Salmong Tugunan: "Panginoo'y nagmamahal at maawain sa tanan" (Salmo 103, 8a). Ang kusang-loob Niyang pagdulot sa lahat ng tao sa daigdig ng dakilang biyaya ng tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng Kaniyang Bugtong na Anak na walang iba kundi ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay ang pinakadakilang patunay nito. 

Kanino natin dapat ipagkatiwala ang ating mga sarili? Sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Ginawa ito ng lahat ng mga banal sa piling ng Diyos sa langit at ng lahat ng mga kaluluwang dinadalisay sa Purgatoryo bilang paghahanda para sa pagpasok nila sa langit balang araw. Bilang bahagi ng Simbahang naglalakbay sa daigdig nang pansamantala, ipagkatiwala natin ang ating mga sarili sa Diyos nang taos-puso bilang patunay na tunay nga tayong nananalig at umaaasa sa Kaniya. 

BUONG BUHAY NA NANANALIG AT UMAAASA SA DIYOS NANG TAOS-PUSO

1 Nobyembre 2025 

Dakilang Kapistahan ng Lahat ng mga Banal 

Pahayag 7, 2-4. 9-14/Salmo 23/1 Juan 3, 1-3/Mateo 5, 1-12 

Larawan: Carlo Saraceni (–1620), Paradise (c. 1598). Metropolitan Museum of Art. CC0.

Inilaan ang unang araw ng Nobyembre upang ipagdiwang at ipagdangal ang lahat ng mga banal sa langit. Ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay kapiling nila magpakailanman sa Kaniyang maluwalhating kaharian sa langit. Kahit na napakahirap isabuhay ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso, lagi nila itong ipinasiyang gawin. Hindi nila ipinagpalit ang Diyos kailanman. Sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos lamang nila inihandog nang taos-puso ang kanilang katapatan. Dahil sa kanilang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli, natamasa ng lahat ng mga banal ang buhay na walang hanggan sa Kaniyang piling sa langit. 

Buong linaw na inilarawan sa Unang Pagbasa ang ginagawa ng lahat ng mga banal sa piling ng Panginoong Diyos sa Kaniyang maluwalhating kaharian sa langit. Walang humpay silang nagpupuri, nagpapasalamat, nagbubunyi, at sumasamba sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoong Diyos. Sa pamamagitan nito, ipinapahayag nila nang buong linaw ang kanilang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya. Katunayan, matagal nila itong pinaghandaan. Noong ang lahat ng mga banal sa langit ay namumuhay nang pansamantala sa daigdig na ito, lagi nilang pinagsikapang isabuhay ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Panginoong Diyos nang taos-puso. Gaano man kahirap gawin iyon dahil sa mga tukso at pagsubok, lagi nila itong ipinasiyang gawin. Dahil nanatili silang tapat sa pasiyang ito hanggang sa huli, ang mga salita ng mang-aawit na tampok sa Salmong Tugunan ay walang humpay nilang nagagawa sa langit, gaya ng inilarawan sa Unang Pagbasa. 

Nangaral si Apostol San Juan sa Ikalawang Pagbasa tungkol sa paghahanda para sa pagtamasa ng buhay na walang hanggan sa piling ng Diyos sa langit. Kailangan natin itong paghandaan sa bawat oras at sandali ng pansamantala nating pamumuhay sa daigdig. Ito ay magagawa natin sa pamamagitan ng taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Diyos. Hindi lamang natin ito magagawa sa pamamagitan ng mga salita lamang kundi pati na rin sa ating mga gawa. 

Sa Ebanghelyo, ang Poong Jesus Nazareno ay nangaral tungkol sa mga mapapalad sa paningin ng Diyos. Buong linaw na inilarawan ng Poong Jesus Nazareno sa pangaral Niyang ito kung ano ang ginawa ng lahat ng mga tunay na mapapalad sa paningin ng bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Isinabuhay nila sa bawat oras at sandali ng kanilang pansamantalang pamumuhay at paglalakbay sa lupa ang kanilang pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. 

Ang pamumuhay nang banal at kalugud-lugod sa paningin ng Diyos ay ang palagiang pagsasabuhay ng pasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso hanggang sa huli. Lagi itong ginawa ng lahat ng mga banal sa langit noong namumuhay pa sila sa daigdig na ito nang pansamantala. Sa pamamagitan nito, napaghandaan ng lahat ng mga banal sa langit ang pagtamasa sa buhay na walang hanggan sa piling ng Diyos sa Kaniyang kaharian sa langit. 

