ANG TUNAY NA KALAYAANG DULOT NG KAUTUSAN

Ika-6 na Linggo sa Karaniwang Panahon (A)

Sirak 15, 16-21 (gr.  15-20)/Salmo 118/1 Corinto 2, 6-10/Mateo 5, 17-37 

(o kaya:  5, 20-22a.  27-28.  33-34a.  37)

Ang Unang Pagbasa natin ngayon ay tungkol sa kalayaang ibinigay sa atin ng Diyos.  Bakit tayo binibigyan ng Diyos ng kalayaan?  Upang tayo’y gamitin ito para sa kabutihan.  Ang utos ng Diyos ay gamitin ang kalayaang ito para sa kabutihan.  Ito’y para sa ating lahat.  Kapag sinusundan natin ang mga utos ng Diyos, ginagamit natin ang kalayaang ito sa wastong pamamaraan.  Huwag tayo’y abusuhin ito.  Hindi dapat abusuhin ang biyayang ito. 

Ang Ikalawang Pagbasa naman ay tungkol sa karunungan at kalayaan na galing sa mundong ito. Binababalaan tayo ni Apostol San Pablo na maaaring akayin ng mga ito patungo sa kapahamakan.  May pekeng kalayaan na ipinapakita ng mundo.  Huwag tayo magpapaloko sa kanila.  Ito’y isang babala mula kay Apostol San Pablo.  Huwag tayong mahulog sa bitay ng kasinungalingan tungkol sa kalayaan mula sa mundong ito. 

Sa ating Ebanghelyo, ipinapahayag ni Hesus na ang Kanyang misyon dito sa lupa.  Hindi Niya ipapawalang-halaga ang Kautusan.  Bagkus, naparito Siya upang matupad at bigyan ng halaga ang Kautusan.   Paano Niya tinutupad ang Kautusan?  Sa pamamagitan ng pag-ibig.  Ibinabalik ni Kristo ang tunay na diwa ng Kautusan.  Ano ang tunay na diwa ng Kautusan?  Pag-ibig.

Napakahalaga ang pagsunod sa batas.  Ang dahilan ng pagsunod sa pisikal na batas ay para sa ating kabutihan natin at ng ating kapwa.  Halimbawa, bakit pinapatigil natin ang ating sasakyan kapag kulay pula ang stop light?  Upang mabigyang daan ang iba pang mga sasakyan at kung sakaling may mga taong tumatawid sa kalsada, makakatawid sila, lalung-lalo na po kapag matanda.  Nagsasakripisyo tayo ng oras upang makatulong sa ating kapwa.  Walang hari o reyna ng daan.  Kaya, dapat, huwag tayong magreklamo. 

Ang pisikal na pagsunod sa batas ay hindi sapat para sa Panginoon.  Maaaring maging malaya ang isang tao nang pisikal, pero, ang kanyang puso ay bihag ng kasamaan.  Kahit ang pisikal na tao ay malaya, pwede rin siyang maging bihag ng kasalanan.  Ginamit ng Panginoon ang ika-5, ika-6 at ika-8 na utos upang mailarawan kung paano ito maging posible.  Ang pakikiapid, ang pagpatay, at ang pagsaksi ng walang katotohanan laban sa kapwa o ang pagsisinungaling. 

Unahin muna natin ang pagpatay.  Kahit hindi natin pinapatay ang ating kapwa, ang pamumuhay bilang alipin ng galit at poot ay tumutulong sa pagpatay sa kapwa.  Ito ay nagpaparumi sa ating mga puso.  Ang pamumuhay bilang bihag ng galit at poot ay nagbibigay ng pagnanasa upang patayin ang ating kapwa.  Sa paraang iyon, tayo ay nagkakasala, kahit hindi natin pinatay nang pisikal.

Ang pangalawa naman ay tungkol sa pakikiapid.  Paano nakikiapid ang isang tao?  Pagkakaroon ng kabit o kerida, hindi ba?  Iyon ang pinakamasikat na pamamaraan ng pakikiapid.  Pero, hindi lang iyon ang nag-iisang paraan ng pakikiapid.  Ano pa ang mga iba pang pakiapid?  Binabanggit na ito ng Panginoong Hesus.  Ang pagtingin sa isang babaing maganda nang may pagnanasa.  Ang pagiging malisyoso.  At kung inaakala ng mga tao na pag-ibig ang pagtatalik sa hindi mo pa namang asawa o kaya sa labas ng kasal, nagkakamali sila.  Hindi na iyon pag-ibig.  Pangangalunya o pakikiapid na iyon.