Kung nais nating makapiling ang Diyos sa langit magpakailanman, isabuhay natin ang ating taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Kaniya hanggang sa huli. Ginawa ito ng mga banal sa langit noong namumuhay at naglalakbay sila nang pansamantala sa lupa. Ito ang dapat nating gawin bilang mga bumubuo sa tunay na Simbahang ang Mahal na Poong Jesus Nazareno mismo ang nagtatag. 

DAHIL SA KANIYANG KABUTIHAN, MAY PAG-ASA

31 Oktubre 2025 

Biyernes ng Ika-30 Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Roma 9, 1-5/Salmo 147/Lucas 14, 1-6 

Larawan: Christ in the pharisee's house (Monreale). Taken by Sibeaster. Public Domain. 

Isinasalungguhit nang buong linaw sa mga Pagbasa para sa araw na ito ang ugnayan ng kabutihan ng Diyos at ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya. Ang tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos ay bunga ng Kaniyang kabutihan.  

Sa Ebanghelyo, itinampok at inilahad ang salaysay ng pagpapagaling sa isang taong namamanas. Idinulot ng Poong Jesus Nazareno ang biyaya ng tunay na pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa taong namamanas na lumapit sa Kaniya habang nasa bahay ng isang Pariseong nag-anyaya sa Kaniya na kumain roon sa pamamagitan ng pagpapagaling sa Kaniya. Hindi ipinagkait ng Poong Jesus Nazareno ang biyayang ito mula sa taong namamanas. Bagkus, kusang-loob Niyang ipinasiyang ipakita sa taong lumapit sa Kaniya upang magpagaling ang Kaniyang kabutihan. 

Ang tunay na pag-asang bunga ng kabutihan ng Diyos ay ang dahilan kung bakit ang puso ni Apostol San Pablo ay puspos ng kagitingan, gaya ng kaniyang inihayag nang buong linaw sa kaniyang pangaral sa Unang Pagbasa. Handa si Apostol San Pablo na mamatay bilang martir alang-alang sa Diyos dahil sa Kaniyang kabutihan. Nanalig at umasa si Apostol San Pablo sa Diyos na kusang-loob na nagpamalas at nagpadama ng Kaniyang walang maliw na kabutihan sa Kaniyang hirang na lingkod na si Apostol San Pablo, ang apostol at misyonero sa mga Hentil. 

Buong linaw na inaanyayahan ng mang-aawit sa Salmong Tugunan ang lahat ng tao na magpuri at magpasalamat sa Panginoong Diyos sa bawat oras at sandali ng ating pansamantala paglalakbay sa daigdig. Inilarawan niya sa mga taludtod ng kaniyang awit-papuri na itinampok at inilahad sa Salmong Tugunan ang ilan sa napakaraming dahilan kung bakit marapat lamang gawin ito. Walang ibang inilalarawan nang buong linaw sa mga nasabing taludtod kundi ang Kaniyang walang maliw na kabutihan. 

Tunay ngang napakabuti ng Diyos. Ito ang dahilan kung bakit mayroong pag-asa para sa ating lahat. Dahil sa Kaniyang walang maliw na kabutihan, mayroong pag-asa. Ang biyayang ito ay bunga ng Kaniyang kabutihan. 

ANG MGA NANANALIG AT UMAAASA SA DIYOS AY MAY KABABAANG-LOOB

26 Oktubre 2025 

Ika-30 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Sirak 35, 15b-17. 20-22a (gr. 12-14. 16-18)/Salmo 33/2 Timoteo 4, 6-8. 16-18/Lucas 18, 9-14 

Larawan: Barent Fabritius (1624–1673), The Pharisee and the publican (c. 1661). Rijksmuseum via Vanderbilt University - Divinity Library. Public Domain.

Hindi mapagmataas ang mga nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso. Wala ni isa sa lahat ng mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Diyos ay nagtataglay ng kayabangan sa kanilang mga puso at loobin. Bagkus, ang taglay nila sa kanilang mga puso at loobin ay walang iba kundi kababaang-loob. Ito ang aral na buong linaw na isinasalungguhit sa mga Pagbasa. Mayroong kababaang-loob ang mga nananalig at umaaasa sa Diyos nang taos-puso. 

Sa Unang Pagbasa, buong linaw na ipinahayag na walang itinatangi ang Diyos. Tunay ngang mahalaga sa paningin ng Diyos ang lahat ng tao. Hindi Siya ekslusibo sa isang pangkat ng mga tao lamang. Para sa lahat ng tao sa daigdig ang dakila Niyang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. Iyon nga lamang, hindi lahat ng tao sa daigdig ay kinalulugdan ng Diyos. Bakit? Ang mga may kababaang-loob lubusan nga Niyang kinalulugdan. Tiyak na alam nating hindi lahat ng tao ay may kababaang-loob. 

Buong linaw na inihayag sa Salmong Tugunan ang pagiging malapit ng Diyos sa mga mababang-loob. Ang kababaang-loob ay nagpapatunay na taos-puso at dalisay ang pasiya ng bawat isa sa atin na manalig at umasa sa Diyos. Dahil dito, nalulugod nang lubusan ang Diyos na Siyang bukal ng tunay na pag-asa sa kanila. Hindi sila nahihiya na ipagmalaki sa lahat ang taos-puso nilang pinananaligan at inaaasahan sa bawat oras at sandali ng kanilang buhay na walang iba kundi ang Diyos. 

Nakasentro ang mga salita ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa sa kaniyang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Diyos hanggang sa huli. Sa kabila ng mga hirap, tukso, sakit, at pagsubok sa bawat sandali ng kaniyang pagmimisyon, nanatili pa rin siyang tapat sa Diyos. Ang pagtupad niya sa kaniyang misyon bilang apostol at saksi ng Poong Jesus Nazareno nang buong kababaang-loob hanggang sa huli ay isa lamang patunay ng kaniyang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Panginoon. Buong kababaang-loob niyang tinupad ang kaniyang misyon bilang saksi upang ang kaniyang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Diyos ay maipahayag. 

Ang talinghaga ng Mahal na Poong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo ay nakasentro sa dahilan kung bakit nalulugod ang Diyos sa mga mababang-loob. Sa pamamagitan ng kababaang-loob, nahahayag ang pasiya ng bawat isa na manalig at umasa sa Diyos nang buong puso. Hindi sila nahihiyang ipagmalaki ang Diyos na buong puso nilang pinananaligan at inaaasahan hanggang sa huli. Kung tutuusin, sila pa nga mismo ang humihikayat sa kanilang kapwa na manalig at umasa rin sa Diyos nang taos-puso. 

Ipinagmamalaki ng mga may kababaang-loob nang buong linaw ang kanilang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Diyos. Buong linaw nilang inihahayag na wala tayong dapat panaligan at asahan nang taos-puso kundi ang Diyos. 

PAGHAHANDOG NG SARILI SA BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

24 Oktubre 2025 

Biyernes ng Ika-29 na Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Roma 7, 18-25a/Salmo 118/Lucas 12, 54-59 

Larawan: Alvise Vivarini, Christ Carrying the Cross (c. 15th century). Santi Giovanni e Paolo via Web Gallery of Art. Public Domain.

"Poon, ituro Mo sa 'kin ang utos Mo upang sundin" (Salmo 118, 68b). Nakasentro sa mga salitang ito mula sa Salmong Tugunan ang pagninilay ng Inang Simbahan para sa araw na ito. Ipinapahayag ng lahat ang kanilang taos-pusong pasiyang manalig at umasa sa Diyos sa pamamagitan ng pakikinig at pagsunod sa Kaniyang mga utos at loobin nang taos-puso hanggang sa huli. 

Sa Unang Pagbasa, buong linaw na inihayag ni Apostol San Pablo ang kaniyang taos-pusong pasasalamat sa Diyos na nagkaloob sa kaniya ng tunay na pag-asa. Dahil sa biyayang ito na ipinagkaloob sa kaniya ng Diyos sa pamamagitan ng Mahal na Poong Jesus Nazareno, nagkaroon siya ng pagkakataong tahakin ang landas ng kabanalan at maging tagabahagi ng biyayang ito sa pamamagitan ng kaniyang pagmimisyon. Sa Ebanghelyo, ang Mahal na Poong Jesus Nazareno ay nangaral nang buong linaw sa lahat ng mga nakikinig sa Kaniya tungkol sa pakikipagkasundo sa kapwa. 

Ang mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Diyos ay ang mga laging nakikinig at sumusunod sa Kaniya nang taos-puso hanggang sa huli. Inihahandog nila sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ang buo nilang sarili. 