Kakatuwa lang, coincidentally, noong nakaraang Biyernes, Valentine’s Day o Araw ng mga Puso.  Ito siguro ang araw ng kakiligan.  Pumasok po tuloy sa aking isipan ang kanta ni Imelda Pampin.  Ang kantang ito ay “Isang Linggong Pag-Ibig.”  Nagkakilala noong Lunes, nagtapat ng pag-ibig noong Miyerkules at nagmamahalan noong Biyernes.  Maayos ang pagmamahalan nila mula Lunes hanggang Biyernes.  Pero, nagbago ang lahat noong Sabado.  Bakit?  Nagkatampuhan ang mag-nobyo.  At pagsapit ng Linggo, iniwan na.  Nagkahiwalay.  Ganyan ba ang pag-ibig na dapat ipakita sa ating minamahal sa buhay?  Isang linggo lang ang tagal?

Para kay Hesus, ang pag-ibig ay dapat ipakita natin araw-araw.  Hindi lamang isang linggo.  Dapat, sa bawat araw ng ating buhay, minamahal natin ang kapwa.  Hindi po romantic love ang tinutukoy dito ni Hesus.  Ang pag-ibig na galing sa Diyos ay dapat nating ipakita at ipadama sa ating kapwa.  Ang Diyos lamang ang umiibig nang wagas.  Walang hanggan ang Kanyang pag-ibig sa atin.  Ang Diyos lamang ang may tunay at perpektong pag-ibig.

Mahirap pong umiwas na tumingin sa mga babae na maganda  Pero, yun nga lang, ang dulot ng pagtingin sa kanila nang matagal ay pakikiapid.   Hindi ba, napapatulo ang laway ng isang lalaki kapag nakakita siya ng isang maganda at sexy pa?  Kapag tumingin siya nang matagal, mga isang minuto na siguro, iyan na.  Sintomas na iyon ng pakikiapid.  Kahit hindi pwede, parang nais magtalik ang lalaki sa isang babaeng maganda.  Pag-ibig ba iyon?  Malaya ba ang taong iyon?  Hindi!  Nabubuhay siya bilang alipin ng pakikiapid.

Pangatlo, ang utos laban sa pagsaksi ng masama laban sa kapwa na mas kilala bilang pagsisinungaling.  Marami pong mga kasinungalingan sa mundo bawat oras.  Pero, may isa pang paraan ng pagsisinungaling.  Alam po ba ninyo yung mga oath taking sa mga opisyal ng pamahalaan?  Gamitin natin ito bilang isang halimbawa.  Bakit magsusumpa ang isang opisyal ng gobyerno kung sa tingin niya ay hindi niya kaya ang pananagutan ng pagiging isang opisyal sa pamahalaan?  Hindi ba, pagsisinungaling na iyon.  Sa pamamagitan nito, niloloko niya ang kanyang mga kababayan.  Hindi niya ipinapakita ang kanyang pag-ibig sa bayan.

Ibig sabihin ng pangatlo, magpakatotoo ka.  Kung hindi ka pa handa, aminin mo, hindi ka pa handa at hindi mo pa kaya ang pananagutang ito.  Kung handa ka na, sabihin mo yung totoo.  Siguraduhin mo na nagpapakatotoo ka.  Iyan ang isa pang hamon mula sa Panginoon.  Magpakatotoo sa sarili at sa kapwa. 

Kapag pinaglingkuran natin ang Diyos, tayo’y makakaranas ng tunay na kalayaan upang mabuhay.  Paano natin mapaglilingkuran ang Diyos?  Iilan lamang sa maraming paraan ay ang pagtanggal, pag-iwas at pagtakwil sa mga masasamang gawain, katulad ng pagpatay, pakiapid at pagsisinungaling.  Kapag sinikap nating umiwas sa kasalanan, tayo ay nabubuhay sa kalayaang ibinigay sa atin ng Diyos.  Ito’y paraan ng paglingkod sa Diyos.  Binibigyan tayo ng kalayaan ng Diyos upang gumawa ng mabuti.  Huwag nating abusuhin ang kalayaang ito.  Isa itong biyaya mula sa Diyos.  Huwag tayong maging abusado o abusada sa biyayang ito mula sa Diyos.