LAGI NATING MAAASAHAN ANG BUKAL NG TUNAY NA PAG-ASA

19 Oktubre 2025 

Ika-29 na Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

Exodo 17, 8-13/Salmo 120/2 Timoteo 3, 14-4, 2/Lucas 18, 1-8 

Larawan: Alonso Cano, Christ carrying the Cross (c. Mid-17th Century). Muzeum - Zamek Tarnowskich w Tarnobrzegu (Facebook). Public Domain.

"Sa Pangalan ng Maykapal tayo ay tinutulungan" (Salmo 120, 2). Isinalungguhit nang buong linaw sa mga salitang ito mula sa mang-aawit sa Salmong Tugunan kung bakit ang Diyos ay tunay ngang maaasahan. Katunayan, nakasentro ang mga Pagbasa sa pagiging maaasahan ng Diyos. Bilang bukal ng tunay na pag-asa, walang binibigo ang Diyos kailanman. Lagi Niyang pinatunayang maaasahan nga Siyang tunay. 

Ang tagumpay ng mga Israelita na pinangunahan ni Josue laban sa mga Amalecita na itinampok at inilahad sa Unang Pagbasa para sa Linggong ito ay isa lamang patunay na walang binibigo ang Diyos kahit kailan. Itinaas ni Moises ang kaniyang mga kamay hindi bilang pampasuwerte kundi upang manalangin sa Diyos. Nanalangin siya nang taimtim para sa mga Israelita. Pati ang pagtulong nina Aaron at Hur sa kaniya noong mangawit na ang kaniyang mga kamay ay hindi isang tanda ng pamahiin. Bagkus, isa lamang itong tanda na nakikiisa sila sa mga panalangin ni Moises para sa Israel. 

Maituturing na tagubilin para kay San Timoteo ang mga salita ni Apostol San Pablo sa Ikalawang Pagbasa. Nakiusap siya kay San Timoteo na huwag limutin kahit kailan ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos. Bukod pa roon, buong linaw tinagubilinan ni Apostol San Pablo si San Timoteo na ipakilala ang Diyos bilang bukal ng tunay na pag-asa. Sa pamamagitan nito, naipapalaganap at naibabahagi sa tanan ang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos. 

Nangaral nang buong linaw ang Poong Jesus Nazareno sa mga alagad sa Ebanghelyo tungkol sa pagiging maaasahan ng Diyos. Kung ang hukom na walang takot sa Diyos at walang iginagalang na tao ay nagpasiyang pagbigyan ang hiling ng isang babaeng balo para sa katarungan matapos itong gambalain nang paulit-ulit, ano pa kaya ang Diyos na tunay ngang makatarungan, mahabagin, mapagmahal, at maaasahan? Ang bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos ay puno ng pag-ibig, awa, habag, at kagandahang-loob. Lagi Niya tayong ipinagsasanggalang at kinakalinga. Sa pamamagitan nito, pinatutunayan Niyang dapat Siyang panaligan at asahan. 

Walang sawang pinatunayan ng Diyos ang Kaniyang pagiging maaasahan. Kaya nga, ang Diyos ay ang bukal ng tunay na pag-asa. Kusang-loob Niyang idinudulot sa lahat ng tao ang biyayang ito. Hindi kabiguan ang Kaniyang hatid kundi tunay na pag-asa. 

PARA SA TAOS-PUSONG PINANANALIGAN AT INAAASAHAN

17 Oktubre 2025 

Paggunita kay San Ignacio ng Antioquia, obispo at martir

Biyernes ng Ika-28 Linggo sa Karaniwang Panahon (I) 

Roma 4, 1-8/Salmo 31/Lucas 12, 1-7 

Larawan: Giampietrino (fl. 1495–1549), Christ carrying his Cross (c. Between 1508 and 1532). National Gallery via Art UK. Public Domain.

Ang mga Pagbasa para sa araw na ito ay nakasentro sa halaga ng pamumuhay para sa Diyos bilang patunay ng pasiyang manalig at umasa sa Kaniya nang taos-puso. Sa pamamagitan ng pagsasabuhay ng pasiyang manalig at umasa sa Diyos, buong linaw nating ipinapahayag na ang Diyos ay tunay ngang mahalaga para sa ating lahat. Hindi binabalewala o sinasayang ng lahat ng mga taos-pusong nananalig at umaaasa sa Diyos ang mga biyayang Kaniyang kaloob na sumasalamin sa Kaniyang dakilang pag-ibig, kagandahang-loob, habag, at awa. Ito ay kanilang nagagawa sa bawat sandali at oras ng pansamantala nilang paglalakbay at pamumuhay sa lupa sa pamamagitan ng kanilang pagsusumikap na mamuhay para sa Kaniya. 

Sa Unang Pagbasa, ang pasiya ni Abraham na manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso, gaano mang kahirap gawin ito, ay itinampok at inilahad ni Apostol San Pablo sa kaniyang pangaral sa Unang Pagbasa. Buong linaw namang inihayag ng tampok na mang-aawit sa Salmong Tugunan ang kaniyang pasiyang manalig at umasa sa Diyos na kusang-loob na nagbibigay ng tunay na pag-asa sa lahat ng tao dito sa lupa, pati ang mga makasalanan. Dahil sa Diyos, ang lahat ay mayroong pag-asang magbago. Walang sinuman sa lupa ang makapagsasabing hindi siya binigyan ng pagkakataon upang tahakin ang landas ng kabanalan. Ang pangaral ng Poong Jesus Nazareno sa Ebanghelyo ay nakatuon sa pagsasabuhay ng pasiyang manalig at umasa sa bukal ng tunay na pag-asa na walang iba kundi ang Diyos nang taos-puso.

Hindi dapat ikahiya kailanman ang ating pasiyang manalig at umasa sa Diyos nang taos-puso. Bagkus, nararapat lamang na ipagmalaki at patunayan natin ito sa bawat sandali ng ating buhay sa lupa. 

IBAHAGI AT IPALAGANAP ANG TUNAY NA PAG-ASA

12 Oktubre 2025 

Ika-28 Linggo sa Karaniwang Panahon (K) 

2 Hari 5, 14-17/Salmo 97/2 Timoteo 2, 8-13/Lucas 17, 11-19 

Larawan: Anonymous. Jesus Heals the Ten Lepers (c. 17th century). Düsseldorfer Auktionshaus via Art in the Christian Tradition database managed by Vanderbilt Divinity Library. Public Domain. 

"Panginoong nagliligtas sa tanang bansa'y nahayag" (Salmo 97, 2b). Sa mga salitang ito ng mang-aawit sa Salmong Tugunan nakatuon ang pagninilay ng Inang Simbahan sa Linggong ito. Buong linaw na isinasalungguhit sa mga salitang ito ang ugnayan ng biyaya ng pagliligtas ng Diyos at ang biyaya ng tunay na pag-asang tanging sa Kaniya lamang nagmumula. Idinudulot ng Diyos sa ating lahat ang biyaya ng tunay ng pag-asang sa Kaniya lamang nagmumula sa pamamagitan ng pagligtas sa ating lahat na nalugmok sa kasalanan. Nagawa Niya ito sa pamamagitan ni Jesus Nazareno. 

Ang salaysay ng pagpapagaling kay Naaman mula sa kaniyang ketong ay itinampok sa Unang Pagbasa. Idinulot ng Diyos ang biyaya ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Kaniya kay Naaman sa pamamagitan ng pagpapagaling sa kaniya. Kahit na pinuno ng mga hukbo sa Siria si Naaman, ipinasiya pa rin ng Diyos na ipagkaloob sa kaniya ang biyaya ng tunay na pag-asa. Buong linaw namang isinentro ng apostol at misyonerong si Apostol San Pablo ang kaniyang pangaral at habilin kay San Timoteo na itinampok at inilahad sa Ikalawang Pagbasa sa walang tigil na pagpapalaganap ng tunay na pag-asang nagmumula lamang sa Diyos. Misyon ito ng Inang Simbahan. Sa Ebanghelyo, sampung ketongin ang pinagaling ng Panginoong Jesus Nazareno ngunit isa lamang sa kanila - isang Samaritano - ay bumalik agad sa Kaniya upang Siya, ang bukal ng tunay na pag-asa, ay pasalamatan. 

Dahil sa Diyos, mayroon tayong pag-asa. Tayong lahat na bumubuo sa tunay at nag-iisang Simbahang itinatag ng Poong Jesus Nazareno ay nananalig at umaaasa nang taos-puso sa Kaniya dahil ipinasiya Niya tayong dulutan ng tunay na pag-asa. Bilang mga nananalig at umaaasa sa Kaniya nang taos-puso, ang dakilang biyayang ito ay dapat nating ipalaganap at ibahagi sa kapwa-tao.